اما با در نظر گرفتن افزایش روزانه تعداد ماهواره‌ها، موشک‌ها و کاوشگرهای ارسالی به فضا، آیا باید این ریسک را جدی‌تر بگیریم؟
مطالعه جدیدی در مجله Nature Astronomy منتشر شده است که احتمال سقوط یک جزء موشک در 10 سال آینده را تخمین می زند.
هر روز و هر دقیقه زباله هایی از فضا بر سر ما می بارد که تقریباً از آن بی خبر هستیم. ذرات میکروسکوپی سیارک ها و شهاب سنگ ها از جو زمین عبور می کنند و بدون اینکه کسی متوجه شود روی زمین فرود می آیند. در مجموع سالانه حدود 40000 تن زباله روی کره زمین می ریزد.
اگرچه این مشکلی برای ما روی زمین نیست، اما این زباله ها می توانند به فضاپیماها آسیب برسانند، همانطور که زمانی برای تلسکوپ جیمز وب صدمه زد. گاهی اوقات نمونه بزرگتری مانند یک شهاب سنگ می رسد و هر 100 سال یک جسم به اندازه چند ده متر می تواند از جو زمین عبور کند و سوراخی در سطح زمین ایجاد کند.
اجسامی که اندازه آنها به کیلومتر می رسد، اگر به سطح زمین برسند، می توانند باعث خسارات انسانی و اقتصادی شوند، همانطور که برای دایناسورها اتفاق افتاد. اینها نمونه‌هایی از زباله‌های فضایی طبیعی هستند که حرکت خودکار آنها به سمت زمین غیرقابل پیش‌بینی و پراکنده در فضا است.
با این حال، در یک مطالعه جدید، دانشمندان حرکت خودکار زباله های فضایی ساخته دست بشر را بررسی کردند.
این دانشمندان با مدل‌سازی ریاضی انحراف و چرخش اجزای موشک در فضا و تراکم جمعیت زیر آنها و با استفاده از داده‌های ماهواره‌ای به‌دست‌آمده در 30 سال گذشته، محل فرود زباله‌های موشک و سایر اجزای زباله‌های فضایی را تخمین زدند. سقوط در این سیاره، آنها پرداخت.
آنها دریافتند که خطر بازگرداندن قطعات این زباله های فضایی در دهه آینده اندک اما قابل توجه است. اما احتمال وقوع این اتفاق در عرض های جغرافیایی جنوبی بیشتر از عرض های شمالی است.
بر اساس برآوردهای این تحقیق، احتمال سقوط قطعات یک موشک در شهرهای جاکارتا در اندونزی، داکا در بنگلادش یا لاگوس در نیجریه تقریباً 3 برابر بیشتر از شهرهای نیویورک در ایالات متحده، پکن در ایالات متحده است. چین یا مسکو در روسیه.
این محققان احتمال وقوع یک حادثه (یک تهدید برای زندگی انسان) را در یک دهه آینده در نتیجه بازگشت خودکار موشک ها محاسبه کردند. با فرض اینکه با هر سقوط، آوارهای مرگبار در فضایی به وسعت 10 متر مربع پراکنده می شوند، آنها دریافتند که به طور متوسط 10 درصد احتمال دارد که یک یا چند مورد از این قبیل در دهه آینده رخ دهد.
تا به امروز، این احتمال که زباله های فضایی از ماهواره ها و موشک ها می توانند به سطح زمین (یا ترافیک هوایی در جو زمین) آسیب برسانند، ناچیز در نظر گرفته شده است.
بیشتر تحقیقات در مورد چنین زباله های فضایی بر روی خطر ناشی از ماهواره های غیرفعال در مدار زمین متمرکز شده است که می تواند عملکرد ماهواره های فعال را مختل کند. وجود سوخت و باتری های استفاده نشده نیز باعث انفجار در مدار زمین می شود که می تواند زباله های بیشتری تولید کند.
اما با توجه به افزایش تعداد موشک های ارسالی به فضا و اقدامات دولت ها و شرکت های خصوصی، احتمال افزایش تصادفات چه در فضا و چه در زمین بسیار زیاد است، مانند سقوط آوار. حادثه موشک چینی که پیشتر رخ داده بود.
این مطالعه جدید می گوید که 10 درصد احتمال ذکر شده یک ارزیابی محافظه کارانه بوده است.
