خبرگزاری مهر، روابط بین بین المللی: در طول پانصد سال گذشته، یکی از ویژگی های مهم در ظهور و سقوط قدرت های بزرگ، حضور و تسلط بازیگران بین المللی در اقیانوس ها، آبراه های حیاتی، تنگه ها و بنادر استراتژیک بوده است. از بقایای حضور پرتغالی ها در سواحل شمالی خلیج فارس تا رقابت بین نیروی دریایی آمریکا و چین برای ساخت پایگاه نظامی در جیبوتی، اهمیت حضور قدرت ها در مسیرهای ارتباطی را نشان می دهد.
این مسابقه فقط در باشگاه قدرت های بزرگ خود را محدود نمی کنند و کشورهای غرب آسیا نیز به دنبال افزایش حوزه نفوذ خود در آب های بین المللی هستند. برهمن پایگاه های قدرت های منطقه ای در دو دهه اخیر بین المللی آنها به دنبال گسترش دامنه وظایف خود در شاخ آفریقا، یعنی جیبوتی، اریتره، سومالی و اتیوپی هستند. بر اساس گزارش صندوق بین المللی پول، تنها 12 درصد تجارت جهانی در منطقه سوئز-باب انجام می شود. عزادار از لبه شمال شرقی آفریقا می گذرد. در ادامه این متن سعی می کنیم نگاهی به رقابت بین قدرت های منطقه ای داشته باشیم. بین المللی در شاخ آفریقا داشته باشید.
رقابت بین ایالات متحده و چین در شمال آفریقا
با تشدید رقابت بین سه قطب قدرت جهانی یعنی آمریکا، روسیه و چین، قاره آفریقا به یکی از مهمترین نقاط رقابت در «بازی بزرگسالان» تبدیل شده است. «نفوذ بالا»، «نیاز روزافزون به سرمایه‌گذاری و فناوری خارجی»، «رقابت شدید محلی-منطقه‌ای» و البته وجود «منابع طبیعی فراوان»، قاره آفریقا را به مکانی مناسب برای قدرت‌های جهانی تبدیل کرده است. سازمان ها نفوذ خود را اعمال می کنند. در حال حاضر چین با 25.8 درصد، آمریکا با 8.6 درصد و روسیه با 3.7 درصد سه شریک اول کشورهای آفریقایی در زمینه روابط اقتصادی هستند و در جایگاه های زیر اتحادیه اروپا و اعضای شورای همکاری خلیج فارس قرار دارند. شورا.
«آفریقا» مرکز مرکزی حضور اطلاعات نظامی واشنگتن در منطقه شاخ آفریقا است. به گفته این نهاد نظامی، آمریکایی ها در حال حاضر سی و چهار پایگاه در سراسر قاره سیاه دارند. به خصوص کشورهای شاخ آفریقا. پس از انتشار خبر ساخت پایگاه نظامی چین در جیبوتی، آمریکایی ها نیز حضور خود را در این منطقه افزایش دادند. واشنگتن همچنین پنج پایگاه نظامی در سومالی دارد. وجود این پایگاه ها برای نیروی هوایی و یگان ها. وزوز ایالات متحده به آنها اجازه می دهد تا دامنه عملیاتی خود را از خلیج عدن تا دریای سرخ گسترش دهند. با گسترش جنگ غزه به فراسوی سرزمین های اشغالی و تشدید ناامنی دریایی در دریای سرخ، پایگاه های آمریکا در شرق آفریقا اهمیت زیادی پیدا کرده است. برهمن پایه centcom در بیانیه ای رسمی اعلام کرد که ایالات متحده به عنوان رهبر ائتلاف دریایی “نگهبانان خوشبختی” قصد دارد زنجیره امنیتی در شمال غربی اقیانوس هند در این جزایر را تکمیل کند. سوکوتری نیز حضور داشته است.
چینی ها پس از ارائه خط اعتباری-سرمایه گذاری به ارزش 60 میلیارد دلار به کشورهای آفریقایی و مشارکت در بسیاری از پروژه های زیربنایی در این قاره، تصمیم گرفتند دایره نفوذ نظامی و امنیتی خود را در منطقه عدن و دریای سرخ گسترش دهند. ساخت اولین پایگاه نظامی خارجی این کشور در جیبوتی و به دنبال آن پهلوگیری یک ناو هواپیمابر چینی در سواحل این کشور آفریقایی در سال 2021، حرکت کند پکن برای توسعه حضور نظامی خود در منطقه را نشان می دهد. البته مقامات چینی بارها سعی کرده اند هرگونه انگیزه امنیتی نظامی برای حضور در آفریقا را انکار کنند و همواره بر گسترش روابط اقتصادی و کمک های برنامه ای به کشورهای در حال توسعه تاکید دارند.
