امیرعباس ربیعی کارگردان فیلم «احمد» حاضر در بخش سودای سیمرغ چهل و دومین جشنواره جهانی فیلم فجر در گفتگو با خبرنگار مهر درباره دغدغه پرداختن به پرتره شهید احمد کاظمی و قهرمانی وی در زلزله بم گفت: مشغول مطالعه زندگی شهید کاظمی بودم. زندگی شهید کاظمی پر از لحظات و موقعیت های دراماتیک است. مبارزات آنها قبل از انقلاب و بعد از آن در سوریه، فلسطین، لبنان، کردستان و سپس با شروع جنگ تحمیلی و دوران دفاع مقدس، پس از جنگ در قرارگاه حمزه و برقراری امنیت از شهرهای مرزی در غرب کشور پس از ورود به نیروی هوایی و اقدامات برای آغاز فرآیند تولید موشک در نیروی هوایی با همکاری شهید تهرانی مقدم و سپس حضور وی در نیروی زمینی و شهادت وی. این دوران پر از شکوه، لحظات دراماتیک، موقعیت های جذاب و کارهای قهرمانانه بود.
وی تصریح کرد: در میان تمام این بررسی ها، آنچه توجه من را به خود جلب کرد، فعالیت شهید کاظمی در زلزله بم بود که از نظر سینمایی در بطن یک داستان اجتماعی ظاهری متمایز از یک فرمانده جنگی داشت و از نظر محتوایی. من هم احساس کردم حرف های فیلم «احمد» و فعالیت دلاورانه شهید کاظمی در دل زلزله بمباران شده است. روزهای بیشتر به همین دلیل وارد این موضوع شدم و شروع به تحقیق کردم. حضور شما من در زلزله که انگیزه ساخت فیلم «احمد» بود مجروح شدم.
ربیعی با توجه به چالش‌هایی که در ساخت فیلم «احمد» با آن روبه‌رو بود، زیرا حساسیت‌های زیادی در پرداختن به ابعاد مختلف زندگی قهرمانان ملی به‌ویژه شهدا وجود دارد، خاطرنشان کرد: وقتی می‌خواهیم واقعیت را در سینما بگوییم، با چالش‌های سختی مواجه می‌شویم. واقعیت برای تبدیل شدن به یک فیلم به دستکاری های دراماتیک نیاز دارد.” فرقش در مورد مستند هم همینطور است، به خصوص وقتی که پرتره یک شخص واقعی و یک قهرمان ملی باشد. طبیعتا حساسیت زیادی از سوی خانواده، دوستان، نهادهای دولتی و حتی مردم وجود دارد زیرا قهرمان خود را دوست دارند و او را از نقطه نظر خاصی می شناسند. انتخاب روایت و زاویه ای که کمتر چالش برانگیز باشد و طیف های مختلف را از نظر احساسات و حالات راضی کند و قهرمان را مجبور نکند کار دشواری است.
کارگردان فیلم «احمد» تاکید کرد: فیلمساز نیز مسئولیت قهرمان را بر عهده دارد. در طول سال ها می توان درباره یک شخصیت و یک قهرمان ملی فیلم ساخت، بنابراین فیلمساز مسئولیت معمول و شرعی دارد که قهرمان ملی را به درستی روایت کند و حقش را ضایع نکند. رسیدن به چنین نقطه ای نیازمند دقت خود فیلمساز است. در جایگاه یک محقق باید ابعاد مختلف شخصیت را بشناسید و به گونه ای عمل کنید که مخاطب با قهرمان همذات پنداری کند و تمام طیف مخاطب را روی پرده با خود بیاورد. سینما آینه ای در درون فیلمساز است، فیلمساز باید آن قهرمان را باور کند و به آن قهرمان نزدیک شود. سنت باید داستانی صادقانه، معتبر و صادقانه باشد. در سینما نمی توان آن را بیان کرد، سینما جادویی است که مشت مردم را باز می کند. اگر فیلمساز به موضوع اعتقاد نداشته باشد، برای مخاطب جذابیتی ندارد.
کارگردان فیلم های «لباس شخصی» و «زاد» درباره زاویه دیدی که در فیلم «احمد» با توجه به دغدغه های سیاسی در 2 تجربه قبلی خود در نظر گرفته بود، یادآور شد: فیلم «احمد» در رابطه با حضور شهید کاظمی. در 24 ساعت اول زلزله بم است. طبیعتاً زندگی اجتماعی ما از سیاست مصون نیست. بخشی از هر رویدادی که در هر پدیده ای از جامعه با آن مواجه هستیم، به شدت به آن مرتبط است مسائل سیاسی است. من معتقدم زندگی و دین بدون سیاست معنا ندارد. طبیعتاً این جنبه سیاسی کار را می توان در فیلم «احمد» دید.
ربیعی درباره لوکیشن های مورد استفاده برای بازآفرینی دوران زلزله بم توضیح داد: یکی از چالش های اصلی ما برای ساخت فیلم «احمد» انتخاب لوکیشن بود. بیش از 90 درصد فیلم ما در فرودگاه شهر بم و یافتن چنین روایتی روایت می شود محل او ما را بسیار به چالش کشید. فرودگاه های مختلف شهرهای مختلف را بررسی کردیم و در نهایت با همکاری نیروی هوافضای سپاه، بیشتر کارها را در پایگاه قدر در فرودگاه مهرآباد و قسمت دیگر را با همکاری هوانوردی سپاه در فرودگاه فاتح کرج انجام دادیم. . در فرودگاه شهر بم هم کار می کنیم.
کارگردان فیلم سینمایی «احمد» با بیان اینکه چرا کمتر کارگردانی به دلایل مختلف در ژانر حادثه فیلم می‌سازد و کمتر فیلمی در این زمینه ساخته می‌شود، بیان کرد: فیلمی که به یک حادثه مربوط می‌شود، به‌خصوص اگر حادثه‌ای طبیعی باشد. ، برای فیلمساز خیلی سخت است، ریسک دارد. نشان دادن روابط انسانی در مرکز یک حادثه بسیار دشوار است زیرا خود حادثه بسیار بزرگ است. کارگردانی فیلم با توجه به بزرگی حادثه کار ساده ای نیست و باید به چند نکته از جمله تولید، افراد، جلوه های ویژه و … توجه شود. فیلمساز باید ذهن خود را مجسم کند و فیلم را به جایی برساند که آن عظمت به خوبی درک شود و لحظات دراماتیکی خلق کند که برای مخاطب قابل درک باشد و عظمت درام اصلی و همچنین شخصیت ها را درک کند. دلیل اینکه بسیاری از فیلمسازان آنها به دلیل مسئولیت بزرگی که بر دوش کارگردان است، این مدل از فیلم ها را انتخاب نمی کنند. اگر کارگردان نتواند با این کار کنار بیاید، انرژی، سرمایه و شهرت حرفه ای خود را هدر خواهد داد. همچنین وقتی یک شخصیت واقعی و یک اتفاق واقعی را روایت می کنید که مردم با آن آشنا هستند، اگر نتوانید آن را باورپذیر کنید، به طرز بدی شکست خورده اید.
وی تاکید کرد: احساس کردم ساخت فیلم احمد در این مقطع برای ما و جامعه لازم است، آنچه می گوید امروز جامعه می گوید، همچنین می خواستیم بعد از 20 سال به یاد مردم بم باشیم و اردیبهشت را ترک نکنیم. خاطرات آن شهید بزرگوار و اتفاقات بم فراموش شود.
