عصر ایران نوشت: تزمامی به عنوان کارشناس فرهنگی میزگردها از 4 کاندیدای اصولگرایان سوال پرسید و هر چهار نفر را وادار به تناقض یا بیان نکاتی متفاوت از آنچه قبلا گفته بودند، کرد و البته این انتظار را ایجاد کرد که همین رفتار با دو نفر باقی مانده اند که متهم به حمایت از یک نامزد خاص نمی شوند.
اگرچه می توان حدس زد که او به دلیل رسانه ای بودن و البته معیارش آزادی رسانه ای به کدام کاندید رای می دهد، اما او در این جریان دخالتی نداشته بلکه با طرح سوالات دقیق نحوه پرسش را به مجریان آموزش داده است. سوالات مجریانی که نقششان به زمان نگهدار تقلیل یافته است.
برای خیلی ها قابل باور نیست که بتوان در صداوسیما از سعید جلیلی سوالی پرسید که وحید جلیلی نفر شماره 2 است، اما تعظمی این کار را کرده است. برخی موضوع را فراتر از این می دانند که وی سال ها سردبیر روزنامه صدا و سیما و در واقع موسس آن (جام جم) بوده است.
برخی او را به دلیل نزدیک بودن به علی لاریجانی به انتقام جویی متهم کرده اند، اما او فقط سوالات تخصصی مطرح کرده و نشان داده که کار در رسانه چه معنایی دارد و این ربطی به آقای لاریجانی ندارد.
حسین زمینامی 7 دوره متوالی نماینده مدیران مسئول مطبوعات در هیات نظارت بر مطبوعات بوده و اکثریت رای دهندگان او را تشکل ها و شبکه های به اصطلاح اجتماعی تشکیل می دهند و نبض جامعه را در دستان خود دارد.
اگرچه او کار خود را در رسانه های عمومی بزرگ آغاز کرد، اما با بخش خصوصی غریبه نیست، تا جایی که او یک گروه رسانه ای در بخش خصوصی (دیاریو) را نیز مدیریت کرده است و اگرچه نقطه شروع او یک روزنامه دست راستی بود، اما سرانجام به آن پیوست. جناح معتدل . آمد و در دولت روحانی ابتدا معاون مطبوعاتی و سپس رئیس سازمان سینمایی شد.
تسلط و تداوم بیش از 30 سال فعالیت رسانه ای او بسیاری را به این فکر انداخته است که او استاد علوم ارتباطات است و عنوان دکتری در ابتدای نامش به همین دلیل است اما مانند عباس عبدی و صادق زیباکلام. ، مهندس شیمی است و دکترای او نیز مرتبط است. او با علم ارتباطی ندارد اما در مدیریت استراتژیک است اما انصافاً در حوزه رسانه و عمدتاً مدیریت رسانه کار کرده و دارای نظرات و عقاید است.
اکثر کسانی که در مقاطع لیسانس و فوق لیسانس در رشته های مهندسی و فنی تحصیل کرده اند و سپس در رشته ای دیگر مدرک دکترا گرفته اند ذهن سازمان یافته ای دارند و اگر احساس می کنند منطق نیروی انتظامی از میهمانان قوی تر است شاید برای همین باشد.
باری، زودتر از حد انتظار، میزگردها رواج پیدا کرد، زیرا به عنوان یک قاعده کلی، باید یک اتفاق اساسی در مناظره ها بیفتد و آن هم به دلیل سخنان نامزدها است، نه کارشناسان، که معمولا محافظه کار هستند، بلکه در این موارد است. چند روزی که گل زد حسین تعظمی است که کارشناس فرهنگی است. از 4 کاندیدای اصولگرا سؤالات ساده پرسیده‌اند و نتوانسته‌اند پاسخ روشنی بدهند، هرچند که مانند زاکانی با لحن خودشان تأیید می‌کنند که آنها را دوست دارند. سوالات
او در میزگرد اول از محمدباقر قالیباف خواست تا نظر خود را در مورد این افشاگری بیان کند و یادآور شد که وی عضو بسیاری از شوراهای عالی بوده و اغلب به عنوان نایب رئیس مجلس به عنوان رئیس مجلس فعالیت می‌کرده و ناگهان درباره زندانی شدن دو منتقد خود پرسیده است. و شاکی بودن یا نبودن ایشان بدون قصد تخریب توضیح دهد و اتفاقاً آقای قالیباف سعی کرد از آن به عنوان فرصت استفاده کند. اینکه آیا مردم آن را پذیرفته اند یا نه و ادعای کسانی که شکایت نامه های خود را منتشر کرده اند تا چه حد صحت دارد، موضوعی است که مورد بحث است، اما آنقدر توجه را به خود جلب کرد که فراموش می کنیم سایر کارشناسان چه می پرسند.
