پس از انتخابات محلی در ماه مارس، رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه در سخنرانی خود در بالکن خود با اعتراف به شکست از حزب حاکم عدالت و توسعه (AKP) یک چیز را درست متوجه شد: «31 مارس پایان نیست. “این یک نقطه عطف است.”
حزب اصلی اپوزیسیون، حزب جمهوری خواه خلق (CHP)، تحت رهبری رهبر جدید خود اوزگور اوزل، سی و پنج استان از هشتاد و یک استان ترکیه (در مقایسه با بیست و چهار استان حزب عدالت و توسعه) و در مجموع در 37 درصد آرای مخالف را کسب کردند. حزب عدالت و توسعه 35 درصد را به دست آورد. همچنین 14 منطقه از سی کلان شهر، از جمله بزرگترین منطقه، استانبول، آنکارا، ازمیر، بورسا، آنتالیا و آدانا را در برابر دوازده ناحیه حزب عدالت و توسعه ایمن کرد.
به گزارش نشنال اینترست، سوال این است که افزایش حمایت مردمی از حزب آتاتورک، CHP، به کجا می انجامد و چگونه در فضای سیاسی پراکنده ترکیه، این امر می تواند به تغییرات نهادی منجر شود.
پنج سال پس از روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه، از قبل مشخص بود که هدف دولت احیای نقش دین در زندگی عمومی برای مقابله با غربی‌سازی اجباری ترکیه است که توسط بنیانگذار ترکیه مدرن، مصطفی کمال آتاتورک معرفی شد. حزب عدالت و توسعه اساسا یک جنبش مردمی بود که اردوغان را وادار کرد تا با امام فتح الله گولن ترکیه و جنبش او متحد شود.
هدف نهایی گولن نیز مانند اردوغان، بازگرداندن اسلام به عنوان اصل راهنمای جامعه ترکیه بود. بر این اساس، شاگردان گولن از طریق سیاست «کادرالشما» توانستند پست‌هایی را در اداره دولتی پر کنند که کادرهای حزب عدالت و توسعه صلاحیت آن را نداشتند. خود گولن در یک فیلم تلویزیونی در سال 1999 اظهار داشت: “شما باید صبر کنید تا تمام قدرت دولت را در اختیار داشته باشید، تا زمانی که تمام قدرت نهادهای قانون اساسی در ترکیه را داشته باشید.”
در 17 دسامبر 2013، این حادثه منجر به درگیری بین جنبش گولن و حزب عدالت و توسعه شد، زمانی که پلیس یک سری عملیات ضد فساد را با اتهامات رشوه علیه چهار وزیر دولت نزدیک به نخست وزیر وقت اردوغان آغاز کرد. بیش از صد نفر از جمله صاحبان سه شرکت بزرگ ساختمانی دستگیر شدند.
مرحله دوم تحقیقات در 23 دسامبر همان سال توسط اردوغان مسدود شد که ظاهراً بلال پسر اردوغان نیز در آن حضور داشت. وی اظهار داشت که این یک “کودتای قضایی” است.
شعار رایج در مسابقات فوتبال این بود که «همه جا رشوه است، همه جا فساد است». از دولت خواسته شد استعفا دهد. تحقیقات اختلاس و افشاگری‌های متعاقب آن باعث شد که حمایت از حزب عدالت و توسعه به 44 درصد کاهش یابد که در مقایسه با 50 درصدی که حزب در انتخابات سال 2011 به دست آورد، کاهش یافت. بنابراین جای تعجب نیست که اردوغان، رئیس جمهور کنونی، کودتای نافرجام ژوئیه 2016 را “هدیه ای از جانب خداوند” و فرصتی برای “پاکسازی ویروس” از همه نهادهای دولتی دانست. در نتیجه، پرونده سازی آغاز شد و نزدیک به 9000 افسر پلیس، به ویژه از ادارات اطلاعات، جرایم مالی، مبارزه با جرایم سازمان یافته و مبارزه با تروریسم، اخراج یا تغییر سمت دادند. دادستان ها حذف و اقداماتی برای کنترل قوه قضائیه انجام شد. مقامات ارشد وزارت دارایی، وزارت آموزش و پرورش و شرکت رادیو و تلویزیون ترکیه (TRT) نیز برکنار شدند.
