نلو وینگادا یکی از نام‌های مهم تکامل فوتبال پرتغال است و بسیاری او را از دوران حضورش در فوتبال ایران به عنوان مربی پرسپولیس، دستیار تیم ایران و مربی تیم امید به یاد دارند.
سرمربی پرتغالی گفت و گوی مفصلی با Conselho de Estadio داشت و در آن به خاطرات جالبی از حضورش در تیم ملی عربستان و همچنین حضور در ایران و کارلو کی روش اشاره کرد که قسمت هایی از آن را با هم می خوانیم.
حضور در عربستان سعودی
نمی توانم بگویم حضور من در این کشور با شوک فرهنگی همراه بود، زیرا قبل از آن در سال 1989 با تیم ملی زیر 20 سال پرتغال به این کشور رفتم، اما حضور در این جامعه کاملاً متفاوت بود، زیرا باید رقابت کنید. برای یک مسابقه رفتن به یک کشور با اقامت در آنجا متفاوت است.
ما توانستیم قهرمان جام ملت های آسیا شویم که حتی برای من هم شگفتی ساز بود. بازیکنان خوبی داشتیم اما فکر می‌کردم ایران از ما قوی‌تر است، چون بازیکنانی مثل علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا یا باقری در آن زمان در بوندسلیگا بازی می‌کردند. با این حال، ما یک دروازه‌بان فوق‌العاده به نام محمد داعیه هم داشتیم که یکی از بهترین بازیکنانی است که در طول عمرم با او کار کرده‌ام.
ما در مرحله مقدماتی جام جهانی 1998 بودیم، با ایران همگروه بودیم و همه چیز خوب پیش می رفت و با یک پیروزی می توانستیم به جام جهانی عربستان صعود کنیم. باید بگویم شاهزاده عربستان که رئیس فدراسیون فوتبال و وزیر ورزش هم بود قبل از این مسابقات با من ملاقات کرد اما دیگر ملاقاتی نداشتیم. در بازی با قطر تصمیم گرفتم سامی الجابر را که مهمترین بازیکن این تیم است کنار بگذارم.
همان موقع بود که بین دو نیمه پیغام رسید که شاهزاده گفت جابر باید به زمین بیفتد. بدیهی است که پاسخ من منفی بود. تلفنی که روی نیمکت من بود مدام زنگ می‌خورد و حدود دقیقه 60 بود که بازیکنی را به زمین آوردم و او گل پیروزی را به ثمر رساند. فردا مرا به فدراسیون احضار کردند و گفتند به دلیل سرپیچی از دستورات شاهزاده اخراج شده ام.
پرسپولیس
یکی از دلایل موفقیت من در کشورهای مختلف این است که سازشکار و شنونده هستم. اما من در دو پست پیچیده دیگر بودم که یکی از آنها ایران بود، چون در باشگاه بسیار بزرگی به نام پرسپولیس کار می کردم و در زمان نامناسبی آنجا بودم که باعث شد بعد از شش سال از این تیم جدا شوم.
همکاری با کارلوس کی روش
ساختار و تشکیلات ایجاد شده کمک زیادی به موفقیت ما کرد، اما نباید از ظرفیت بالای کی روش غافل شد. فدراسیون فوتبال پرتغال هم خیلی از ما حمایت کرد. من می گفتم ما مثل دو پازل هستیم که خوب به هم می نشینیم. ما ممکن است رنگ دیگری داشته باشیم و حتی از نظر سیاسی با هم تفاوت داشته باشیم، اما او بهترین دوست من است و رابطه ما مثل یک خانواده است.
فکر می کنم او به دلیل دانش و مهارت هایش مستحق موفقیت های بیشتری بود. چندی پیش در قطر بودم و حریفان را چک می کردم تا به او کمک کنند، اما اتفاقی افتاد و او تصمیم گرفت که برود. اما رویکرد او به فوتبال مستحق موفقیت های بیشتری بود، اگرچه او باید به دوران فوتبالی خود افتخار کند. پارادایم فوتبال پرتغال به لطف دید او از آینده تغییر کرد.
