شبکه سینما و سرگرمی خانگی; نظارت قبلی را لغو کنید

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، راهکار نظارت بر تولیدات فرهنگی و هنری اعم از سینما و شبکه های سینمای خانگی، تعطیلی نظارت قبلی (قبل از تولید و انتشار) و شروع نظارت پست (پیگیری و مدیریت شکایات پس از انتشار) است.

موضوع رصد شبکه های تلویزیونی داخلی به معضلی برای تصمیم گیران و مسئولان فرهنگی تبدیل شده است.

از یک طرف نظارت این سریال را به صداوسیما سپرده اند که کارنامه ناموفقی در تلویزیون دارد و روز به روز بر نارضایتی و افول بینندگانش افزوده می شود. علاوه بر این، تلویزیون دارای کانال برنامه خانگی خود به نام Telebion است. یعنی ناظر و رقیب یکی می شوند که البته این اتفاق افتاد.

رضا غبیشویبه نیز در عصر ایران نوشت که صداوسیما رقابت کننده با شبکه تلویزیونی داخلی چگونه می تواند همزمان بر این شبکه نظارت کند. این سوال نه عقلانی است و نه منطقی…

از سوی دیگر برخی می خواهند این نظارت را به وزارت فرهنگ منتقل کنند. اگرچه آتش وزارت فرهنگ در نظارت و حذف… به شدت صدا و سیما نیست، اما هر دو در نظارت قبلی مشترک هستند.

نظارت قبلی به این معناست که تمامی تولیدات شبکه های تلویزیونی داخلی باید قبل از نمایش برای دریافت مجوز انتشار، توسط ناظران (حذف کننده خوانی) گوش داده و در مورد آنها اظهار نظر کنند. حال اگر ناظران ذوقی بیابند یا گرفتار عشق یا نفرت شوند یا موارد اعلام شده برای حذف و سانسور دقیق، صحیح و مناسب نباشد، فصل جدیدی از سردرگمی ایجاد می شود. چه تعداد زیادی از سریال های نمایشی خانگی که به دلیل حذف سلیقه ای مثله شده و مفهوم و مفهوم خود را از دست داده اند و یا تولید و پخش مستمر آنها به طور کامل متوقف شده است. بسیاری از این موارد اتفاق افتاده و مشاهده شده است. اتفاقاتی که سرمایه گذاری و اعتبار شبکه سرگرمی خانگی و مخاطبان را تحت تاثیر قرار داده است.

از این گذشته، در دنیای انبوه فیلم ها و سریال هایی که هر روز در دنیا تولید و منتشر می شود، سخت گیری ها و نقدهای حاشیه ای و رقابتی به تولیدات فرهنگی ایران اگر نگوییم بی تدبیری، قطعاً ناشی از ناآگاهی از شرایط واقعی است. اگرچه با یک کلیک وارد دنیای فیلم و سریال می شویم، اما کمتر فیلم و سریال ایرانی درگیر نظارت عجیب و ناتوان کننده این دستگاه و آن سازمان است.

در عین حال تقویت تولید فیلم و سریال ایرانی و ترویج تماشای آنها باید یکی از اهداف مسئولین باشد نه اینکه شمشیر تیز خود را بر گردن نازک تولیدکنندگان فرهنگی متمرکز کنند.

وزیر فرهنگ (محمدمهدی اسماعیلی) در همایش هوش مصنوعی که تیرماه امسال در تهران برگزار شد، گلایه کرد که در سینماها چندین ساعت پروجکشن و نظارت وجود دارد اما با یک کلیک می توان هزاران فیلم و سریال را دید. از سرتاسر دنیا. تلفن همراه، در دسترس مردم است.