در عین حال، ادعای اردوغان مبنی بر «مرد مردم» بودن رنگ باخته است. کارمندان دولت یا کارگران عادی از ترس از دست دادن شغل خود مجبورند در راهپیمایی های دسته جمعی شرکت کنند. علاوه بر این، او از مزرعه جنگلی آتاتورک، یک منطقه حفاظت شده در سطح جهانی در حومه آنکارا، برای ساخت یک مجتمع ریاست جمهوری مجلل بهره برداری کرده است.
کاخ تاریخی یلدیز در استانبول برای استفاده رئیس جمهور تخصیص داده شده است و یک کاخ جدید ریاست جمهوری در نزدیکی دریاچه وان در شرق ترکیه بر خلاف حکم دادگاه ساخته می شود.
اقامتگاه تابستانی جدید اردوغان در نزدیکی مارماریس در جنوب غربی ترکیه نیز خشم را برانگیخته است، به ویژه از زمانی که همسر رئیس جمهور، که به خاطر کیف های گران قیمت هرمس و خریدهای ولگردی اش شهرت دارد، به مردم توصیه کرد برای جلوگیری از ضایعات کمتر غذا بخورند.
ابر تورم میلیون ها خانواده ترک را فقیر کرده است و بی تفاوتی اردوغان کمکی نمی کند. چهار سال پیش، در سفر اردوغان به مالاتیا در شرق ترکیه، وقتی کارگران شکایت کردند که نمی توانند نان را به خانه بیاورند، او به آنها گفت که از شکایت دست بردارند، چند کیسه چای به آنها داد و به آنها گفت که یک فنجان چای خوب خوش بگذرانند.
در مورد ماری آنتوانت چیزهای زیادی برای گفتن وجود دارد، اما او حداقل وقتی می‌گفت که توان خرید نان را ندارد، به سمت مردم پرتاب نمی‌کرد.
یک سال بعد، اردوغان دوباره همین کار را کرد: او کیسه‌های چای را به سمت قربانیان آتش‌سوزی جنگلی در جنوب غربی ترکیه پرتاب کرد. احوال نیوز در پایان نوشت: قطره قطره خشم علیه دولت اردوغان در حال ساخت است. نتایج را می توان در انتخابات محلی در ماه مارس و در یک نظرسنجی اخیر مشاهده کرد، جایی که تقریبا 70 درصد فکر می کنند که حزب عدالت و توسعه رئیس جمهور رجب طیب اردوغان حزب ثروتمندان است. تنها 16 درصد معتقدند که حزب عدالت و توسعه در کنار فقرا است. همچنین خشم قابل توجهی در میان بازماندگان زلزله ویرانگر فوریه سال گذشته وجود دارد که احساس می کنند رها شده و رها شده اند.
همچنین نارضایتی زیادی از هجوم روس‌ها وجود دارد که آپارتمان‌ها یا حتی کل ساختمان‌های آپارتمانی را خریداری کرده‌اند، که باعث افزایش هزینه‌ها و افزایش کمبود مسکن اجاره‌ای مقرون به صرفه شده است. هنگامی که کیریاکوس میتسوتاکیس، نخست وزیر یونان ماه گذشته از آنکارا بازدید کرد، رئیس جمهور اردوغان به خود می بالید که بیش از 1000 عضو حماس در بیمارستان های ترکیه تحت درمان هستند. با این حال، همه ترک ها خوشحال نیستند.
یکی از دوستان خوب من که از پدر 90 ساله اش که به شدت بیمار است مراقبت می کند، روزها در تلاش است تا برای او تختی در یکی از بیمارستان های اصلی آنکارا پیدا کند، اما متوجه می شود که دو طبقه توسط فلسطینی ها اشغال شده است. . ظاهراً خیلی به آنها توجه می کنند، حتی سیگار هم به آنها می دهند.
از سوی دیگر، اردوغان از «دوره نرمش» در سیاست ترکیه صحبت می کند. در این صورت بهتر است برای بهبود شرایط مردمش اقداماتی انجام دهد. همانطور که دوست خوبم اضافه کرد: ترک ها گرسنه اند.
