محمدجواد ظریف، معاون راهبردی رئیس جمهور در دولت چهاردهم، در شبکه اجتماعی نشان از پشیمانی یا ناامیدی از دکتر عزیز یا مخالفت با واقع گرایی دارد، بلکه به معنای تردید در مفید بودن من به عنوان معاون راهبردی است.
البته برخی افراد طرد شده از سوی مردم با تعبیری عجیب از قانون مصوب 1401، استخدام خدمتگزار در مشاغل حساس را به بهانه ای برای فشار بر دولت چهاردهم تبدیل کردند. برای پرهیز از شبهه یا بهانه جویی برای اخلال در کار دولت دکتر عزیز هفته گذشته از سمت معاونت راهبردی ریاست جمهوری استعفا دادم.
با توجه به برخی سازه های فضایی، لازم به یادآوری است که:
1) علیرغم تولد فرزندانم در حدود 40 سال پیش و در دوران تحصیل (و نه ماموریتشان) در آمریکا و قوانین شهروندی اجباری آمریکا، به فضل الهی بنده و همسرم و فرزندانم در ایران عزیز و ما یک متر مسکن در خارج از ایران در اختیار نداریم و اجاره نمی دهیم. من خودم تحت دو تحریم آمریکا (زیر تحریم رهبری) و یک تحریم کانادا هستم و من و همسرم حتی نمی توانیم به عنوان توریست به آمریکا و کانادا و برخی کشورهای دیگر سفر کنیم.
2) هیچ نهاد نظارتی با معاون من مخالفت نکرده است. 3) پزشکان محترم شجاعانه و صریح بر ادامه کار من اصرار داشتند. و
4) این بهانه بیشتر مورد استفاده افراد دیگری است که فرزندانشان تابعیت مضاعف (و نه اجباری) با اقامت در خارج از کشور کسب کرده اند.
آنچه باعث گزارش دیشب شد، تردید در سودمندی من در سمت معاونت راهبردی بود و آن بهانه سیاسی دلیل بر بازگشت به دانشگاه نبود و صرفاً دلیلی بود.
من هنوز هم به همه چیزهایی که در دوران انتخابات در مورد او گفتم ایمان دارم. من از دانشگاه با تمام قوا در خدمت شما و ایشان خواهم بود و از همه ایرانیان میهن دوست و توسعه گرا تقاضا دارم حمایت خود را از ایشان بیشتر کنند و او و دولتش را تنها نگذارند.
شرمنده بزرگواری شما هستم. شاد و سربلند باشید.
