به گزارش خبرآنلاین، روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: دولت ها نیز از نشریات وابسته به خود حمایت می کنند و برخلاف موازین قانونی با رسانه های منتقد برخوردهای مختلفی می کنند. در شعارهایی که می زنند و در سخنانی که می گویند وانمود می کنند که مطبوعات از نظر آنها قابل احترام هستند و باید به اصحاب رسانه احترام گذاشت، اما در عمل از تبعیض در احقاق حقوق خود ابایی ندارند. مجاز. وظایف در قبال مطبوعات، تحریم های اقتصادی و سایر فشارها بر آن.
نتیجه چنین روش تبعیض آمیزی این است که اصحاب مطبوعات مستقل نمی توانند وظایف خود را آن طور که می خواهند انجام دهند و از سوی دیگر رسانه های وابسته به استقبال مردم قدرت می پردازند که گویی در مدینه فاضله با حاکمان زندگی می کنند. مثل سلمان و ابوذر، و هیچ معنایی ندارد. در هیچ یک از مسائل ضعف وجود ندارد! متأسفانه این نگرش مختص یک دولت نیست و دولت های مختلف با اندکی تفاوت از این تنگ نظری رنج می برند.
غفلت بزرگ دولتمردان در عصری که حرف اول را می زند این است که قدرت شگفت انگیز فضای مجازی را نادیده می گیرند. آنها فکر می کنند با وابستگی به رسانه ملی و روزنامه ها و نشریات مختلف می توانند افکار عمومی را کنترل کنند و آن را به سمتی که می خواهند هدایت کنند. اگرچه در ایران برخلاف کشورهای همسایه، صدا و سیما در انحصار دولت است، اما فضای مجازی اکنون افکار عمومی را در اختیار دارد و در شکل گیری نقشه راه اکثریت مردم پیروزمندانه پیش می رود. این نه تنها ما را خوشحال می کند، بلکه ما را نگران می کند، بلکه بزرگترین نگرانی ما این است که دولتمردان ما حاضر نیستند واقعیت های جامعه را بپذیرند، دیدگاه خود را نسبت به مقولاتی مانند فرهنگ، هنر و مطبوعات تغییر دهند و سخنان خود را بسازند. احکام و نظرات در دل ها و مردم می نشیند و اصحاب رسانه باید از صمیم قلب ارتباط برقرار کنند نه ارتباط خشک بر اساس فرمول های بخشنامه. اگر دولتمردان از صمیم قلب ارتباط برقرار کنند از همه رسانه ها از جمله فضای مجازی پیشی می گیرند. در چنین شرایطی دیگر نیازی به افسانه سازی، توسل به ظواهر و داستان سرایی برای موفق جلوه دادن افراد مورد نظر نخواهند داشت و به این حقیقت ایمان خواهند داشت که مشک همان چیزی است که شما بو می کنید، نه آن چیزی که عطر می گوید.
23302
