به گزارش مانیبان، حداقل 24 ساعت است که به خصوص در فضای مجازی نام این دو نفر را زیاد می شنویم. ایرج ملکی و بهمن دان دو نفری هستند که واکنش هایشان نسبت به کاندیداتوری در شورای اسلامی چندان مطلوب نبود.
در این میان، شهرت ایرج ملکی کمی متفاوت است: او سال ها پیش چندین فیلم کوتاه هشدار دهنده درباره آسیب های اجتماعی با مضامین مختلف در کرمانشاه ساخت. در پی گسترش پیام رسان ها و شبکه های اجتماعی، این فیلم ها در بین کاربران کشف شد و به مایه خنده فضای مجازی تبدیل شد. به عنوان مثال یکی از معروف ترین دیالوگ هایی که باعث خنده مردم شد دیالوگ “چگونه گیر نکنیم؟” است. این بیشتر تمسخر بود، اما زمانی که مالکی با چنین واکنش هایی مواجه شد، هیچ تلاشی برای ارتقای کیفیت کارش نکرد و به جای ناراحتی یا منزوی شدن، این موقعیت را به فرصت تبدیل کرد و به شناخت خود در شبکه های اجتماعی تکیه کرد. ، فعالیت بیشتری در زمینه طنز آغاز کرد.
او لایو اینستاگرام می گذاشت و جوک هایی برای مخاطبانش تعریف می کرد که بسیاری از آنها در دسته جوک های خنده دار قرار می گرفتند، اما نحوه جوک گفتن ایرج ملکی باعث خنده مخاطبان می شد.
با تمام این شرایطی که ملکی در عرصه فرهنگی پشت سر گذاشته است برای ورود به عرصه سیاسی تایید شده است و از طرفی بهمن دان برای این ماموریت شورای اسلامی معرفی شده است.دوران نوجوانی آغاز شد. وی متعاقباً سالها به عنوان تکنسین رادیولوژی مشغول به کار شد و سپس در رشته کشاورزی و معماری فارغ التحصیل شد و مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مدیریت امور فرهنگی به پایان رساند. از آخرین کارهای او می توان به «گاندو»، «معمای شاه» و فیلم «عنکبوت» اشاره کرد. البته این اولین بار نیست که اهالی فرهنگ و هنر پای خود را به مجلس باز می کنند. «صبح اعدام» جایزه بهترین کارگردانی چهل و دومین جشنواره جهانی فیلم فجر را دریافت کرد. وی در ششمین دوره شورای اسلامی شرکت کرد. این در حالی است که بسیاری از منتقدان معتقدند افخمی پس از ورود به مجلس، جریان های سیاسی را وارد سینمای خود کرد. او فیلمساز موفق تری بود. اما شناخته شده ترین هنرمندی که وارد عرصه سیاسی شد، کسی نبود جز محمدتقی بهار معروف به ملک الشعرای بهار که در دوره های سوم و پنجم مجلس شورای ملی حضور داشت.
بهار در سال 1293 به عنوان نماینده حوزه انتخابیه درغز در مجلس سوم شورای ملی و همچنین به عنوان نماینده حوزه ترشیز (کشمیر کنونی) در مجلس پنجم شورای ملی انتخاب شد. با اینکه بهار یکی از جوان ترین نمایندگان مجلس بود، چهار ماه و نیم طول کشید تا اعتبارنامه او تایید شود. شیخ محمدحسن گروسی در جریان رسیدگی به اعتبارنامه خود در مجلس (31 فروردین 1294) در مخالفت با اعتبارنامه مالک الشعراء، محتوای روزنامه نوبهار را «فساد جعلی» خواند، یعنی احتمال وجود دارد. مفسده نظر در این مطالب است و برای تشخیص آن باید با متخصص مشورت شود. سید حسن مدرس با اعلام مخالفت خود با اعتبارنامه مالک الشعراء گفت که فرماندار درگز که انتخابات درگز را برگزار کرد، یاغی بود. در نهایت مجلس با 44 رای موافق و 25 رای مخالف به اعتبارنامه مالک الشعراء رای مثبت داد.
در همان سال ملک الشعراء چاپ سوم نوبوهر را در تهران منتشر کرد و سال بعد انجمن ادبی دانشکده (به عبارت دیگر احیای دوم انجمن ادبی ایران) و مجله دانشکده را تأسیس کرد. مکتب جدیدی از شعر و نثر ایجاد شده بود. علاوه بر بهار، نویسندگانی چون عباس اقبال آشتیانی، غلامرضا رشید یاسمی، سعید نفیسی و تیمورتاش با این مجله همکاری داشتند.
در مجلس پنجم در حالی که ملک الشعراء نماینده حوزه انتخابیه ترشیز بود به اپوزیسیون جمهوری رضاخانی پیوست. بهار عقیده داشت که توافق سردارسپه با جمهوری مایه تردید مردم شده و نتیجه چنین جمهوری دیکتاتوری رضاخان خواهد بود. بعدها در این دوره بهار خطر مخالفت با سردار سپه را می پذیرد و ظاهراً در مدح جمهوری شعر می سرود. وی در این دوره به همراه سید حسن مدرس و سید ابوالحسن حائری زاده در راس جناح رضاخان قرار داشت. ملک الشعراء در واکنش به حمله رژیم به مطبوعات و توقیف روزنامه ها و دستگیری روزنامه نگاران به طور مستمر اعتراض می کرد. با ترور کنسول آمریکا در تهران در اواخر تیرماه 1303، سردارسپه در پایتخت حکومت نظامی برقرار کرد و عده ای را دستگیر و روزنامه ها را تعطیل کرد. بهار در کنار مدرس، حائری زاده، حاجی اسماعیل عراقی. میرزا علی کازرونی، احمد اخگر و سید حسن زعیم در 7 امرداد طرح استیضاح دولت رضاخان را تقدیم مجلس کردند.
منبع: خبرآنلاین
