با آقای کسوف و کسوف آشنا شوید!

به گزارش ایسنا، اولین خورشید گرفتگی کامل اسپانک در مارس 1970 هنگامی که او 16 سال داشت رخ داد و علاقه او را به خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی برانگیخت. هشت سال بعد، او شروع به تهیه بولتن های کسوف برای ناسا کرد و امروز نویسنده آثار قابل توجه متعددی در مورد این پدیده هاست. بسیاری از علاقه مندان به ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی که می خواهند در مورد خسوف های گذشته و آینده اطلاعات کسب کنند، به سایت EclipseWise.com مراجعه می کنند که توسط دکتر اسپیناک ایجاد شده است و اطلاعات و پیش بینی های جامعی در مورد خسوف های خورشید و ماه ارائه می دهد. اما تئودور ریتر فون اوپولزر این کار را خیلی قبل از او آغاز کرد.

از پزشکی تا نجوم

پدر اوپولزر، یوهان، در 26 اکتبر 1841 در پراگ، چکسلواکی، به گفته اسپیس به دنیا آمد و یک جراح بسیار مورد احترام بود. مادرش، ماریا، دختر یک شیمیدان بود. در سال 1850 خانواده او به وین نقل مکان کردند و در آنجا بود که تئودور جوان به مدرسه رفت و به زودی متوجه شد که استعداد استثنایی در اعداد و ریاضیات دارد. در حالی که پدرش او را تشویق کرد که مسیر خودش را برای تحصیل پزشکی دنبال کند، علاقه اولیه تئودور به علوم فیزیکی، به ویژه نجوم بود.

اگرچه او در 23 سالگی در رشته پزشکی فارغ التحصیل شد، اما به لطف انتشار مقالات فنی در مورد مدار سیارک ها و شهاب سنگ ها، نامش در نجوم بیشتر شناخته شد. او تنها 21 سال داشت که اولین مقاله خود را در مورد مدار دنباله دار تاچر منتشر کرد، دنباله دار درخشانی که در سال 1861 ظاهر شد و اکنون می دانیم که مسئول بارش شهابی است که سالانه لیرید آوریل را تولید می کند.

در سال 1866 تدریس نجوم نظری و زمین شناسی را در دانشگاه وین آغاز کرد.

اما او نه تنها ثابت کرد که یک ماشین حساب عالی است، برخی می گویند او می تواند 14000 مقدار لگاریتمی را به خاطر بسپارد، بلکه مشاهدات نجومی را مستقیماً از رصدخانه خصوصی خود در وین-ژوزفستات انجام داد. Opulzer مجهز به یک گنبد چرخان، یک تلسکوپ شکستی هفت اینچی، یک ستاره دنباله‌دار میدان گسترده و یک دایره نصف النهار بود که نه تنها می‌توانست سیارک‌ها و دنباله‌دارها را رصد کند، بلکه می‌توانست مدارهای آنها را نیز مشخص کند.

در واقع در سال 1870 مقاله ای منتشر کرد که شهرت بین المللی به او داد. عنوان مقاله “ایجاد روشی جدید برای محاسبه مدارها از سه یا چهار موقعیت مشاهده شده” بود. سرعت ارائه شده توسط روش Oppolzer جایگزین روش خسته کننده تر توسط ریاضیدان افسانه ای آلمانی کارل فردریش گاوس شد.

Eclipse Atlas شکل می گیرد

در سال 1868، اوپلزر در سفری به عدن، در دریای عرب، برای مشاهده خورشید گرفتگی شرکت کرد. این رویداد آسمانی او را مجذوب خود کرد و به زودی شروع به مطالعه کسوف هایی کرد که در طول تاریخ باستان رخ داده بود. اما معلوم شد که این یک کار خسته کننده است، زیرا در آن زمان به ندرت هیچ راهنمای مرجعی وجود داشت که بتوان از آن برای کسوف و گرفتگی قرن های گذشته استفاده کرد.

