کد ملی یک شماره منحصر به فرد است که اطلاعاتی مانند سن، جنسیت، محل تولد و غیره را مشخص می کند. در انتخابات بعدی ابری از داده ها تولید خواهد شد که تجزیه و تحلیل آن برای حکومت داری بسیار ضروری است. به خصوص اگر پایگاه اطلاعاتی شرکت کنندگان (ملیت + شعبه اخذ رای + زمان مرجع) با سایر پایگاه های داده (شامل: وضعیت تأهل، مدرک تحصیلی، مذهب، شغل، محل سکونت و دهک نگهداری) ارجاع داده شود. در آن صورت می توان به سوالات زیر و موارد مشابه پاسخ داد:
آیا در هر موضوع و ترکیب آنها تفاوت قابل توجهی در رای دهندگان و شرکت کنندگان واجد شرایط وجود دارد؟ به عنوان مثال، آیا استقبال از انتخابات در آرای نفر اول که حدود 3.5 میلیون نفر است، مشابه میزان مشارکت در حوزه انتخابیه آنها و در کل کشور است یا تفاوت قابل توجهی دارد؟ همین تقاطع ها را می توان برای سایر گروه های سنی ایجاد کرد. حال اگر داده های شرکت کنندگان و واجدین شرایط رای به تقسیم بندی هایی مانند سن، جنسیت، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات، محل سکونت، کار، دهم، شعبه، حوزه انتخابیه و … تقسیم شود، تحلیل های دقیق تری در دسترس خواهد بود.
حتی نتایج خارق العاده ای هم می توان به دست آورد: مثلاً آیا زمان مراجعه به شعبه برای شاخص های ذکر شده برای هر شعبه، حوزه، استان و کشور الگویی دارد؟
داده‌های ابری بهترین منبع برای شناسایی کنش‌ها، واکنش‌ها، هنجارها و سلیقه‌ها هستند و طراحان در حوزه‌های خرد و کلان (کسب و کار و حاکمیت) می‌توانند از ایده‌ها و ذهنیت‌های کلیشه‌ای نهایت استفاده را ببرند.
* منتشر شده توسط پایگاه خبری الف: https://www.alef.ir/news/4021208098.html
