به گزارش خبرآنلاین، عباس عبدی در اعتماد نوشت: اولاً از ظرفیت ۱۰۰ درصد نیروی انسانی ماهر کشور، احتمال می رود تنها بخشی کوچک از آن ها در منابع مدیریتی دولتی قرار گیرد و شاید بیش از ۸۰ درصد آن ها بدانند. پیشاپیش می‌توانند در آن موقعیت‌ها قرار بگیرند و نیستند، زیرا معیارهای محدودکننده به گونه‌ای است که اجازه می‌دهد بیش از 20 درصد با زور وارد شوند. با این حال، اگر آن معیارها سخت گرفته شود، اجازه ورود به آنها داده نخواهد شد.
نیمی از آن 20 درصد علاقه ای به حضور در قدرت ندارند و از بین آن 20 درصد نیز شایسته ترین هستند. چرا نمی آیند؟ زیرا آنها معتقدند که نمی توانند کار کنند. بنابراین گروه مذکور تنها 10 درصد نیروی کار و سرمایه انسانی کشور را تشکیل می دهد.
این وضعیت آثار خود را در سه حوزه نشان می دهد. جوانان، زنان و افرادی که با رویکردها و ارزش‌های رسمی کشور زاویه دارند یا کاملاً سازگار نیستند.
بخشی از زنان که به کلی از سیاست و حضور مدیریتی در سطوح بالا و حتی پایین محروم شده اند و این ظلم به توانمندی های جامعه است. همچنین جوانان به ویژه زنان جوان بیش از افراد میانسال و مسن تحت تأثیر این تبعیض قرار گرفته اند.
جوانان با مسائل جدید جهانی و فناوری های نوین آشنا هستند و با روش های ایجاد کسب و کار آشنا هستند، اما در عمل از حضور موثر آنها در سطوح بالای مدیریتی جلوگیری می کنند زیرا در قالب های رسمی این کسب و کار تعریف و محدود نمی شوند.
جوانان با چنان محدودیت های سیاسی و اداری مواجه شده اند که حتی اعتماد خود را از دست می دهند.
همین قانون در مورد افراد متعلق به اقوام و مذاهب مختلف نیز صدق می کند.
متأسفانه رویکردهای دیگری غیر از آنچه در بالا ذکر شد به این مجموعه و زنان وجود دارد. آنها باید به طور واضح و روشن برنامه ریزی شوند. اگر می خواهیم توسعه پیدا کنیم باید منابع خود را به بهترین شکل استخراج کنیم. این کار باید بر منابع انسانی متمرکز باشد تا منابع نفت و گاز. بدون افزایش بهره وری همه نیروی انسانی در سیاست و جامعه شاهد توسعه و پیشرفت نخواهیم بود. جامعه ما جوان و آمیخته ای از زن و مرد و از همه رویکردها و نگرش ها و گروه ها و در یک کلام متکثر است، اما حکومت ما پیر، مردانه و مصمم است.
23302
