این واقعیت که مادر و نوزاد در یک تخت مشترک هستند چه تأثیری بر رشد ذهنی کودک دارد؟

آیا فرزند شما به تازگی به دنیا آمده است و در نتیجه ساعات خواب شما گیج کننده است؟ آیا فرزند یک یا دو ساله دارید و نمی دانید که بهتر است او در رختخواب خود بخوابد یا بهتر است اجازه دهید او در تخت جداگانه بخوابد؟ با ما همراه باشید تا به تاثیر استفاده از تخت مشترک بر رشد روانی کودک بپردازیم. پدر و مادر شدن یک تجربه پیچیده و چالش برانگیز است. علاوه بر مسئولیت آشکار مراقبت از نوزاد، جنبه مهمی که به شدت تحت تأثیر قرار می گیرد، خواب نوزاد و والدین است.

اهمیت خواب کافی برای رشد کودک

تحقیقات علمی اهمیت خواب کافی را برای رشد نوزادان برجسته می کند. مطالعات نشان داده است که نوزادانی که خواب کافی دارند در زمینه های شناختی و عاطفی بهتر عمل می کنند. خواب به رشد مغز کمک می کند، فرآیند تثبیت حافظه را تسهیل می کند و خلق و خو را تنظیم می کند. علاوه بر این، الگوهای خواب منظم با کاهش خطر اختلالات خواب در آینده مرتبط است. بنابراین، خواب کافی و با کیفیت بالا برای سلامت کلی و رشد نوزادان بسیار مهم است. همچنین موضوع خوابیدن در یک تخت با کودک نیز نظرات والدین را به دو دسته تقسیم کرده است. برخی از والدین به شدت از این روش حمایت می کنند، در حالی که برخی دیگر مخالف هستند. بسیاری از والدین ممکن است تعجب کنند که آیا خوابیدن فرزندشان در یک تخت با آنها بر رشد روانی کودک تأثیر می گذارد یا خیر.

یکی از اولین چیزهایی که اطرافیانشان درباره نسل جدید والدین قضاوت می کنند، میزان خواب کودکانشان است. به همین دلیل خواب نوزاد به یکی از دغدغه ها و بحث های بزرگ در بسیاری از خانواده ها تبدیل شده است.

در برخی از کشورهای غربی صنعت نوظهوری وجود داشته است که در آن افراد به عنوان مشاور و مشاور خواب نوزاد کار می کنند. این متخصصان به والدین کمک می کنند تا نوزادان خود را به تنهایی در رختخواب بگذارند و شبی آرام را بدون ایجاد اختلال در خواب آنها به آنها هدیه دهند. با این حال، همه در جهان موافق نیستند که یک نوزاد یا کودک نوپا باید مستقل و بدون وقفه بخوابد. این روش جدید تفاوت های قابل توجهی با روش های سنتی خواباندن نوزادان در طول تاریخ بشر دارد.

تغییرات تاریخی در الگوهای خواب نوزادان و والدین: از خواب مشترک تا استقلال

استفاده از تخت مشترک بین والدین و نوزادان در بیشتر تاریخ بشر رایج بوده و هنوز در بسیاری از کشورها رواج دارد. قبل از قرن نوزدهم، در بریتانیا نگرانی کمی در مورد خواب و موقعیت نوزاد وجود داشت. خانواده ها، از جمله مادران و نوزادان، اغلب در تماس نزدیک با یکدیگر می خوابیدند، به طوری که اگر نوزاد در طول شب از خواب بیدار می شد، بلافاصله کسی برای مراقبت از او در دسترس بود.

این وضعیت با انقلاب صنعتی در قرن 19 تغییر کرد. پیدایش خانواده‌های طبقه متوسط ​​و اهمیت یافتن مفهوم استقلال، خواب بی‌وقفه را مطلوب‌تر کرد و والدین ترجیح دادند در محیطی آرام‌تر استراحت کنند. امروزه بسیاری از توصیه‌های والدین بر برنامه‌های خواب سخت و تنها خوابیدن نوزادان برای ارتقای استقلال تأکید دارند. با این حال، شایان ذکر است که این روند همیشه عادی نبوده و هنوز هم در بسیاری از نقاط جهان وجود ندارد.

بحث در مورد تقسیم تخت بین والدین و نوزادان همچنان یک موضوع بحث برانگیز و رایج است. برخی از کارشناسان به دلیل ارتباط آن با سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) آن را قبل از شش ماهگی توصیه نمی کنند. اما برخی دیگر معتقدند که این عمل می تواند برای رشد کودکان مفید باشد. دلایل زیادی وجود دارد که چرا والدین یک تخت مشترک را با نوزادان خود انتخاب می کنند. اما برای سایر والدین، خوابیدن دور از نوزاد تنها راه برای مدیریت خستگی مفرط و بیداری های مکرر در طول شب است.

