چندی پیش در سایت های متعددی اعلام شد که ترانه علیدوستی ستاره سینمای ایران از بیماری سختی رنج می برد و معلوم نیست چیست. اما پس از آن مشخص شد که بیماری ترانه علیدوستی بیماری DRESS است. آیا می دانید این سندرم چیست؟ ما در این مقاله هر آنچه را که می خواهید در مورد این بیماری بدانید به شما گفته ایم. با ما بمان.
سندرم DRESS چیست؟
سندرم DRESS (DRESS به زبان لاتین “واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک” است) که به آن سندرم حساسیت دارویی نیز می‌گویند، واکنش جدی بدن به برخی داروها است.
متخصصان پزشکی این نوع آلرژی را چهارمین نوع واکنش آلرژیک جدی به داروها می دانند. در واقع این سندرم پوست و سایر اندام ها را درگیر می کند و میزان مرگ و میر آن حدود 10 درصد است.
بیماری سندرم دارس بسیار نادر است و معمولا از هر هزار تا ده هزار نفر تنها یک نفر به این سندرم مبتلا می شود. این بیماری معمولاً 2 تا 6 هفته پس از قرار گرفتن فرد در معرض دارویی که به آن حساسیت دارد شروع می شود.
علل سندرم Dares
سندرم Dares یک واکنش آلرژیک شدید تاخیری لنفوسیت های T به برخی داروها است. در واقع سیستم ایمنی بدن نسبت به یک داروی خاص بیش از حد واکنش نشان می دهد و سلول های T فعال می شوند و سیتوکین ترشح می کنند. داروهای زیادی وجود دارند که باعث ایجاد سندرم یادگیری می شوند، از جمله:
- داروهای ضد تشنج؛
- داروهای ضد ویروسی؛
- آنتی بیوتیک ها؛
- آلوپورینول (زیلوپریم)؛
- مکسیلتین (Mixetil)؛
- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی؛
- عوامل بیولوژیکی
طبق شواهد، عوامل دیگری نیز بر ایجاد سندرم دارس تأثیر می‌گذارند، از جمله:
- نقش ژنتیک در سندرم Dares;
- ناتوانی کبد در متابولیسم داروهای خاص؛
- فعال سازی مجدد برخی از ویروس ها مانند ویروس اپشتین بار (EBV) یا ویروس هرپس انسانی 6 (HHV6).
علائم سندرم Dres
برخی از افراد ممکن است سندرم Dares را نوعی واکنش چند سیستمی به یک داروی خاص بدانند، زیرا سندرم Dares علائم مختلفی ایجاد می کند. در واقع، سندرم Dares زمانی رخ می دهد که تعداد ائوزینوفیل ها در گلبول های سفید خون به میزان قابل توجهی افزایش می یابد و علائم معمولاً عمومی و متفاوت هستند. دقیقاً به همین دلیل است که آنها سندرم Dares را به عنوان یک واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک نامگذاری کردند.
علائم معمولاً پس از چند روز یا 2 تا 6 هفته پس از قرار گرفتن در معرض دارو ظاهر می شوند. برخی از علائم خاص سندرم Dares عبارتند از:
- بنابراین؛
- بثورات یا جوش های پوستی؛
- ائوزینوفیلی؛
- لنفوسیتوز آتیپیک؛
- تورم غدد لنفاوی؛
- التهاب اندام های داخلی.
تشخیص سندرم درس.
سندرم دارس به اشکال مختلف ظاهر می شود و علائم آن گاهی شبیه به بیماری های دیگر مانند سلولیت، هپاتیت، لوپوس اریتماتوز سیستمیک است، بنابراین امکان تشخیص اشتباه این بیماری وجود دارد. با مشاهده علائم زیر می توان گفت که بیمار مبتلا به سندرم دارس است:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان؛
- بثورات پوستی حاد؛
- واکنش آلرژیک مربوط به دارو؛
- تب بیش از 38 اسمارتک نیوز سانتیگراد؛
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو قسمت بدن؛
- مشارکت حداقل یک اندام داخلی؛
- ناهنجاری در تعداد سلول های خونی.
درمان سندرم درس.
