تفاوت کودکان اوتیسم با کودکان عادی

به گزارش رکنا، اوتیسم این یک اختلال عصبی رشدی است که بر نحوه تعامل فرد با دنیای اطراف تأثیر می گذارد. ولی تفاوت کودک اوتیستیک با کودک عادی در چه

تفاوت بین یک کودک اوتیستیک و یک کودک عادی در چندین جنبه از جمله مهارت های اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیرکلامی، علایق و فعالیت ها و پردازش اطلاعات مشهود است.

مهارتهای اجتماعی

یک تفاوت بین یک کودک اوتیستیک و یک کودک عادی به مهارت های اجتماعی مربوط می شود. کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در برقراری روابط اجتماعی با دیگران مشکل دارند. این کودکان ممکن است از تماس چشمی اجتناب کنند یا در برقراری ارتباط با همسالان خود مشکل داشته باشند.

این مشکلات می تواند باعث انزوا و تنهایی در این کودکان شود. در حالی که کودکان عادی به طور طبیعی توانایی برقراری ارتباط و دوست یابی را دارند، کودکان مبتلا به اوتیسم برای یادگیری این مهارت ها به کمک و راهنمایی بیشتری نیاز دارند.

از سوی دیگر، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است ندانند که چگونه با دیگران به درستی ارتباط برقرار کنند یا از نشانه های اجتماعی غیرکلامی استفاده کنند. برای مثال، ممکن است ندانند که چگونه به نشانه های غیرکلامی دیگران، مانند حرکات دست یا تغییرات صورت، پاسخ دهند. این می تواند تأثیر منفی بر زندگی اجتماعی و تحصیلی شما بگذارد.

ارتباط کلامی

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است در رشد مهارت های زبانی و کلامی تاخیر داشته باشند که این تفاوت بین یک کودک اوتیستیک و کودکان عادی است. برخی از این کودکان تا زمانی که بزرگتر شوند نمی توانند خوب صحبت کنند یا اصلا نمی توانند صحبت کنند. این مشکلات در ارتباط کلامی به این معناست که این کودکان نمی توانند نیازها و احساسات خود را به درستی بیان کنند.

علاوه بر این، حتی زمانی که کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند صحبت کنند، ممکن است از عبارات تکراری یا غیر معمول استفاده کنند. به عنوان مثال، آنها ممکن است یک عبارت خاص را بارها و بارها تکرار کنند یا از کلمات به روش های غیر معمول استفاده کنند.

علایق و فعالیت ها

کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً علایق محدودی دارند و به موضوعات خاصی علاقه دارند. به عنوان مثال، ممکن است ساعت ها به بررسی جزئیات یک اسباب بازی یا کتاب خاص بپردازند. این علایق محدود ممکن است باعث شود که این کودکان نتوانند به راحتی در فعالیت های گروهی با دیگران شرکت کنند.

در مقابل، کودکان عادی معمولاً طیف وسیع تری از علایق و فعالیت ها دارند و به بازی های گروهی علاقه مند هستند. این تفاوت می تواند باعث شود که کودکان مبتلا به اوتیسم از نظر اجتماعی منزوی شوند و نتوانند به راحتی با همسالان خود ارتباط برقرار کنند.

رفتارهای تکراری

رفتارهای تکراری یکی از ویژگی های متمایز کودکان مبتلا به اوتیسم و ​​تفاوت کودک اوتیستیک با کودکان عادی است. این رفتارها ممکن است شامل تکان دادن دست ها، چرخاندن اشیاء یا انجام مکرر فعالیت های معمول باشد. این رفتارهای تکراری می تواند راهی برای کاهش استرس و ایجاد حس کنترل در این کودکان باشد.

در حالی که کودکان عادی ممکن است گاهی اوقات رفتارهای تکراری از خود نشان دهند، این رفتارها معمولاً در کودکان مبتلا به اوتیسم شدیدتر و پایدارتر است.

حساسیت ها

کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است به صدا، نور، بو و لمس حساس تر باشند. این حساسیت ها باعث ایجاد ناراحتی و اضطراب در این کودکان می شود. برای مثال، قرار گرفتن در معرض صداهای بلند یا نور شدید ممکن است غیرقابل تحمل باشد.

