به گزارش بازار، علیرضا نصر اصفهانی نوشت: علیرغم تأکیدات رهبر معظم انقلاب، «تولید» دغدغه اول دولتمردان نبوده و به نظر می رسد تولید در کشور متولی ندارد و ناقلان حکمرانی آن ها هستند. با «جهش تولید» همخوانی ندارند و به دلیل درآمدهای نفتی، الگوی حکمرانی و اداره دولت‌ها «توزیع‌محور» بوده است.
سرعت رشد تولید در کشور به دلایلی از جمله «مداخلات سیاسی برخی مسئولان و ناهماهنگی آنها در امور مربوط به تولید»، «اولویت کنترل تورم و کنترل تراز و نرخ ارز توسط بانک مرکزی»، “عدم تخصیص کافی و به موقع” اعتبارات ارزی و ریالی ضروری و مشکل تامین مالی برای تولیدکنندگان، “بی ثباتی سیاست ها، قوانین و مقررات”، “غیرقابل پیش بینی بودن و تغییر قیمت مواد اولیه و محصولات”، “کمبود”. جذب سرمایه‌گذاری خارجی و ملی برای رونق تولید، «مهاجرت سرمایه به خارج از کشور»، «انتقال سرمایه از بخش تولیدی به غیر تولیدی» و «ضعف‌های لجستیکی» به میزان قابل‌توجهی کاهش یافته است. طرح بررسی حدود سه هزار شرکت بزرگ با میانگین ظرفیت 40 درصد از تولید کشور استفاده شده است. برآوردها نشان می دهد که در صورت عدم اتخاذ تدابیر عاجل برای تولید، پنجره فرصت تولید در کشور بسته خواهد شد.
تولید عزت یک ملت است و «ایجاد ارزش افزوده از طریق تولید» راهبرد اصلی رشد اقتصادی دولت هاست. اما گفتمان کشور چگونه تولید خواهد شد؟ پیتر سنگه در کتاب «رقص تغییر» معتقد است که تحول امری منظم و از بالا به پایین نیست، بلکه فعال کردن چرخه یادگیری در بین همه اعضای سازمان، حول چشم‌انداز تحول است.
بنابراین باید به یک درک مشترک و سپس تصویری مشترک از آینده ایران به عنوان یک کشور تولید کننده رسید. در جریان «تولید تصویر» آینده می توان «تصویر تولید» را در کشور مطرح کرد. تصویر آینده ایران به عنوان یک «کشور مولد» باید از طریق شعر، موسیقی، ادبیات، کتاب، فیلم و دیگر ابزارهای روایی تولید شود. از طرفی باید ظرفیت تولید در بین عموم مردم ایجاد شود و هر ایرانی به عنوان یک تولیدکننده دیده شود. هر ایرانی دارای قابلیت هایی است که باید برای تولید آنها ایجاد شود. باید امکان، تصویر و روایت تولید در کشور ایجاد شود وگرنه مصرف کننده تصاویر وارداتی می شویم و برندهای خارجی برای ما در اولویت هستند.
