پس از بیست سال آشنایی و دوستی و همچنین یک دوره همکاری مستقیم وظیفه خود می دانم که به خصوصیات فردی و شغلی برادر عزیزم شهید دکتر حسین امیرعبداللهیان اشاره کنم. دیپلماتی که در طول عمر خود علاقه و ارادت خاصی به شهدا، جهاد و فرهنگ مقاومت داشت و در نهایت به عنوان اولین وزیر خارجه شهید در جمهوری اسلامی ایران معرفی شد.
من با دکتر حسین امیرعبداللهیان هم از طریق ارتباط رسانه ای و هم حضور ایشان در رویدادهای منطقه و به ویژه مسئولیت ایشان در عرصه دفاع از ملت مظلوم فلسطین و دوست مشترک نزدیک ایشان ارتباط داشتم. در زمان سفارت وی در بحرین (86-89)، دو بار برای شرکت در یک کنفرانس منطقه ای و رسانه ای به منامه دعوت شدم که در آنجا با رفتار و صداقت صمیمانه او مواجه شدم. از همان سفر اول و در منزل ایشان عاطفه عمیقی بین ما ایجاد شد که سهم اصلی آن توسط دکتر امیر عبداللهیان ادامه یافت. اگر بنا به دلایلی فراموش کردم با او تماس بگیرم، او بود که به بهانه ارتباط و دوست داشتن من بود.
به نظر من ویژگی های فردی و اخلاقی در کنار توانایی حرفه ای و رویکرد مدیریتی در هر مسئولیتی مهم است. زیرا رویکردهای تخصصی، بینش سیاسی و رویکرد مدیریتی نسبی و خوش ذوق است، اما کرامت انسانی و اصول اخلاقی از عناصر پایدارتر و ارجمندتر برای قضاوت مردم است. در این 20 سال دکتر حسین امیرعبداللهیان را فردی نجیب و با اخلاق، متواضع و مهربان، صمیمی و صمیمی می شناختم. اگر می توانستم کاری برای کسی انجام دهم، بدون توجه به سلیقه فکری طرف مقابل، از کمک کردن دریغ نمی کردم. همچنین در انجام وظایف محوله از صداقت و سادگی و صداقت و تلاش مجاهدانه برخوردار بود.
برای دیپلمات های وزارت امور خارجه و در مقاطع مختلف، دکتر امیر عبداللهیان همکار متواضع و قابل احترامی بود. وی به خوبی از ساختار سیاست خارجی ایران، بازیگران فعال و عوامل مؤثر بر آن و نیز نقاط قوت و ضعف سازمان دیپلماسی کشور آگاه بود. و در شرایطی به سمت وزیری آمد که دیپلماسی در ابعاد بین المللی، منطقه ای و حتی داخلی شرایط متفاوتی را تجربه کرد و خواستار شد. عوامل تاثیرگذار و محدودکننده مهمی مانند خروج ترامپ از برجام، نه انفعال، بلکه تبعیت عملی اتحادیه اروپا، تحولات منطقه ای، اپیدمی کرونا، جنگ اوکراین و برخی تحولات دیگر که بر روابط خارجی آنها سایه افکنده خواهد رفت. به دلایل مختلف. .
در چنین شرایطی، دکتر امیر عبداللهیان علاوه بر ادامه گفت‌وگوهای مستقیم و غیرمستقیم با اعضای برجام برای احیای آن، تلاش‌های خستگی‌ناپذیر و بی‌سابقه‌ای را برای حضور مؤثرتر در ساختارهای منطقه‌ای و بین‌المللی (مانند تسریع عضویت رسمی در شانگهای، اوراسیا و…) انجام داد. گروه بریکس) و همچنین روابط دوجانبه با طیف وسیعی از کشورها، برای ایجاد تعادلی که هم نیروی تسریع کننده شرایط عمومی اقتصاد کشور باشد و هم عامل فشار محرکی برای احیای توافق هسته ای کشورهای موثر باشد.
