غلامرضا رضایی فر روز پنجشنبه گفت: معلولین از نظر تعداد ناتوانی های حسی-حرکتی بیشتر از سایرین است، یعنی در مقایسه با سایر ناتوانی ها حجم و درصد بیشتری را تشکیل می دهند. بنابراین، مسائل مربوط به آنها بیشتر است، اما برخی از معلولان مورد بی توجهی قرار گرفته اند، مثلاً ناشنوایان، چون ظاهری سالم دارند و احساس نمی شود که نیاز دارند، اصلاً به آنها توجه نمی کنیم. سازگاری میدانی برای این گروه
وی ادامه داد: به عنوان مثال اگر ناشنوا در هتلی اقامت داشته باشد، هنگام تماس با میز پذیرش و یا حتی هنگام وقوع حادثه ای مانند آتش سوزی و صدای آژیر از اخطارها مطلع نمی شود و می شود. خطرناک. برای او اگر به مناسب سازی محیط توجه نشود، در حالی که اکنون هتلی برای ناشنوایان مناسب سازی نشده است.
رئیس دبیرخانه نظارت و هماهنگی کشور افزود: تختی که ناشنوا در آن می خوابد باید مجهز به ویبره باشد تا تلفن و زنگ در با ویبره مطلع شوند. یا وقتی کسی در اتاق را می زند باید چراغ اتاق روشن شود تا ناشنوا متوجه ضربه زدن به در شود. همه افراد نیاز به سازگاری دارند و از نظر درصد معلولیت جسمی حجم بیشتری دارند اما گروه های دیگری مانند معلولان ذهنی هستند و نیازهای خاصی دارند.
رضایی فر افزود: گروه دیگر مبتلایان به اوتیسم این است که تنها افرادی که فرد مبتلا به اوتیسم را در خانواده خود دارند می فهمند که چه نیازهایی دارند. به عنوان مثال از نورها و رنگ های خیره کننده در مکان های مختلف برای تبلیغات استفاده می شود. اگر محیطی که افراد مبتلا به اوتیسم در آن قرار دارند، باید نوع نور برای آنها آرامش بخش باشد تا تحریک نشود.
چک لیست های ما برای استانداردسازی سفارشی سازی جزو حداقل ها هستند.
رئیس دبیرخانه نظارت و هماهنگی کشور گفت: لیست هایی که برای انطباق استانداردها داریم جزو حداقل هاست. اگر بخواهید استانداردهایی را که در کشورهای دیگر استفاده می شود فهرست کنید، مقامات به هیچ وجه آن را نمی پذیرند. ما برای اساسی ترین استانداردها مذاکره و مبارزه می کنیم.
رضایی فر افزود: شرایط آیین نامه مناسب سازی به گونه ای است که اکنون برای مناسب سازی ورودی ساختمان مبارزه می کنیم. مثلاً برای طبقه سوم باید آسانسور باشد، با هم مذاکره می کنیم که آیا آسانسور هست یا نه! به عنوان یک سیستم نظارتی، ما با همه برای شخصی سازی می جنگیم! زیرا شخصی سازی درک نمی شود.
وی ادامه داد: یک عقب مانده ذهنی نباید در محیط عمومی آسیب ببیند و در کشورهای پیشرفته اگر در محیط رها شود گم نمی شود و یا یک نابینا در این کشورها می تواند از تمام سیستم هایی که قرار می گیرد استفاده کند. . برای یک فرد سالم، اما لیستی از چهار عنوان وجود دارد که امیدواریم حداقل نیازهای شخصی سازی را برآورده کنند. در جشنواره شهید رجایی که برای درجه سفارشی سازی به نهادهای دولتی امتیاز می دهیم، چهار نکته وجود دارد که یکی از آنها نصب رمپ است. اما گاهی اوقات رمپ های شیب دار می سازند. در یک مورد، فردی که روی ویلچر نشسته بود حتی از سطح شیب دار به پایین پرت شد..
رئیس دبیرخانه نظارت و هماهنگی کشور با بیان اینکه رمپی که ساخته می شود باید میله ای در کنار آن باشد و شیب آن استاندارد باشد، افزود: آسانسورهایی که قرار می گیرند باید حفاظ داشته باشند. خیلی وقت ها یک بچه کوچک زیر آسانسور می رود و وقتی به آسانسور برخورد می کنید، کودک زیر آسانسور می ماند. برخی از قوانین به دلیل هزینه ها رعایت نمی شود. متاسفانه جامعه به دلیل هزینه ها، سازگاری برای همه طبقات را نمی پذیرد.
رضایی فر تصریح کرد: حتی برخی موارد جزئی هم از لیست سفارشی سازی حذف شد و گفتند اگر این موارد را به پیمانکار بدهیم اجرا نمی کند و حداقل مواردی را اجرا می کند و بقیه را در مرحله بعد اجرا می کنیم. این در حالی رخ می دهد که همه افراد دارای ناتوانی ذهنی، اوتیسم و حرکات حسی نیاز به سازگاری دارند. تجهیزات مرکز نگهداری از معلولان ذهنی مضر نیست، مثلاً لبه های دیوار و میز تیز نیست و دارای روکش است. این قوانین در سایر مراکز نیز باید رعایت شود.
وی با طرح این سوال که چگونه هنجارهایی را برای رفتن کودک به مهد در نظر می گیریم اما برای فردی که محدودیت حرکتی دارد و می خواهد زندگی کند، هنجارهای سازگاری در جامعه رعایت نمی شود.
اعطای تکمیل کار به ساختمان علیرغم مشکلات در مناسب سازی
رئیس دبیرخانه نظارت و هماهنگی مناسب سازی کشور گفت: کارمند واحدی که دارای معلولیت بود از طریق سامانه ترانزیت به شماره 3000012322 اعلام کرد که پله های ساختمان میله ندارد. با اداره مربوطه مکاتبه کردیم اما آن اداره هیچ اقدامی نکرد و وقتی با ستاد آن اداره مکاتبه کردیم مجبور شدند.
رضایی فر افزود: این موارد مشمول اصول مناسب سازی ساده است و معلول نیز کارمند موسسه است اما اقدامی در این زمینه انجام نداده اند. اگر برای راه پله نرده نباشد کار را تمام نکنند، اما ساختمان هایی هستند که چهار طبقه هستند و پله ها بدون نرده است و کار تمام شده است. قانون در این زمینه اعمال نمی شود. طبق قانون تا زمانی که این استانداردها رعایت نشود، شهرداری نباید کار را خاتمه دهد، اما مهندسان کار را متوقف می کنند.
طبق ماده 4 قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت، شهرداری ها موظفند برای ساخت، نوسازی و پایان کار کلیه ساختمان ها و اماکن کاربری عمومی اعم از مسکونی، تجاری، اداری و پزشکان مجوز صادر کنند. و مجتمع‌های آموزشی با رعایت ضوابط و استانداردهای مصوب شورای شهرسازی و معماری ایران و اصلاحات بعدی باید دسترسی افراد دارای معلولیت توسط دستگاه‌های اجرایی را مشروط کنند.