یک سری ضربات ضد غرب گروه های نظامی نزدیک به روسیه گابن، نیجر و این پول نشان دهنده ظهور مسکو برای توسعه عمق استراتژیک این کشور در قاره آفریقا و در عین حال ایجاد یک “کارت بازی” در رقابت است. ژئواستراتژیک با کشورهای تحت سلطه یوروآتلانتیک بر خلاف جیبوتی، روس ها نفوذ قابل توجهی در اریتره دارند. این نکته از رای مهم این کشور آفریقایی به نفع قطعنامه محکومیت حمله روسیه به اوکراین در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 2022 ناشی می شود. اگرچه هدف اصلی روسیه از حضور در آفریقا، اخراج دولت های غربی و تبدیل شدن به یک دولت سیاسی است. شریک نظامی و اقتصادی کشورهای شمال و مرکز آفریقا؛ اما حضور روس ها در این منطقه ممکن است مقدمه ای برای احیای مجدد نفوذ اتحاد جماهیر شوروی سابق در شمال غربی اقیانوس هند باشد.
جنگ قدرت های منطقه ای
مسابقات ماراتن که در منطقه شاخ آفریقا برگزار می شود به قدرت های جهانی محدود نمی شود. طی پانزده سال گذشته، ترکیه، قطر، امارات متحده عربی و پادشاهی عربستان سعودی در رقابتی فشرده به دنبال افزایش حضور خود در این منطقه استراتژیک بودند. رقابت شدید بین این قدرت‌های منطقه‌ای نه تنها بر وضعیت متعادل شمال غربی اقیانوس هند تأثیر گذاشته، بلکه باعث ایجاد وضعیتی سیال در الگوهای ناپایدار رقابت و خصومت در منطقه شده است. به عنوان مثال، قطری ها امکان استفاده از پایگاه های نظامی ترکیه برای مبارزه با دزدان دریایی و گروه های تروریستی و بالعکس را دارند.
پس از ارائه رسمی توسط چین از جاده “یک کمربند – یک جاده”، اماراتی با همراهی اپراتور بندرالموانی الدبی» سیاست گسترش نفوذ این کشور خلیج فارس در سواحل شرقی قاره آفریقا در دستور کار قرار گرفت. اریتره، سومالی زمین و اخیراً جیبوتی به پایگاه تبدیل شده است تجاوز جنسی این سه قدرت منطقه ای در منطقه هند و اقیانوس آرام به عنوان مثال، در سال 2016، امارات به این بندر امتیاز داد. باربارا در منطقه خودمختار سومالی زمین آنها 30 سال موفق شدند. لازم به ذکر است که عربستان، قطر و ترکیه نیز در جیبوتی حضور نظامی دارند. در طرف مقابل، ترکیه-قطر حضور پر رنگ تری در سومالی و سودان دارد. البته کارشناسان معتقدند حضور امارات در شرق آفریقا به نوعی مکمل حضور این کشور در مجمع الجزایر استراتژیک است. سوکوتری است.
ترکیه تحت ریاست جمهوری اردوغان که به دنبال بازگرداندن نفوذ امپراتوری عثمانی در منطقه «خاورمیانه و شمال آفریقا» است، یکی دیگر از بازیگران مهم در شاخ آفریقا است. ترک ها با کمک شرکای قطری در زمان عمر عبدالبشیر آنها مجوز ایجاد یک اسکله دریایی برای استفاده غیرنظامی-نظامی را گرفتند. اما با روی آنها کارآمد هستند ارتش در سودان و انجماد تنش بین قدرت های منطقه، سطحی از دعوا می کند سیاست کاهش یافت در شرایط کنونی ابوظبی، ریاض و قاهره به شرکای ترکیه در امور نظامی-اقتصادی تبدیل شده اند و مانند گذشته به دنبال «بازی حاصل جمع صفر» نیستند. با این حال، ترکیه برای حفاظت از خط تجارت دریایی خود در شرق مدیترانه، شاخ آفریقا و اقیانوس هند، حضور نظامی و امنیتی خود را در این منطقه کاهش نداده است.
سود گفتاری
برنامه ریزی ارتش رژیم صهیونیستی برای آغاز عملیات نظامی در رافا دلیل تأثیرگذاری بر شرایط امنیتی در سایر نقاط خاورمیانه؛ به خصوص سواحل جنوبی یمن. ارتش ملی یمن طی چهار مرحله عملیات ضد اسرائیلی در منطقه دریای سرخ (اخیرا در شرق دریای مدیترانه) موفق به توقف فعالیت های عادی بندر ایلات و همچنین توقف فعالیت ها یا تغییر مسیر سنتی کشتی های بزرگ شد. . شرکت های منطقه دریای سرخ
به عبارت دیگر، علیرغم حضور بازیگران مختلف منطقه‌ای- بین‌المللی در شرق آفریقا و شکل. گرفتن اما این مقاومت یمن است که شرایط پایان یا ادامه تنش در منطقه را تعیین می کند. برخی از تحلیلگران معتقدند یکی از پیامدهای طوفان الاقصی تعیین دامنه نفوذ و عملکرد هر یک از بازیگران فوق بدون توجه به اطلاعیه های رسانه ای و یا برنامه های سیاسی است. جمهوری اسلامی ایران در دوره جدید می تواند به عنوان یک قدرت «امنیت آفرین» برای تضمین امنیت زنجیره های تولید ارزش و کشتیرانی بین المللی در آب های اقیانوس هند نقش پیشرو ایفا کند.
