سوال بزرگ در مورد جنگ احتمالی ایران و آمریکا

نویسنده پولیتیکو در مقاله ای این سوال را مطرح کرد که آیا دو کشوری که واقعاً خواهان یک جنگ تمام عیار نبودند و معتقدند که این جنگ می تواند با وجود حوادث اخیر فاجعه بار باشد، آیا می توانند از لغزش در آن اجتناب کنند؟

در ادامه این مقاله آمده است: بایدن در تلافی حمله پهپادی در 28 ژانویه یکی از گروه های شبه نظامی به سربازان آمریکایی در اردن که منجر به کشته شدن 3 سرباز آمریکایی و زخمی شدن بیش از 40 نفر شد، دستور داد تا یک دور حملات نظامی در مقیاس وسیع انجام شود. در برابر آنها اما رئیس جمهور آمریکا به صراحت اعلام کرد که تلاش خواهد کرد از هر اقدامی که منجر به یک جنگ تمام عیار شود جلوگیری کند. جالب توجه است که حملات تلافی جویانه علیه تأسیسات گروه شبه نظامی در عراق و سوریه انجام شد.

بسیاری بر این باورند که ایران به دنبال جنگ تمام عیار با آمریکا نیست. بسیاری از کارشناسان مسائل ایران بر این باورند که رهبران ایران می خواهند از یک جنگ همه جانبه اجتناب کنند و به جای حمله به آمریکا، بیشتر بر کنترل اوضاع در داخل کشور تمرکز کنند.

ایالات متحده در حال حاضر حدود 2500 سرباز در عراق برای آموزش نیروهای این کشور مستقر دارد. ظاهرا 900 آمریکایی به بهانه جلوگیری از بازگشت تروریست های داعش در سوریه و چند صد نفر دیگر در اردن حضور دارند. هر یک از این نیروهای آمریکایی یک تلفات بالقوه است که می تواند منجر به درگیری در آینده در منطقه شود.

تنها تعداد نیروها یا مکان آنها نیست که تنش ها را افزایش داده است. پس از جنگ عراق، حضور آمریکا در منطقه بسیار افزایش یافت. حمله به عراق آسیب پذیری آمریکا را در برابر بمب های دست ساز در آن زمان و هواپیماهای بدون سرنشین در حال حاضر آشکار کرد و به شبه نظامیان منطقه آموخت که چگونه این ابرقدرت را شکست دهند.

یک سوال بزرگ در مورد رویارویی احتمالی ایران و ایالات متحده این است که تهران چقدر بر این گروه های شبه نظامی کنترل دارد.

برخی از جمله تندروها در واشنگتن که معتقدند بایدن باید رویکرد تهاجمی تری نسبت به ایران داشته باشد، می گویند ایران از شبه نظامیان منطقه به عنوان نیابتی خود حمایت می کند. با این حال، دیگران این افراط گرایان را متهم می کنند که دائماً در کنترل ایران بر این گروه های مختلف شبه نظامی اغراق می کنند.

در واقع، همانطور که حمله 28 ژانویه نشان داد، این خطر وجود دارد که شبه‌نظامیان منطقه از حد خود فراتر رفته و با اقدامات خود، حتی منافع بسیاری از کشورها از جمله ایران با خطر انتقام‌جویی مستقیم مواجه شوند.