در شرق جاوه واقع در اندونزی کوه آتشفشانی به نام Kawah Ijen وجود دارد که در سال های اخیر نورهای آبی اخروی دامنه های این کوه را به مرکز گردشگری تبدیل کرده است.
در سطح این آتشفشان رسوبات گوگرد زیادی وجود دارد و با افزایش دمای آن، این رسوبات گرم شده و به شعله های آبی تبدیل می شوند.
اما پشت این زیبایی مورد علاقه گردشگران، این آتشفشان جنبه تاریک و غیرانسانی نیز دارد. بسیاری از معدنچیان برای استخراج گوگرد که به «طلای شیطان» معروف است، جان خود را در کف دست خود می گذارند.
در مقایسه با مشاغل دیگر در این جزیره، معدن گوگرد درآمد بسیار خوبی دارد و آن را به شغلی جذاب برای کارگران تبدیل می کند.
با این حال، این کار نه تنها کاری پرزحمت و طاقت فرسا است، بلکه به دلیل سمی بودن گاز گوگرد بسیار خطرناک است.
گاز گوگرد از داخل آتشفشان از طریق لوله های فلزی استخراج می شود. سپس گاز متراکم به مایع تبدیل می شود. پس از سرد شدن، این ماده سفت شده و به پلاک های زرد رنگ تبدیل می شود. معدنچیان این بشقاب ها را با دست جدا کرده و در سبدهای حصیری که بین 68 تا 90 کیلوگرم وزن دارند، قرار می دهند.
امید به زندگی اکثر ماینرهای شاغل در جاوا شرقی کمتر از 50 سال است. حتی کسانی که از خود در برابر سم گوگرد محافظت می کنند، دچار آسیب های ستون فقرات و کمر می شوند. اما بیشتر آنها به دلیل استنشاق گاز گوگرد دچار مشکلات ریوی می شوند.
معدن گوگرد طبیعی در جاوه شرقی یکی از آخرین معادن طبیعی باقیمانده روی زمین است. البته گوگرد استخراج شده از آتشفشان کاوه ایجن، خلوص و قیمت بالایی ندارد، اما تنها راه کسب درآمد برای گروهی از ساکنان جاوه شرقی است.
در بیشتر موارد، گوگرد با خلوص بالا از نفت، گاز طبیعی و سایر منابع فسیلی استخراج می شود. ارزش صنعت تولید گوگرد در جهان 13 میلیارد دلار برآورد شده است و پیش بینی می شود در سال های آینده رشد کند.