قبل از رفتن به این کشور برای ماموریت سفارت کرواسی در سال 1998، به عنوان معاون رئیس جمهور و مدیرکل امور بین الملل مجلس برای صرف ناهار در دفتر ایشان دعوت شدم. برای من جالب بود که علاوه بر نکات ارزشمندی که در مورد تجربیات دیپلماتیک خود بیان کرد. او یک پوشه حاوی مجموعه ای از اطلاعات مفید و البته نامه های رئیس مجلس، رئیس کمیسیون امنیت ملی و… را به من داد. به همتایان خود در کرواسی در مناسبت های ملی از آن کشورها، که بسیار مفید بود. برای من و نمونه ای از تجربه و آینده نگری حرفه ای او.
روابط دکتر امیر عبداللهیان با همکاران در وزارت امور خارجه در همین سطح و نزدیک بود. انصافاً و در صورت امکان برای وزرای قبلی و دیپلمات های ارشد احترام زیادی قائل بود و در ملاقات با آنها و شنیدن سخنان آنها بسیار دقت می کرد. در مورد سایر همکاران در وزارت امور خارجه نیز همین اتفاق افتاد و او برای بهبود وضعیت شغلی و معیشت خود از هر چیزی که در توان داشت کوتاهی نکرد. در شادی و غم در کنار یارانش بود. با اینکه وزیر بود اما همیشه در دسترس و پاسخگو بود. او با سفرای کشورمان ارتباط نزدیک داشت و اگر به کشوری سفر می کرد، در بسیاری از موارد سفرای ما در منطقه را به کشور مقصد دعوت می کرد تا در زمان ملاقات مجدد، در مورد ژنرال بحث شود. موضوع. مسائل سیاست خارجی، روابط منطقه ای و دوجانبه. به پاییز 1401 برمی گردم، زمانی که دیداری بسیار صمیمی، خاطره انگیز و طولانی با سفرای ایران در کشورهای عضو اتحادیه اروپا در بلگراد داشتیم.
من بارها با او تماس گرفتم تا در مورد مسائل دوجانبه با کرواسی یا مسائل مربوط به منطقه بالکان و اتحادیه اروپا گفتگو کنم. یادم هست یک شب ساعت 11:30 به وقت تهران موضوع مهمی پیش آمد که اداره مربوطه وزارت امور خارجه آن را به روز بعد موکول کرد. اما به محض اینکه با او تماس گرفتم، با اینکه خسته بود، با مهربانی به حرف های من گوش داد، در مورد موضوع فوق راهنمایی های لازم را به من داد و فردای آن شب که به خارج از کشور سفر کردم، تماس گرفت و نتیجه را پیگیری کرد.
در حالی که ساختار کنسولی وزارت امور خارجه به طور کلی مسئولیت رسیدگی به مسائل کنسولی یا حقوقی ایرانیان خارج از کشور را بر عهده دارد، دکتر امیر عبداللهیان در این زمینه توجه ویژه ای داشت. یکی از هموطنان بزرگوارمان در فرودگاه تهران دچار مشکل نامناسبی شد که ناچار شدم در این خصوص با ایشان تماس بگیرم. با وجود مشغله زیاد حتی شخصا با وزارت امور خارجه تماس گرفت و موضوع را حل کرد.
بخش مهم دیگر موتور سیاست خارجی، دیپلماسی عمومی و ارتباط با افکار عمومی جهانی برای تبیین مواضع جمهوری اسلامی است. توجه ویژه دکتر امیرعبداللهیان به تعامل با رسانه های کشور و نیز کثرت و تنوع گفت وگو با رسانه های تاثیرگذار جهان بی سابقه بوده و نشان از درک صحیح ایشان از جایگاه افکار عمومی دارد. در این مورد در تماسی از معتبرترین روزنامه بالکان و کرواسی (وچرنی لیست) درخواست مصاحبه اختصاصی کردم که بلافاصله و سخاوتمندانه پذیرفتند. این مصاحبه با اعزام خبرنگاری به تهران انجام شد و تیتر و عکس صفحه اول روزنامه مذکور بود و بازتاب گسترده ای در رسانه های بین المللی داشت.
من به عنوان همکار و دوست شما در برابر مردم و اعلیحضرت باری شهادت می دهم که “خدایا ما جز خیر نمی دانیم…” و شهید دکتر حسین امیرعبداللهیان هر چه در توان داشت برای ایران و مردم انجام داد و اصلا کوتاه نبود زمزمه عبوس:
هر که تو را دید گفت در مقابل باد شدید
باد برگ رز را به کجا می برد؟…
* سفیر سابق ایران در کرواسی
