بر اساس گزارش روز چهارشنبه آیریناین نشریه آمریکایی نوشت: جهان شاهد تنش بین آمریکا و جمهوری خلق چین در تنگه تایوان است که به عنوان یک تنگه 100 مایلی (160 کیلومتری) چین را از تایوان جدا می کند. در واقع تنگه تایوان است. مرکز ثقل هرگونه درگیری بالقوه بین واشنگتن و پکن است.
براندون جی. ویکرت نویسنده این گزارش می گوید: دولت چین دوست دارد روسای جمهور جدید آمریکا را به چالش بکشد تا ببیند واشنگتن تا چه اندازه می تواند تحت رهبری جدید تحمل کند. در ابتدای ریاست جمهوری باراک اوباما چین پروژه بلندپروازانه ای را برای ساخت جزایر مصنوعی در دریای چین جنوبی راه اندازی کرده است.
نشنال اینترست ادامه داد: پکن اصرار دارد که منطقه دریایی مورد مناقشه متعلق به چین است. پکن حضور خود را فراتر از قلمرو خود گسترش داده و موقعیتی دائمی در مجاورت مسیرهای دریایی بین‌المللی ایجاد کرده است.»
بر اساس این گزارش، “این واقعیت که برخی از بزرگترین ذخایر گاز طبیعی دست نخورده در کف دریای چین جنوبی قرار دارند، پکن را نیز تشویق کرده است تا حضور خود را در آب های بین المللی افزایش دهد.”
در این گزارش با اشاره به اینکه هیچ تقابلی بین آمریکا و چین صورت نگرفته است، آمده است: نه تنها اوباما کاری نکرد، بلکه برخی از مشاوران اصلی وی در مورد چین (به ویژه کرت کمبل (معاون وزیر امور خارجه در امور اقیانوس آرام و شرق آسیا) متقاعد شد که در ازای توافق احتمالی با پکن در مورد مسائل مهم تجاری و امنیتی، ساخت جزیره را نادیده بگیرد.
نشنال اینترست در این گزارش گفت: ترفند چین به این ترتیب منجر به یک مشکل دائمی شد که به نفع پکن بود و به آمریکا و متحدانش آسیب رساند.
از سال 2009، چین توانسته است سامانه‌های «Area Anti-Access-Deterrent» (A2/AD) را در سراسر منطقه ایجاد کند که با دو هدف طراحی شده است: جلوگیری از استقرار نیروهای آمریکایی در منطقه در هنگام بحران و ایجاد سپر. در برابر نیروهای پشت سر چین که می توانند با مصونیت نسبی از همسایگان حرکت کنند.
پس از گذشت بیش از یک دهه از این وضعیت در دریای چین جنوبی، اکنون ایالات متحده در وضعیت خطرناکی قرار گرفته است. ارتش این کشور تحت تاثیر بحران های ژئوپلیتیک متعدد از اروپا تا خاورمیانه قرار گرفته است که نیازمند منابع و توجه محدود ایالات متحده است. رهبری آمریکا ضعیف است و مردم آن دودستگی دارند و بیشتر نگران مسائل مهمتر برای کشور هستند.
در طول جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی با استفاده از تحلیل «همبستگی نیروها» خود را با سایر کشورها به ویژه ایالات متحده آمریکا مقایسه کرد. آغاز بحران در دریای چین جنوبی یک سناریوی وسوسه انگیز است. توازن قوا به نفع پکن است و چنین بحرانی می تواند ایالات متحده را بیشتر تضعیف کند.
در صورت شروع جنگ، با توجه به میزان منابعی که پکن به دریای چین جنوبی اختصاص داده است، نیروهای این کشور آبراه مذکور را در اختیار خواهند گرفت. مگر اینکه چندین قدرت بزرگ در منطقه برای متوقف کردن چین مداخله کنند. زیرا اگر به ایالات متحده (یا حتی ایالات متحده و فیلیپین) وابسته باشد، چینی ها در کمترین زمان قلمرو خود را خواهند داشت.
