به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، اولین انتخابات ریاست جمهوری ایران با انصراف یک نامزد همراه بود. جلال الدین فارسی نامزد اول حزب جمهوری اسلامی. دورانی بود که امام خمینی (ره) روحانیون را از حضور در امور اجرایی و نامزدی ریاست جمهوری منع می کرد و هیچ یک از نامزدهای اولیه حزب جمهوری اسلامی روحانی نبودند: جلال الدین فارسی، سید کاظم بجنوردی، عباس شیبانی و رضا اصفهانی.
به گزارش مرکز اسناد انقلاب اسلامی، روزنامه جمهوری اسلامی – ارگان حزب – در 18 دی 1358 تنها نام یک نامزد را ذکر کرد: جلال الدین فارسی. دو روز بعد، آیت الله سید محمد بهشتی، دبیرکل حزب جمهوری اسلامی ایران، وی را رسماً به عنوان کاندیدای این حزب برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری در 14 بهمن 1358 معرفی کرد.
در تبلیغات، «پروفسور جلال الدین فارسی» را «نخستین رئیس جمهور ایران»، «مرد قلم و اندیشه و سلاح در خط امام»، «اسلام شناس متعهد و انقلابی»، «مبارز همیشه در سنگرها و قهرمان فکر و قلم و بیان و جهاد و… مطرح کردند که رئیس جمهور بیش از دیگران دارای صفات امام است: مسلمان، متعهد به اسلام، پیرو احکام اسلامی، ملی، تفاهم و خدمتگزار. ملتی با پیشینه خوب، نه غرب زده و نه شرقی، معتقد به اصل 110.
فارسی متولد 1312; در سوابق وی آمده است که وی تفسیر و علوم دینی را نزد استاد محمدتقی شریعتی فراگرفته است. پس از کودتای 28 مرداد 1332 به نهضت مقاومت ملی پیوست. در سال 1339 مخفیانه از مرز خارج شد و عازم عراق شد. او در عراق زندانی شد اما توانست خود را نجات دهد. از عراق به لبنان و سوریه رفت و با رزمندگان آنجا تماس گرفت و همکاری کرد. او هنگام بازگشت مخفیانه به ایران دستگیر و یک سال و نیم در قزل قلعه زندانی شد.
بعدها مسئولیت آموزه های سیاسی نهضت آزادی را بر عهده گرفت و پیشنهاد جهاد مسلحانه را به نهضت آزادی داد. او با اتحادیه اسلامی همکاری نزدیک داشت. در آگوست 1949 مخفیانه برای آموزش نیروهای مسلح به لبنان رفت و در آنجا با فتح همکاری کرد و موفق شد به صدها مبارز مسلمان ایرانی سلاح و آموزش جنگ چریکی بدهد.
او در جنگ های داخلی لبنان در جبهه فلسطین شرکت کرد. او بارها در خارج از کشور به دلیل تحریک منطقه ای ساواک ایران یا به دلیل فعالیت هایش دستگیر، زندانی و شکنجه شد. پس از هشت سال و نیم مهاجرت، پس از پیروزی انقلاب به ایران بازگشت. به عضویت شورای مرکزی جمهوری اسلامی درآمد. وی نماینده مردم خراسان در مجلس خبرگان قانون اساسی و از هواداران سرسخت ولایت فقیه بود.
در شرح آثار وی آمده است که «کتب و جزوات او از بهترین نوشته های ارائه و ترویج اسلام واقعی و انقلابی بدون شرق گرایی و غرب زدگی است». آثار منتشر شده او عبارتند از: نهضت پیامبران، سیر تحول مبارزه ملی، حقوق بین الملل اسلامی، تاریخ (برای تربیت معلم و مدارس مقدماتی)، جغرافیا (برای تربیت معلم و مدارس مقدماتی)، درس های مارکسیسم (3 جلد)، تکامل. . انقلاب اسلام، یگان های بوشری در رابطه با جهاد داخلی، جزوه ارتجاع، جزوه ملیت اسلامی و مبارزه مشترک، جزوه میهن اسلامی، جزوه دو نوع مخالفت با کاپیتولاسیون و…
همه چیز برای مسابقه با ابوالحسن بنی صدر مهیا شد که پیامی از قم به حزب جمهوری اسلامی رسید مبنی بر اینکه جلال الدین فارسی اصالتاً افغانستانی است و بحث تابعیت در مورد اولین رئیس جمهور ایران صلاح نیست. در قانون اساسی یکی از شروط کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری این بود که نامزد باید “ایرانی الاصل” باشد و همانطور که گفته می شد اجداد وی از شهر هرات افغانستان به ایران مهاجرت کرده اند، به گمان غیرنظامی بودن وی. -ایرانی قوی تر شد.
روزنامه جمهوری اسلامی با رد این شبهه نوشت: اجداد جلال الدین فارسی در فارس بودند و در زمانی که هرات جزو ایران بود به هرات مهاجرت کردند و سپس 80 سال پیش پدرش به مشهد آمد و در آنجا اقامت گزید و تابعیت ایرانی دریافت نکرد. شناسنامه ایرانی به دلیل فشارهای رژیم شاه و کشف حجاب و مشکلات دیگر.» (27 و 27 دی ماه 1358)
فارسی اما در کتاب خود اشاره ای نکرده است که اجدادش از استان فارس به هرات رفته اند. علی اکبر ناطق نوری نوشته شیخ علی تهرانی این شبهه را بیشتر کرد که او یک ایرانی افغان است.
سرانجام پس از چند روز درگیری داخلی، در 4 دی 1358، فارسی ها از نامزدی ریاست جمهوری انصراف دادند.
با حذف جلال الدین فارسی امکان معرفی کاندیدای دیگری برای حزب جمهوری اسلامی وجود نداشت و در نهایت تصمیم گرفته شد از دکتر حسن حبیبی که کاندیدای مورد حمایت نهضت آزادی بود حمایت شود. اما نتیجه به نفع بنی صدر بود. پیروزی با ۷۵.۷ درصد آرا.
۲۷۲۱۹