برای رشد کودک شما: 10 بازی فوق العاده برای رشد توانایی های جسمی و ذهنی کودکان

اکنون مشکل اینجاست که اگرچه شواهد علمی کمی در مورد اثرات روانی اشتراک تخت با کودکان وجود دارد، اما محققان نمی توانند آزمایش های گسترده ای در این زمینه انجام دهند. زیرا این آزمایش‌ها مستلزم این است که از یک گروه از والدین بخواهیم تختخواب خود را با فرزندشان تقسیم کنند و از گروه دیگر بخواهیم از آن اجتناب کنند. چنین اقدامی یک انتخاب شخصی در فرزندپروری است. برای پاسخ به این سوال، بهترین رویکرد استفاده از مطالعات طولی مشاهده ای آینده نگر است. این مطالعات وضعیت کودکان را در طول زمان دنبال می کند و مقیاس های مختلف رشد عاطفی و رفتاری آنها را از کودکی تا چندین سال بعد ثبت می کند.

علاوه بر این، تحقیقات جدیدی نیز برای پاسخ علمی به این سوال انجام شد که آیا خوابیدن نوزاد و والدینش در یک تخت روی رشد روانی او تأثیر می‌گذارد؟ در این تحقیق وضعیت سلامت 16599 کودک 9 ماهه تا 11 ساله مورد بررسی قرار گرفت. والدین این کودکان گزارشی مبنی بر استفاده یا عدم استفاده از تخت مشترک با نوزادانشان در سن 9 ماهگی ارائه کردند. علاوه بر این، محققان از این والدین خواستند تا گزارش دهند که آیا علائم افسردگی و اضطراب (علائم درونی کردن) و پرخاشگری و بیش فعالی (علائم بیرونی) را در سنین 3، 5، 7 و 11 سالگی در فرزندان خود مشاهده کرده اند یا خیر.

در این تحقیق تأثیر متغیرهای مختلفی که ممکن است با خوابیدن در تخت مشترک مرتبط باشد مورد بررسی قرار گرفت. از جمله این متغیرها عبارتند از: استرس روانی مادر، وضعیت اجتماعی و اقتصادی والدین، باورهای آموزشی، شیردهی و تعداد ساعات بیداری نوزاد در شب. یافته های این تحقیق نشان داد که به طور کلی بین استفاده از تخت مشترک رابطه معناداری وجود ندارد. در 9 ماهگی و تغییرات در علائم داخلی o هیچ جنبه خارجی مرتبط با وضعیت روانی در دوران کودکی وجود ندارد. با این حال، برخی از ویژگی‌های مرتبط با هم‌خوابی، مانند تحصیلات پایین والدین و استرس روان‌شناختی مادر، با تغییرات این علائم مرتبط بودند.

اثرات عاطفی و رفتاری خوابیدن نوزادان در یک تخت با والدینشان.

مطالعه مشابه دیگری به این موضوع پرداخته است که اگر نوزادان با مادر خود در تخت مشترک باشند و به او دسترسی عاطفی داشته باشند، چگونه رشد عاطفی و رفتاری کودکان تحت تأثیر قرار می گیرد. نتایج این تحقیق نشان داد که:

• افزایش دسترسی عاطفی مادر به نوزاد می تواند تأثیرات مثبت حضور در یک تخت مشترک را تقویت کند.
• در خانواده هایی که مادران دسترسی عاطفی زیادی دارند، به اشتراک گذاشتن تخت نوزاد و والدین می تواند منجر به بهبود روابط والدین و فرزند و کاهش مشکلات رفتاری در کودکان شود.

با این حال، همانطور که می دانید، اثرات خواب مشترک نوزاد پیچیده و چند بعدی است و به عوامل مختلفی از جمله کیفیت رابطه والدین و شرایط خانوادگی بستگی دارد. این تحقیق نشان می دهد که استفاده از یک تخت ساده کافی نیست. بلکه ترکیب آن با دسترسی عاطفی بیشتر است که نتایج مثبتی را ایجاد می کند.