وی گفت: در این دو سه سالی که بین ما و صدا و سیما از نظر نظارت تصویری تفاوت هایی وجود دارد، اپلیکیشن های معمولی را هم قرار داده اند، آیا می توان به شیوه قدیم رگولاتوری کرد؟ نظارت سختگیرانه اعمال می کنیم، اما فیلم هایی که همه با گوشی خود می بینند اصلا نظارت نمی شود، نمی دانیم چه کنیم؟… تحولات اخیر سیستم حاکمیت فرهنگی سنتی ما را به شدت به چالش کشیده است، آیا باید رها کنیم؟ مقررات؟ یا به طریق دیگری نظارت و تنظیم کنیم؟ اینها سوالاتی است که ما امروز داریم که هنوز هوش مصنوعی وارد نشده است. ما نمی توانیم منفعل باشیم.”

راه حل چیست؟

راه حل این است که از تجربیات جهانی بیاموزیم و از آن درس بگیریم و مانند همه کشورهای پیشرفته و پیشرفته دنیا، پیش پایش را کنار بگذاریم و بر نظارت پس از انتشار (نظارت پس از انتشار) تمرکز کنیم.

به این ترتیب موسسات شبکه های تلویزیونی داخلی هر کدام برای تاسیس خود مجوز جداگانه ای دریافت کرده اند که طبق روال جهانی دریافت آن الزامی نیست، اما ثبت نام و آگهی کافی است.

این در حالی است که موسساتی در ایران مجوز فعالیت های نمایش خانگی دریافت کرده اند و بر اساس این منطق می توانند بدون نیاز به نظارت و دریافت مجوز جداگانه، فیلم، سریال و برنامه های خود را تولید و منتشر کنند.

پس از انتشار، اگر فردی از برنامه ای شکایتی داشته باشد، می تواند به «شورای نظارت» زیر نظر وزارت فرهنگ و یا دادگاه شکایت کند و درخواست رسیدگی کند.

آنها مانند مطبوعات و رسانه های ایران مجوز شروع کار و شروع فعالیت خود را دریافت می کنند اما برای هر شماره از روزنامه یا مجله ای که منتشر می کنند مجوز جداگانه ای دریافت نمی کنند و قبل از انتشار هیچ نظارتی وجود ندارد. اگر فردی افشاگر باشد او را به هیات نظارت بر مطبوعات یا دادگاه معرفی می کند و پیگیری می کند.

این روش حتی برای تولید فیلم نیز قابل استفاده است. موسسات سینمایی مجوز دارند و با این مجوز شروع به تولید فیلم می کنند و اکران می شود. در صورتی که پس از اکران شخصی، فرد یا سازمانی اعتراض و شکایت کند، به هیئت نظارت سازمان سینمایی و یا به دادگاه ارجاع می شود.

خوبی این روش این است که گروه بزرگی از تولیدکنندگان فیلم، سریال و برنامه های شبکه تلویزیونی داخلی تحت کنترل این ناظر و آن نیستند، بلکه بیشتر به تولید و پخش می پردازند.

این روش همچنین باعث افزایش خلاقیت تولیدکنندگان فیلم و سریال و برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی داخلی، رشد کیفی تولیدات، پرهیز از حذف و تغییر سلیقه‌های غیرقانونی توسط ناظران، ثبات در عرصه تولید فیلم و سریال و متعاقب آن می‌شود. افزایش دادن. مخاطبان و تقویت چرخه اقتصادی این حوزه.
در این راهکار تهیه کنندگان فیلم و سریال مسئولیت تولیدات خود را بر عهده دارند و مسئولیت محتوای تولید را بر عهده دارند.

برای درک دنیای جدید تولید و نظارت کافی است صدها صفحه اینستاگرام، کانال توییتر و تلگرام را که با مخاطبان انبوه بدون نظارت قبلی فعال هستند، نگاه کنید.

در دنیای امروز نظارت های قبلی نه تنها مانعی بر سر راه رشد تولیدات فرهنگی است، بلکه از حجم محصولات فاخر و با ارزش می کاهد و بر حجم محصولات پرطرفدار یا شیک می افزاید… شاید در ایران نیز شاهد چنین اتفاقی باشیم. سینما

۵۷۵۷