غزل زیاری: ماه، تنها ماه روی زمین که هر شب در آسمان می بینیم و در مداری قابل پیش بینی در آسمان حرکت می کند. البته به نظر می رسد اندازه ماه در طول زمان تغییر کرده است. بر اساس مطالعه ای که در پایان ژانویه در مجله علوم سیاره ای منتشر شد، واضح است که دور ماه حدود 45 متر کاهش یافته است. زیرا به تدریج و طی صدها میلیون سال گذشته، هسته ماه در حال سرد شدن بوده است.
تیمی از دانشمندان ناسا، موسسه اسمیتسونیان، دانشگاه ایالتی آریزونا و دانشگاه مریلند شواهدی را کشف کرده‌اند که نشان می‌دهد ادامه انقباض باعث ایجاد تغییراتی در سطح اطراف قطب جنوبی ماه شده است. حتی مناطقی که ناسا امیدوار است خدمه خود را در طول ماموریت آرتمیس III فرود آورد، دستخوش تغییراتی شده است.
ماه چقدر شبیه انگور است
فرآیند ذوب و کوچک شدن سطح ماه دقیقاً مانند فرآیند پژمردگی انگور در فرآیند تبدیل شدن به کشمش است. ماه نیز به همین ترتیب کوچک و کوچک می شود. البته پوست انگور منعطف است اما سطح ماه شکننده است و این شکنندگی باعث خرابی هایی می شود که قسمت هایی از پوست به یکدیگر فشار می آورند.
ایجاد گسل های ناشی از این انقباض مداوم معمولاً با فعالیت لرزه ای مانند زلزله همراه است.. هر نقطه نزدیک به این مناطق گسلی از ماه می تواند تهدیدی برای اکتشاف انسان در آن مناطق باشد. درست مانند افراهایی که در نزدیکی خطوط گسل سیاره زندگی می کنند و با خطرات بیشتری از زلزله روبرو هستند.
این تیم در مطالعه جدید خود، گروهی از گسل ها را در مناطق جنوبی ماه به زمین لرزه قدرتمندی که حدود 50 سال پیش توسط لرزه نگارهای آپولو ثبت شده است، مرتبط دانستند. آن ها با استفاده از مدل های کامپیوتری، پایداری شیب های سطحی این ناحیه را شبیه سازی کردند و دریافتند که برخی از مناطق به دلیل فعالیت های لرزه ای، به ویژه در برابر ارتعاشات ماه آسیب پذیر هستند.
توماس آر. “مدل ما این را نشان می دهد ماه لرزه های کم عمق می تواند باعث زمین لرزه های قوی در ناحیه جنوبی ماه شود و این می تواند ناشی از رویدادهای لغزش روی گسل های موجود یا تشکیل گسل های رانشی جدید باشد.”
وی ادامه داد: پراکندگی جهانی گسل‌های راندگی جوان و پتانسیل فعال بودن آنها و پتانسیل تشکیل گسل‌های راندگی جدید از انقباض جهانی در حال انجام باید در برنامه‌ریزی مکان‌یابی و پایداری پایگاه‌های دائمی در ماه مورد توجه قرار گیرد.
چندین ساعت لرزش
ماه لرزه های کم عمق در عمق حدود 160000 متری پوسته ماه رخ می دهد و معمولاً ناشی از گسل ها است و می تواند به اندازه کافی قوی باشد که به تجهیزات و سازه های دست ساز روی سطح ماه آسیب برساند. اگر زلزله در سطح زمین به طور کلی آنها از چند ثانیه تا چند دقیقه طول می کشند، اما ماه لرزه های کم عمق می توانند چندین ساعت یا تمام شب ادامه داشته باشند. اعضای تیم، زلزله 5 ریشتری ثبت شده توسط شبکه لرزه نگاری غیرفعال آپولو در دهه 1970 را به گروهی از گسل هایی که اخیراً توسط مدارگرد شناسایی ماه شناسایی شده است، مرتبط می دانند. این بدان معناست که فعالیت های لرزه ای ممکن است هر گونه استقرار مشکوک را در سطح ماه از بین برده باشد.
نیکلاس اشمر، یکی از نویسندگان این مقاله و زمین شناس در دانشگاه مریلند، می گوید: “شما می توانید سطح ماه را به عنوان سطحی خشک از شن، سنگریزه و غبار در نظر بگیرید. بیش از هزاران میلیون سال پیش. این سطح مورد اصابت سیارک ها و دنباله دارها قرار گرفته است و از این برخوردها دائماً قطعاتی به بالا پرتاب می شوند و در نتیجه مواد سطحی ایجاد شده می توانند ابعادی چند میکرون یا به اندازه یک تخته سنگ داشته باشند، اما بسیار ضعیف یکپارچه هستند. به همین ترتیب، رسوبات سست پتانسیل زمین لرزه و رانش زمین را فراهم می کنند.
اعضای تیم به نقشه برداری از این فعالیت لرزه ای در ماه ادامه می دهند و امیدوارند مکان های بیشتری را شناسایی کنند که می تواند برای اکتشاف انسان خطرناک باشد. طبق برنامه ریزی ها، اولین پرواز با خدمه آرتمیس ناسا برای سپتامبر 2025 برنامه ریزی شده است و همزمان اولین فرود خدمه روی ماه در سپتامبر 2026 انجام خواهد شد. یکی از اهداف نهایی این ماموریت های آینده، طولانی بودن این ماموریت ها خواهد بود. استقرار مدتی انسان ها در ماه
اشمر گفت: “با نزدیک شدن به تاریخ پرتاب ماموریت آرتمیس، مهم است که فضانوردان، تجهیزات و زیرساخت های خود را تا حد امکان ایمن نگه داریم.” این به ما کمک می کند تا برای آنچه در ماه در انتظارمان است آماده شویم. هم از نظر سازه های مهندسی مقاوم در برابر فعالیت های لرزه ای و هم از نظر حفاظت از افراد در مناطق خطرناک».
آبنما: پاپسی
227227