مطالعه دیگری به بررسی اثرات تقسیم تخت بین نوزادان و والدین بر کیفیت خواب و رشد شناختی پرداخت. نتایج این تحقیق عبارتند از:

• استفاده از تخت مشترک به تنهایی تأثیر منفی بر رشد شناختی نوزادان ندارد.
• کیفیت خواب نوزادان و مادران هنگام استفاده از تخت مشترک بهبود می یابد. تا زمانی که والدین از روش های ایمن برای استفاده از تخت مشترک بین مادر و نوزاد استفاده کنند.
• به این ترتیب والدین می توانند به راحتی به نیازهای شبانه کودک پاسخ دهند. این سوال می تواند به کاهش اضطراب در نوزادان کمک کند.

مطالعه دیگری بر روی روش‌های مختلف خواب نوزادان (تخت مشترک، اتاق مشترک و تخت‌های جداگانه) انجام شد که نشان می‌دهد:

• تفاوت معناداری در مشکلات رفتاری بین کودکانی که با والدین خود می‌خوابیدند و کودکانی که جدا از هم می‌خوابیدند، وجود نداشت.
• شاید عوامل خانوادگی مانند استرس والدین و حمایت اجتماعی بیش از الگوی خواب بر رفتار کودکان تأثیر بگذارد.

این یافته‌ها بار دیگر تاکید می‌کند که تخت مشترک بین والدین و نوزادان به خودی خود تأثیر منفی بر رشد روانی کودکان ندارد و حتی می‌تواند روابط عاطفی را تقویت کند.

تخت مشترک برای والدین و نوزاد، بله یا خیر؟

آیا اشتراک تخت بین مادر و نوزاد تاثیر مثبت یا منفی بر رشد ذهنی کودک دارد؟ این سوال همیشه در بین محققان بحث برانگیز بوده و پاسخ قطعی برای آن وجود ندارد. اما با توجه به نمونه هایی از تحقیقات اخیر که در این زمینه انجام شده و در این مقاله به آنها اشاره می کنیم، می توان نتیجه گرفت که تخت مشترک مادر و نوزاد تأثیر مثبت یا منفی بر رشد ذهنی ندارد. کودکان، اما عواملی که می تواند بر این امر تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، اشتراک تخت بین مادر و نوزاد، تا زمانی که باعث افزایش دسترسی عاطفی مادر و توجه والدین و به ویژه توجه و محبت مادر به نوزاد شود، اثرات روانی مثبت و مطلوبی به همراه خواهد داشت.

یک تخت مشترک بین مادر و نوزاد می تواند به بهبود کیفیت روابط و کاهش اضطراب در شرایط مناسب کمک کند. این نتایج برای والدینی که نگران تأثیر اشتراک‌گذاری رختخواب بر رشد روانی فرزندشان هستند، اطمینان‌بخش است، و همچنین با تحقیقات قبلی که نشان می‌داد به اشتراک گذاشتن رختخواب بر شکل‌گیری دلبستگی ایمن بین نوزاد و مادر تأثیر نمی‌گذارد، همخوانی دارد. . بنابراین، اگر شما از آن دسته والدینی هستید که می‌خواهید نوزادتان با شما در یک تخت بخوابد، با رعایت نکات ایمنی و توجه به نیازهای عاطفی فرزندتان نگران نباشید. شاید شب ها و روزهای آرام تری پر از عشق و اعتماد در انتظار شما باشد! آیا در دوران کودکی فرزندتان از تخت مشترک بین مادر و نوزاد استفاده کرده اید؟ خوشحال می شویم اگر تجربیات یا خاطرات تلخ و شیرین خود را با ما در میان بگذارید.

منابع: روانشناسی امروز

مطالعه توسط لیو و همکاران. (2018)

عنوان: “اشتراک گذاری تخت با نوزادان و نقش تعدیل کننده در دسترس بودن عاطفی مادر: یک مطالعه طولی آینده نگر”
آبنما:
روانشناسی رشد

مطالعه تتی و همکاران.

عنوان: “والدین شبانه، کیفیت خواب و رشد شناختی در دوران کودکی: یافته ها و پیامدهای اساسی برای خواب مشترک”
بحث “بررسی های پزشکی خواب

مطالعه گلدبرگ و همکاران (2013)

عنوان: ترتیبات خواب و رشد رفتاری کودکان خردسال: یک مطالعه مقطعی
منبع: مجله روانشناسی خانواده

مطالعه کوین و همکاران (2010)

عنوان: اشتراک تخت بین مادر و کودک و اثرات دراز مدت آن بر رفتار و رشد کودک
منبع: اطفال

مطالعه توسط راموس و همکاران. (2008)

عنوان: نقش اشتراک گذاری زودهنگام تخت در خواب نوزاد، فرزندپروری و دلبستگی: یک مطالعه آینده نگر
موضوع: رفتار و رشد کودک