به گزارش بازار، رهبر انقلاب سال 1403 را جهش تولید با مشارکت مردم نامگذاری کردند و در این نام به دو نکته محوری توجه کردند: 1) اقتصاد و تولید، 2) مشارکت مردم. می توان آن را سیاست کلی نظام در سال های آینده (حداقل در برنامه پنج ساله هفتم) دانست. این سیستم از چند گزاره تشکیل شده است:
1) اقتصاد مسئله اصلی کشور است. اگر اقتصاد کشور در وضعیت مطلوبی قرار گیرد، همه شرایط کشور را تحت تاثیر قرار می دهد. می توان گفت بر دین و دنیای مردم اثر می گذارد.
2) اقتصاد یکی از نقاط ضعف ماست، مسائل اقتصادی کلید حل چالش های کارآمدی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نظام است، بنابراین سایر مسائل باید در اولویت های بعد از اقتصاد قرار گیرد. پراکندگی نظام اولویت جامعه به هر طریق دیگری خلاف این سیاست کلی است.
3) برای شکوفایی اقتصاد کشور باید همه چرخ دنده های ریز و درشت را به حرکت درآورد.
برای موفقیت باید از مشارکت مردم به معنای واقعی کلمه استفاده کرد.
مهم ترین راه برای رسیدگی به اولویت اول کشور مشارکت مردم و اصلاح حکمرانی اقتصادی با مردم برای استقرار اقتصاد کشور است و این امر مستلزم بیشترین مشارکت مردم از کوچکترین سرمایه ها و توانمندی ها تا بزرگ ترین هاست. ظرفیتی که تنها با 40 درصد رای دهندگان در انتخابات امکان پذیر نیست و باید ظرفیت های دیگری نیز به آن اضافه شود.
4) پیشرفت در صورتی امکان پذیر است که من و شما به آینده امیدوار باشیم. بستر اصلاحات حکومتی و مشارکت مردمی امید به آینده است. بدون آن بستر، هیچ مشارکت و اصلاحی وجود نخواهد داشت. بنابراین ایجاد امید یکی از اصول محوری سیاست کلی نظام در دوره کنونی است.
سازوکار این امر افزایش سرمایه اجتماعی نظام و امید جامعه به اینکه سازوکارهای حکمرانی پاسخگوی نیازهای اکثریت جامعه و احترام و امنیت عمومی باشد است.
5) متأسفانه در اتحاد دل مردم دچار مشکل و عقب‌نشینی هستیم.
ما به دست خودمان وحدت ملی را به هم زدیم و همه در این رها شدن شریک هستیم.
یکی از ضعف های ملی ما سیاست همگرایی و وحدت ملی است که در یک روند داخلی آن را تضعیف می کنیم. این تخریب وحدت با زبان و رفتار عناصر داخلی که منافع ملی را به رسمیت نمی شناسند انجام می شود. واضح است که این تنها به منتقدان سیاست‌های نظام یا دولت سیزدهم مربوط نمی‌شود، بلکه به همه جریان‌ها و افراد مربوط می‌شود و طبیعتاً هرکسی که نقش پررنگ‌تر و رسانه‌ای فراگیرتر داشته باشد، تأثیر بیشتری در این امر دارد. فرآیند خود تخریبی
6) «اختلافات فکری و سیاسی طبیعی است، اما نفرت پراکنی چیز دیگری است». ادبیات مبتنی بر جدایی ملت و قطبی شدن جامعه به هر شکلی از جمله اوراق بهادار و تقسیم جامعه. به انقلابیون و ضدانقلاب یا مومن و یاغی یا قرمز و صورتی و یا هر عنوان دیگری خلاف این سیاست کلی نظام است.
۷) همه باید وحدت را حفظ کرده و آن را تقویت کنیم. این سیاست قطعی نظام است.
یکی از چالش‌های اصلی نامگذاری در سال‌های اخیر، نبود سیستم مدیریتی در فرآیند ایجاد شعار بوده است. روندی که در صورت عدم اجرای آن در شعار امسال که در قالب سیاست انطباق کلی بیان شده است، بهتر از شعارهای قبلی نخواهد بود. سازوکار این سیاست کلی، اجرای آن از بالاترین سطوح نظام و نخبگان حاکم است، نه توده ها یا نخبگان حاشیه ای مانند روزنامه ها، نویسندگان یا مدیران خرد و متوسط و… این سیاست باید از سوی مسئولان آغاز شود. و هر مسئولی در هر سمتی، امید، همبستگی و مشارکت “کل مردم” را مخدوش می کند، (“کل مردم نه عده ای که خود را مردم می دانند)” سریع واکنش نشان می دهند. و هشدار یا اقدام لازم برای انجام. از این حیث، تدوین و ابلاغ خط مشی ها و رهنمودهای رسانه ای برای استفاده در گفت وگوها و بیانیه های چهره های بلندپایه نظام و نهاد نظارتی آن، ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