آن زمان بود که اوپلزر تصمیم بزرگی گرفت. اگر کاتالوگ کسوف در دسترس نبود، باید خودش یکی را جمع آوری می کرد. اما او تصمیم گرفت که کاتالوگ او چیزی بیش از یک لیست ساده از تاریخ های کسوف باشد. در عوض، در نظر گرفته شده بود که محاسبات دقیقی ارائه شود که شرایط یک خورشیدگرفتگی خاص را که از هر نقطه روی زمین مشاهده می‌شود به دست آورد. او همچنین قصد داشت فهرست خود را گسترش دهد تا نه تنها خسوف هایی را که در گذشته های دور رخ داده اند، بلکه نگاهی به کسوف هایی که در دهه های آینده رخ می دهند نیز شامل شود.

برای هر ستاره شناس قرن نوزدهمی، چنین شاهکاری غیرممکن به نظر می رسید، اما Oppolzer مصمم بود آن را محقق کند.

اوپولزر برای محاسبات اولیه خود به شدت بر نوشته های پیتر آندریاس هانسن، ستاره شناس آلمانی دانمارکی تبار که مهمترین کارش بهبود نظریه ها و جداول مدار اجرام اصلی منظومه شمسی بود، تکیه کرد. کتاب هانسن در مورد حرکت ماه، اصول جدید بررسی مدار واقعی که ماه از آن عبور می کند، در سال 1838 منتشر شد. ماهیت سیستماتیک روش های هانسن، مکانیک آسمانی را به سطح جدیدی از قدرت و دقت رساند.

جداول بر اساس نظریه او در سال 1857 در بریتانیا چاپ شد و تا سال 1923 مورد استفاده قرار گرفت. داده های هانسن مبنای محاسبات دایره البروج و دایره البروج Opulzer را تشکیل داد و به او اجازه داد مجموعه جداول خود را در سال 1881 ایجاد کند. ماه کامل در گذشته های دور و آینده دور.

اکنون زمان انجام محاسبات واقعی ماه گرفتگی فرا رسیده بود.

یک کار خسته کننده

یک مرد نمی توانست همه محاسبات را انجام دهد، بنابراین در ابتدا Oppolzer توانست پنج داوطلب را برای کمک به او استخدام کند. آنها در دو گروه بر روی یک محاسبات کار کردند تا راه حل های نهایی به دست آمده را با هم مقایسه کنند و دقت آنها را بررسی کنند. اما پس از مدتی از شور و شوق اولیه این داوطلبان کاسته شد زیرا کار سخت و طاقت فرسا بود. در نهایت، هر پنج نفر پروژه را رها کردند.

بنابراین در سال 1882، اوپلزر پنج مرد دیگر را برای انجام محاسبات استخدام کرد، اما این بار به آنها دستمزد دریافت کردند تا کار را با نرخ یک سکه طلا در هر کسوف، یعنی هزینه متوسط ​​یک ناهار انجام دهند. این ترفند ظاهراً جواب داد زیرا در 22 اکتبر 1885، نسخه خطی Canon der Finsternisse (کانون کسوف) سرانجام تکمیل شد و به آکادمی امپراتوری علوم در وین فرستاده شد. محاسبات 8000 خورشید گرفتگی را با محاسبات 5200 ماه گرفتگی در طول 33 قرن نشان داد: از 1208 قبل از میلاد تا 2161 پس از میلاد.

به یاد داشته باشید که در پایان قرن نوزدهم، رایانه های الکترونیکی در آینده ای دور بودند. نسخه خطی اوپلزر تماماً روی کاغذ و مداد نوشته شده بود. برگه‌های دست‌نویس اعداد لگاریتمی که کار نهایی بر اساس آن‌ها انجام شده بود، بیش از 10 میلیون شکل را در بر می‌گرفت و 242 جلد برگ ضخیم را پر می‌کرد.

کسوف و کسوف کامل نیز ممکن است در مرگ نهایی Opulzer نقش داشته باشد. او هر روز، ساعت‌های طولانی، برگه‌های اثبات خود را قبل از اینکه سرانجام برای چاپ آماده شود، به دقت بررسی می‌کرد. مدت کوتاهی پس از بررسی برگه اثبات نهایی، او به بیماری قلبی تسلیم شد و یک روز پس از کریسمس 1886 در سن 45 سالگی درگذشت. شاهکار او سرانجام چند ماه بعد در بهار 1887 منتشر شد.

