در کمتر از 20 روز استقلال از ابرها پایین آمد; تنزلی باورنکردنی که حتی بدبین ترین هواداران این تیم هم نمی توانند تصور کنند.
آبی ها در روز 6 فروردین با 6 گل هوادار را شکست دادند، در چنان تماشایی شادی آور که حتی حسین حسینی دروازه بان این تیم هم فرصت گلزنی پیدا کرد. شاید آن روز هیچکس تصور نمی کرد در بعدازظهر غم انگیز جمعه 24 اردیبهشت، همان بازیکنان متجاوز به داور و سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال و بقیه سازمان مسابقات اعتراض کنند. بسیاری از بازیکنان استقلال پس از پیروزی مقابل هوادار آرزوی پیروزی پرگل مقابل پرسپولیس را داشتند. مهمتر از همه به این دلیل که رقیب سنتی شرایط خوبی نداشت و در این فصل نوسانات زیادی داشته است. اما شکست استقلال در شهرورد همه چیز را خراب کرد. پس از آن آبی ها در جام حذفی برای شکست دادن پارس جنوبی جم با مشکل غیرمنتظره ای مواجه شدند و در نهایت با شکست یک بر یک نفت آبادان در هفته بیست و هشتم لیگ برتر تقریباً از قهرمانی خارج شدند.
اینکه استقلال چگونه از آن قله جادویی به این نزول دردناک رسید قطعا عوامل زیادی دارد. بخش مهمی از داستان جنبه «فنی» دارد که کارشناسان باید درباره آن صحبت کنند. تیمی که در 45 دقیقه دوم بازی با هواداران 6 گل به ثمر رساند، در 300 دقیقه بعد تنها دو گل به ثمر رساند که یکی از آنها از روی نقطه پنالتی بود. این موضوع قطعا نیاز به کالبد شکافی فنی و تاکتیکی دارد اما هدف این مقاله نقد رفتار دوستانی است که برای استقلال جنگیدند. برخی از پیشکسوتانی که با لباس رفیق ناخواسته تیم را به زمین زدند و در شرایط کنونی نمی توان رد پای آنها را نادیده گرفت. مثلا تصور کنید پیشکسوتی مثل مهدی فنونی زاده بعد از برد 6 گل استقلال مقابل هواداران اظهار نظر عجیبی کرد: به پرسپولیس توصیه می کنم در دربی حاضر نشوند. اگر این کلمات را به یک تیم خانگی بگویید، به طرف مقابل انگیزه می دهید که سخت تلاش کند تا نباخت. همین اتفاق افتاد؛ تیم کم تجربه استقلال قربانی این تفاسیر اغراق آمیز شد و مغلوب پرسپولیس با انگیزه شد.
متاسفانه اردوی استقلال پر از این دسته از افراد است. کسانی که اظهاراتشان از نظر فنی حاوی نکات اساسی نیست و معمولاً فقط حاشیه و تنش دارند. کافی است اظهارات روزانه محمد نوری، پیشکسوت 58 ساله استقلال را بررسی کنید و ببینید او در چه شرایطی قرار دارد. او معتقد است که هر شکست استقلال به عوامل پشت پرده مربوط می شود و در عوض موفقیت این تیم کاملا مستحق است. همینطور فردی مثل فرزاد مجیدی که ادعای او از اول فصل باید یک جام به پرسپولیس بدهند و بقیه برای یک جام دیگر تلاش کنند، جنجالی شده است. سوال اینجاست که آیا فصل گذشته که استقلال با حضور خود فرزاد و مربیگری برادرش فرهاد مجیدی قهرمان شد، چنین قانونی وجود داشت؟ یعنی از بالا تصمیم گرفته بودند که استقلال قهرمان شود؟ دوستان غیرواقعی استقلال در تمام هفته گذشته تمرکز بازیکنان را از پنالتی گلسیانی، تعویض پیکان-پرسپولیس و… از بین بردند. حاصل این رویکرد، بازی غیرقابل دفاع استقلال مقابل نفت آبادان، سوزاندن دو امتیاز حیاتی و خروج از کورس قهرمانی بود. آیا واقعاً به تیم اهمیت می دهید؟ بگذار شک کنیم