از سوی دیگر، این حساسیت ها می تواند باعث شود که کودکان مبتلا به اوتیسم به طور ناخواسته واکنش های شدیدی به محرک های حسی نشان دهند. این واکنش ها ممکن است شامل گریه کردن، جیغ زدن یا اجتناب از موقعیت های خاص باشد.

پردازش اطلاعات

کودکان مبتلا به اوتیسم اطلاعات را متفاوت پردازش می کنند. این کودکان ممکن است برای درک و پاسخ به مشکلات به زمان بیشتری نیاز داشته باشند. این تاخیر در پردازش اطلاعات می تواند باعث شود این کودکان در محیط های تحصیلی و اجتماعی با چالش های بیشتری مواجه شوند.

علاوه بر این، کودکان مبتلا به اوتیسم گاهی اوقات در درک و تفسیر اطلاعات پیچیده مشکل دارند. برای مثال، ممکن است در درک مفاهیم انتزاعی یا ترکیب اطلاعات مختلف با مشکل مواجه شوند. در نتیجه این کودکان نیاز به حمایت بیشتری در محیط های آموزشی و آموزشی دارند.

انعطاف پذیری

یک تفاوت بین یک کودک اوتیستیک و یک کودک عادی میزان انعطاف پذیری در مواجهه با تغییرات است. کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب در کنار آمدن با تغییرات روزمره مشکل دارند. این کودکان ممکن است وابستگی زیادی به برنامه ها و فعالیت های تکراری داشته باشند و هر تغییری در این برنامه ها می تواند باعث استرس و اضطراب شدید شود. به عنوان مثال، تغییر برنامه روزانه یا قرار گرفتن در مکان های جدید می تواند باعث بی قراری و ناراحتی در کودکان مبتلا به اوتیسم شود.

از سوی دیگر، کودکان عادی تمایل بیشتری به سازگاری با تغییرات دارند و به راحتی می توانند با موقعیت های جدید و ناگهانی کنار بیایند.

بازی

بازی کودکان اوتیستیک معمولاً منفرد و متمرکز بر جزئیات اشیا است. این کودکان ممکن است ساعت ها با یک اسباب بازی خاص بازی کنند یا جزئیات یک شی را بررسی کنند.

از سوی دیگر، کودکان عادی معمولاً به بازی های تعاملی و مشارکتی علاقه دارند و از تخیل و خلاقیت خود در بازی استفاده می کنند. این تفاوت در نوع بازی باعث می شود که کودکان مبتلا به اوتیسم از نظر اجتماعی منزوی شوند و نتوانند به راحتی با همسالان خود ارتباط برقرار کنند.

توانایی های شناختی

برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم در برخی زمینه ها توانایی های خارق العاده ای دارند. به عنوان مثال، آنها ممکن است مهارت های خاصی در ریاضی، موسیقی یا هنر داشته باشند. این توانایی های خاص می تواند به عنوان یک نقطه قوت برای این کودکان عمل کند و به آنها در دستیابی به موفقیت های چشمگیر در برخی زمینه ها کمک کند.

ارتباط غیر کلامی

یک تفاوت بین کودکان عادی و کودکان اوتیستیک، توانایی برقراری ارتباط غیرکلامی است. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در استفاده از نشانه های غیرکلامی مانند اشاره کردن، تقلید و بیان حالات چهره دچار مشکل شوند. به عنوان مثال، ممکن است ندانند چگونه از حرکات دست یا حالات صورت دیگران برای برقراری ارتباط به درستی استفاده کنند. در مقابل، کودکان عادی به طور طبیعی از نشانه های غیرکلامی برای برقراری ارتباط با دیگران استفاده می کنند.

نتیجه

تفاوت کودک اوتیستیک در کودکان عادی از جنبه های مختلفی از جمله مهارت های اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیرکلامی، علایق و فعالیت ها و پردازش اطلاعات مشهود است. این تفاوت ها به این معنی است که کودکان اوتیسمی برای موفقیت در محیط های تحصیلی و اجتماعی و در زندگی روزمره خود نیاز به حمایت ویژه دارند.

منبع: روزیاتو