اما سوال اصلی این بود که وقتی پرسیدید، گفتید که برخی از اعضای دولت فعلی را رصد می کنید. آیا وزیر آموزش و پرورش فعلی جزو آنهاست یا خیر؟
او در میز دور دوم از امیرحسین قاضی زاده هاشمی خواست اگر بعد از مناظره ها قصد کناره گیری دارد و این یک سرپوش است، سوال جدی نپرسد. با این تکنیک به او گفت که می ماند. مستقیم و مشخص نپرسید که می ماند یا نه. مشروط موضوع دیگری را مطرح کرد.
در میزگرد سوم اما شاهکاری کرد و آن موضوع حجاب بود که سعید جلیلی اصطلاح جدیدی را در مناظره ها و حتی در گفتمان روزمره مطرح کرد: عمق استراتژیک ساخته شد و جوک و فیلم ساخته شد. این نیست که عمق استراتژیک بی معنی یا سرگرم کننده است، اما برای فرار از پاسخ روشن، به در و دیوار زد، از بالا پایین آمد و به عمق استراتژیک رسید.
تزمزی سال گذشته در مصاحبه ای از کنار هم قرار دادن حجاب و عفاف انتقاد کرد و گفت که حجاب ظاهر است و عفاف درونی است و با این پیشینه معلوم بود که بی دلیل نخواسته است.
در چهارمین میزگرد سوال حجابی ها از شهردار فعلی تهران بود و اینکه آیا این دستور ایشان بوده یا خیر و باید بگوید که جنبه های مثبت آن مربوط به ایشان است. اما زاکانی خیلی زود متوجه شد که این جنبه مثبت عمق استراتژیک کمتری ندارد. از این رو وی از برائت از پاسداران حجاب در برخی از ایستگاه ها خبر داد و حسین تعظمی دیگر چه می خواست؟ آنچه دولت ها را خشمگین کرد، همان نکته بالاست.
وی از قالیباف پرسید اگر رئیس جمهور شود وزیر ارشاد فعلی را حفظ می کند یا خیر؟ ظاهر سوال حساس نبود اما به مذاق وزارت ارشاد خوش نیامد و گویا از او شکایت کرده اند. وزارت ارشاد که زمانی دو معاونت مهم رسانه و سینما را بر عهده داشت.
تا پیش از این و حتی قبل از شروع مناظره ها، حسین نظمی آنقدر امتیاز کسب کرده بود که برخی تصور می کردند او کاندیدای انتخابات است و این نشان می دهد که راز افول تلویزیون و رادیو چیست. مجریان باید این سوالات را می پرسیدند، اما نقش مهدی مهدی قلی در ردیف اول یا خانم ندا سپانلو در میزگرد اقتصادی یا جعفر خسروی در میزگرد فرهنگی به نگه داشتن زمان خلاصه شده است و کارگردانی برنامه عملاً در دست آقای تعظمی است.
تاکنون دو معما وجود دارد: چرا مسعود مزیکیان تایید صلاحیت شد و چرا حسین تعظمی کاندیداها را به عنوان خبرگان به چالش می کشد؟
می گویند: مشارکت را افزایش دهید. خوب! اگر هدف این است، چه اشکالی دارد؟ آیا مشارکت بالا بد است؟ اتفاقا شواهد نشان می دهد که هر چه مشارکت بیشتر باشد، پزشکان خوش شانس ترند، مگر اینکه صابون آقای تعظمی هم با بدنشان تماس پیدا کند!