شاهکار قطعی در کسوف

پس از آن، تقریباً به مدت 80 سال، تعمیم های Opulzer به عنوان اثر معتبر در مورد خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی در نظر گرفته شد. در سال 1962، دوور پرس در نیویورک آن را تجدید چاپ کرد و اوون گینگریچ، ستاره شناس آمریکایی، آن را به انگلیسی ترجمه کرد، از جمله مقدمه ای توسط گینگریچ و متخصص کسوف، دونالد اچ. منزل.

این تعمیم ها ابزار ارزشمندی برای مورخان بوده است و خورشید گرفتگی 15 ژوئن 763 قبل از میلاد را آشکار کرده است، تا آنجا که به ماه گرفتگی مربوط می شود، این کتاب به شناسایی آن در 27 اوت 412 قبل از میلاد کمک کرد.

انتقاد غیر موجه

با این حال، امروزه تعمیم‌های اوپولزر توسط بسیاری مورد انتقاد قرار می‌گیرد، عمدتاً به دلیل عدم دقت مسیرهای کسوف ترسیم شده بر روی 160 نقشه صفحه‌شکل در انتهای کتاب او که همگی بر قطب شمال متمرکز شده‌اند و به 30 درجه عرض جغرافیایی جنوبی محدود شده‌اند. . سه و گاهی چهار نقطه دقیق با یک قوس دایره‌ای که از طریق نقاط مسیر واقعی کشیده می‌شود، محاسبه می‌شود، که تقریب خوبی است اما دقیق نیست.

در نتیجه، اغلب اختلافات قابل توجهی وجود دارد.

برای مثال، برای سال‌ها، تا اواسط دهه 1960، زمانی که منابع مرجع دقیق‌تری در دسترس قرار گرفت، فرض بر این بود که شهر نیویورک شاهد یک خورشید گرفتگی کامل در 8 آوریل 2024 خواهد بود. این فرض صرفاً بر اساس نظر اوپلزر بود. بسیاری از کتاب‌های نجوم قرن بیستم و نیز مقالات روزنامه‌ها و مجلات آن زمان بر این نکته تأکید داشتند.

اما واقعیت امر این بود که در روز کسوف، مسیر کلیت در حدود 200 مایل (320 کیلومتر) شمال غربی شهر بود و نیویورکی ها مجبور بودند به یک ماه گرفتگی جزئی بزرگ (91%) بسنده کنند.

بنابراین، آیا اوپولزر و گروهش در چنین اختلافاتی مقصر بودند؟

پاسخ قطعا خیر است.

خود اوپولزر نوشته است: این نمودارها فقط یک هدف دارند: نشان دادن در یک نگاه مسیر ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی و به ویژه جایی که نقاط محاسبه شده در آن قرار دارند. بدیهی است که کمان های دایره ای تقریبی هستند. با این حال، هرگز نباید فراموش کرد که انحرافات قابل توجه اغلب در مکان هایی دور از نکات اصلی رخ می دهد.

در واقع اوپلزر برای پیش بینی های قابل اعتماد از جداول عددی حاوی مقادیر مثلثاتی و هندسی در کتاب استفاده کرده است. متأسفانه این کاری بود که افراد کمی انجام دادند. در عوض، اکثر آنها راه آسان را انتخاب کردند، نقشه‌های کسوف را از کتاب گرفتند و خودسرانه فرض کردند که مسیرهای ترسیم شده دقیق هستند.

از قضا، اگر کسی برای محاسبه یک مسیر خورشید گرفتگی خاص با استفاده از جداول عددی موجود در کتاب زمان و تلاش کند، متوجه می‌شود که با پیش‌بینی‌های مدرن کنونی با حاشیه خطای حدود 20 کیلومتر (12.4 مایل) مطابقت دارد. دستیابی به این اطلاعات برای یک مرد و گروه 10 نفره اش که محاسبات خود را بدون کمک کامپیوترهای الکترونیکی پرسرعت انجام می دادند و تنها بر دانش برتر خود در ریاضیات و محاسبات مداد روی کاغذ تکیه می کردند، کار کوچکی نیست.

انتهای پیام