یک شاهکار مهندسی در ماه اتفاق افتاد!

تینا مزدکی: این ماموریت با یک نقص فنی بزرگ مواجه شده بود که اگر شانس با آن یار نبود می توانست فرودگر را محکوم به فنا کند. کاوشگر Odysseus که توسط Intuitive Machines ساخته شده است، همانطور که این شرکت در ابتدا ادعا کرده بود، روی ماه فرود نیامد. در عوض، او پس از گیرکردن یکی از پنجه‌هایش روی صخره‌ای در جریان برخورد تاریخی‌اش در روز پنجشنبه، از پهلو به زمین افتاد.

به گفته مدیرعامل این شرکت، استیو آلتموس، داده ها نشان می دهد که فضاپیما احتمالاً پس از فرود کج شده است. او همچنین اعتراف کرد که ماموریت با یک مشکل فنی بزرگ مواجه شده بود که اگر خوش شانس نبود می توانست فرودگر را محکوم به فنا کند.

خطای لیزر!

مشکل این بود که مسافت یاب های لیزری کاوشگر، که قرار بود به یافتن محل فرود ایمن و هم سطح کمک کنند، کار نمی کردند. دلیل آن ساده بود: یک سوئیچ ایمنی که باید قبل از شروع به کار خاموش می شد همچنان روشن بود. آلتموس گفت: «این یک کاستی از سوی ما بود. این به طور تصادفی شب قبل از فرود، زمانی که اپراتورهای ماموریت تلاش کردند مدار کاوشگر را به دور ماه تنظیم کنند، کشف شد. آنها از کاوشگر خواستند لیزرهای خود را شلیک کند و فاصله تا سطح ماه را اندازه گیری کند، اما هیچ اتفاقی نیفتاد.

راه حل لحظه آخری

بدون لیزر، فرودگر نمی‌دانست کجا فرود بیاید. ممکن است به سنگ یا دهانه برخورد کند یا به طور کامل از ماه دور شود. آنها مجبور شدند کاوشگر را بدون لیزر فرود بیاورند. اما این کاوشگر حسگر دیگری نیز داشت، آزمایش SPLICE ناسا، که از یک دوربین و یک کامپیوتر برای ایجاد یک نقشه سه بعدی از سطح زمین در زیر کاوشگر استفاده کرد. آیا آنها می توانند از آن برای هدایت کاوشگر استفاده کنند؟

تیم تصمیم گرفت آن را امتحان کند. آنها به سرعت کد نرم افزاری جدیدی نوشتند که به فرودگر اجازه می دهد با SPLICE ارتباط برقرار کند و از داده های آن برای حرکت به یک سایت فرود امن استفاده کند. آنها کد را چند ساعت قبل از فرود برنامه ریزی شده در فرودگر آپلود کردند. به گفته آلتموس، فرود سریع بود. او تیم متشکل از اپراتورهای پرواز خود را به عنوان “کابوهای فضایی واقعی” به دلیل راه حل سریع و نوآورانه آنها تحسین کرد.

سیستم ناوبری بداهه کار کرد. فرودگر از موانع اجتناب کرد و بر روی ماه فرود آمد و اولین فرودگر تجاری ماه و اولین مأموریت ناسا بود که از سال 1972 روی ماه فرود آمد. اگرچه فرود می توانست بهتر باشد، اما در نهایت موفقیت آمیز بود. فرودگر با یکی از پاهای خود به سنگ برخورد کرد و باعث کج شدن و افتادن آن به پهلو شد. اما آلتموس گفت که فرودگر هنوز کارآمد است و قادر به انجام وظایف خود است.

فناوری تجربی ناسا برای نجات

خوشبختانه، یکی از شش آزمایش ناسا بر روی فرودگر، آزمایش یک سیستم ناوبری LN-1 بود. اگر آنها سیستم ناوبری فرودگر را دوباره برنامه ریزی کنند تا از لیزرهای آن فناوری تجربی ناسا به عنوان فاصله یاب لیزری موقت خود استفاده کنند، چه؟ آلتموس می گوید این یک نظریه خوش بینانه است.

کاری که آنها انجام دادند خطرناک بود، لیزرهای ناسا روی فرودگر بودند تا آزمایش کنند که آیا در فضا کار می کنند یا خیر، اما بهتر از هیچ بود. سپس کنترل‌کننده‌ها فضاپیما را به مدار دیگری منتقل کردند، فرود را حدود 45 دقیقه به تأخیر انداختند و زمان کافی برای بارگذاری یک وصله نرم‌افزاری خریداری کردند که دستورالعمل‌های جدید را به فرودگر می‌داد.

اگر توسعه نرم‌افزار برای یک فضاپیما روند عادی را دنبال کند، یک ماه طول می‌کشد تا به آنچه که تیم فقط در یک ساعت و نیم به آن دست یافته است برسد. نتیجه موفقیت آمیز بود و اکنون به عنوان یکی از برجسته ترین دستاوردهای مهندسی که تاکنون به دست آمده در نظر گرفته می شود.

آبنما: مهندسی جالب

227323