دکتر حسام الدین علامه با بیان اینکه زخم های مزمن دارای سه دسته مهم و یک دسته نادر هستند، اظهار داشت: زخم های دیابتی در راس دسته مهم قرار دارند. زخم‌های دیابتی زخم‌هایی هستند که اگر دیابت در افراد مبتلا به این بیماری کنترل نشود، به مرور زمان ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد دیابتی به خوبی از پاهای خود مراقبت نکنند، اولاً به “نوروپاتی” یعنی کاهش حس محیطی در پاها و ثانیاً زخم پای دیابتی مبتلا می شوند.
وی با بیان اینکه زخم های عروقی دومین عامل زخم های مزمن است، گفت: زخم های عروقی به 2 دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می شوند. مطالعات نشان می دهد که دیابت یکی از علل اصلی زخم شریانی است. علاوه بر این، زخم های وریدی ناشی از نارسایی عروق وریدی مانند “وریدهای واریسی” است. چاقی، نارسایی قلبی عروقی و برخی سرطان‌ها که سیستم «ادم لنفاوی» را مختل می‌کنند نیز باعث ایجاد زخم‌های وریدی مزمن می‌شوند.
علامه سومین عامل ایجاد زخم های مزمن را زخم های «فشار» یا «بستر» بیان می کند; و افزود: طبیعی است که با افزایش امید به زندگی، تعداد سالمندان در یک جامعه افزایش می یابد. در چنین شرایطی، بیماری هایی که منجر به استراحت کامل سالمندان می شود، به ویژه در سالمندانی که دچار سکته مغزی شده اند و اختلالات حرکتی دارند و بی حرکت هستند و باعث ایجاد زخم بستر یا زخم فشاری می شوند، مورد انتظار است. علاوه بر این، افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار خود را در موقعیت خاصی قرار می دهند، اغلب دچار زخم های مزمن می شوند.
مدیرکلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد علوم پزشکی دانشگاه تهران درباره زخم های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی سرطان ها باعث ایجاد زخم های مزمن می شوند و این زخم ها جزو موارد نادر زخم های مزمن هستند. علاوه بر این، برخی از بیماری های صعب العلاج می توانند باعث زخم های مزمن شوند.
وی با بیان اینکه برآوردها نشان می دهد حدود 0.8 تا 1.5 درصد افراد جامعه به زخم های مزمن مبتلا هستند، خاطرنشان کرد: آمارها نشان می دهد که 15 تا 34 درصد دیابتی ها در حین بیماری دچار زخم می شوند. در حال حاضر 7 میلیون دیابتی در کشور زندگی می کنند. با در نظر گرفتن جمعیت 85 میلیونی کشور و احتمال اینکه بین 15 تا 34 درصد از بیماران دیابتی به زخم پای دیابتی مبتلا باشند، باید گفت که اگر دیابت در حداقل 7 میلیون نفر در کشور نشان داده شود، تقریباً 50 درصد خواهد بود. از این افراد دچار «نوروپاتی» خواهند شد.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی باعث بی حسی در ناحیه ساق پا می شود. در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما یا آسیب به پاهای خود نمی شوند، بلکه به دلیل مشکلات حسی و جریان ناکافی خون، روند درمان بیماری کاهش می یابد.
وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود 15 درصد دیابتی ها از زخم پا رنج می برند و 15 درصد از این افراد نیز درجاتی از پا را تجربه می کنند. درجات آمپوتاسیون زخم پای دیابتی از قطع مفصل انگشت تا قطع کامل پا متغیر است. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمارهای مربوط به قطع پای زخم پای دیابتی، می توان گفت سالانه حدود 2000 نفر در کشور دچار درجاتی از قطع پا می شوند.
