این تحقیق متون پزشکی کلاسیک یونان و روم را مورد بررسی قرار داد و نتایج این تحقیق نشان داد که از دست دادن حافظه شدید که اکنون تقریباً همه گیر شده است، در حدود 2000 تا 2500 سال پیش به طرز شگفت آوری نادر بوده است.
به گفته ارث، نتایج این نظریه را تقویت می کند که آلزایمر و زوال عقل های مربوط به آن عمدتاً محصول سبک زندگی و محیط مدرن هستند و عواملی مانند عدم تحرک و آلودگی هوا در این امر مؤثر هستند.
در آن زمان، اختلالات شناختی خفیف، مشابه آنچه که امروز می شناسیم، شناسایی شد، اما هیچ چیز در مقیاس آلزایمر، که حاکی از از دست دادن قابل توجه حافظه، گفتار و استدلال است، شناسایی شد.
نتایج این مطالعه بینش جالبی را در ادبیات پزشکی کهن از جمله آثار بقراط و شاگردانش نشان می دهد.
این متون به طور گسترده بیماری های رایج سالمندی مانند ناشنوایی و سرگیجه را فهرست می کنند، اما به طور شگفت انگیزی از کاهش قابل توجه حافظه صرف نظر می کنند.
البته، زمانی که به روم باستان می رویم، روایت کمی تغییر می کند، زمانی که شخصیت های برجسته ای مانند جالینوس و پلینی کبیر شروع به ثبت موارد از دست دادن حافظه در افراد مسن می کنند.
استفاده از سرب در ظروف پخت و پز و لوله های آب توسط اشراف رومی احتمالاً این مشکل را بدلیل خواص عصبی سمی سرب تشدید می کند. سبک زندگی فعال نشان دهنده تمدن های باستانی است و میزان زوال عقل را در افراد به میزان قابل توجهی کاهش داده است.
این تحقیق ضمن ارائه پیشنهادهایی برای مطالعات آینده، درک تاریخی ما از زوال عقل را مجدداً بررسی می‌کند و به طور بالقوه رویکرد ما را برای پیشگیری و درمان این بیماری در دنیای مدرن تغییر می‌دهد.
نتایج این تحقیق در مجله بیماری آلزایمر منتشر شد.