بیماری ترانه علیدوستی نام این سندرم را بر سر زبان ها انداخت، اما باید بدانید که مراقبت و تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهم ترین عوامل در درمان این سندرم حساسیت دارویی است. این روش ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله درمان حمایتی‌تر است و بیماری مهار می‌شود و علائم برطرف می‌شود. اقداماتی که برای کنترل این بیماری انجام می شود عبارتند از:
- مصرف مایعات؛
- تنظیم دمای بدن؛
- تغذیه؛
- مراقبت از زخم و کنترل عفونت.
سایر اقدامات مراقبتی به اندام های تحت تأثیر علائم سندرم مطالعه بستگی دارد.
رایج ترین داروی مورد استفاده برای درمان این بیماری، کورتیکواستروئیدهای سیستمیک است. با این حال، هنوز در مورد مقدار و مدت استفاده از این دارو اتفاق نظر وجود ندارد.
در یک مطالعه در سال 2014، محققان دریافتند که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک برای کنترل این بیماری در مراحل اولیه سندرم ایده آل هستند. با این حال، 4 سال بعد، در سال 2018، ترکیبی از پالس درمانی کورتیکواستروئید و کورتیکواستروئیدهای خوراکی برای این بیماری موثرتر بود. سایر درمان‌های مناسب برای سندرم Dares شامل موارد زیر است:
- مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین؛
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی؛
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی؛
- پلاسمافرزیس
بهبود و پیشگیری از سندرم درس.
طبق برخی مطالعات، دوره درمان و بهبودی اکثر افراد مبتلا به سندرم درس کمی طولانی است و ممکن است این بیماری بارها عود کند یا حتی دچار عوارض خود ایمنی شود. البته مطالعات دیگر نشان داده است که برای جلوگیری از عود این بیماری یا ایجاد بیماری های خودایمنی، مصرف کورتون ها باید به تدریج کاهش یابد.
افراد مبتلا به سندرم Dares باید از دارویی که باعث این نوع واکنش شدید آلرژیک می شود اجتناب کنند و اگر پزشک آن دارو را تجویز کرد، باید یک درمان جایگزین پیدا کنند.
دانشمندان هنوز در حال تحقیق و یافتن راه هایی برای پیشگیری یا کاهش احتمال این واکنش های آلرژیک جدی هستند.
عوارض و عوارض ناشی از سندرم Dares.
افراد مبتلا به سندرم Dares ممکن است برای مدت طولانی حتی پس از بهبودی از عوارض رنج ببرند. آسیب دائمی به برخی از اندام ها و بروز اختلالات خودایمنی از جمله این عوارض است. یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که اکثر افراد مبتلا به سندرم Dares پس از درمان با سایر بیماری‌ها تشخیص داده شدند. در واقع، ابتلا به بیماری های مرتبط با تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو و تیروئیدیت بدون درد شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم دارس هستند.
علاوه بر این، زمانی که عضوی آسیب می بیند، بسته به اینکه کدام عضو باشد، فرد دچار عوارض طولانی مدت می شود. به عنوان مثال، افرادی که سندرم Dares به کبد آنها آسیب می رساند، ممکن است نیاز به پیوند کبد داشته باشند. یا افراد مبتلا به بیماری زمینه ای کلیوی ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم Dares است. بر اساس یک مطالعه در سال 2013، افراد مبتلا به سندرم Dares که با کورتیکواستروئیدها درمان می شوند ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری های عفونی مانند تبخال و ذات الریه باشند.
آخرین کلمه
سندرم درس که این روزها با شیوع بیماری ترانه علیدوستی توجه ها را به خود جلب کرده است، سندرمی پیچیده و گاه کشنده است و فرد مبتلا باید تحت درمان اورژانسی قرار گیرد. تشخیص و درمان سریع برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری و جلوگیری از آسیب بیشتر به بدن و حتی مرگ ضروری و مهم است.
آیا تا به حال نام این سندرم را شنیده اید؟ اگر اطلاعات یا تجربه شخصی بیشتری در مورد این بیماری دارید، تجربه خود را به اشتراک بگذارید تا مخاطبان این مقاله بیشتر با این سندرم آشنا شوند.
گامی برای تسلط بر مهارت های ارتباطی شما
