اسمارتک نیوز » چرا کمدین ها سیمرغ را نمی فهمند؟

به گزارش گروه فرهنگی اسمارتک نیوز، با تمام این اوصاف داوران جشنواره فیلم فجر در دوره های مختلف سلایق متفاوتی با جریان عمومی مخاطبان فیلم داشته اند. بیشتر تلاش داوران برگرفته از سلیقه سنتی حاکم بر فضای جشنواره از دهه اول انقلاب اسلامی با هدف ساخت فیلم های جدی و هنری با ارزش های فنی و محتوایی بوده است، اما سوال اینجاست که آیا ایرانیان تاکنون توانسته اند حضور فیلم های کمدی در سطح جشنواره؟ چرا بازیگران کمدی علیرغم سختی ایفای آن نقش ها، هرگز برای نقش های کمدی خود سیمرغ بلورین نگرفتند؟ آیا سینمای ایران نیاز به بازنگری و ارائه ژانر جدیدی از شخصیت پردازی ها و داستان های طنز دارد که در جشنواره دیده می شود یا به هر حال جشنواره فجر علاقه ای به جدی گرفتن طنز ندارد؟ در مطلب زیر اسامی بازیگران طنزی که برای ایفای نقش جدی در جشنواره دیده شدند را مرور می کنیم.

علیرضا خمسه (1331)

علیرضا خمسه را باید یکی از کلاسیک‌ترین بازیگران سینمای ایران دانست که نام و خاطره‌اش ما را به یاد فیلم‌ها و سریال‌های کمدی دهه‌های 60 و 70 می‌اندازد که خمسه در هیچ‌کدام از آن‌ها کانون توجه هیئت فجر نبود. جشنواره. داوران در سال 1386 به اولین فیلم غیر کمدی راه پیدا نکرد و اولین سیمرغ بلورین بهترین بازی را از آن خود کرد. «عبدالرضا کاهانی» با انتخاب خمسه در فیلم «بیست»، دل داوران جشنواره بیست و هفتم فجر را به دست آورد، گویی با دو نامزدی برای خمسه در فیلم «دو و نیم» سیمرغ بازیگری این دوره را از آن خود کرده است. “. و «چشم شیطان» بالاخره برای فیلم کاهانی به پای او خواهد رسید.

اکبر عبدی (1339)

اکبر عبدی که بیش از هر چیز طنز و کمدی را به ذهن مخاطب می آورد، تاکنون دو بار سیمرغ بازی در جشنواره فجر را برای فیلم های «مادر» و «خواب می بینم» دریافت کرده است. «جنگجوی پیروز» و «نان، عشق و موتور 1000» در سال 1380 بودند. تحلیل جوایز این بازیگر نشان می‌دهد که سیمرغ‌های او برای فیلم‌های غیرکمدی و حضور متفاوت زنانه بوده و نقش‌های طنز او از نامزدی فراتر نرفته است.

مهران مدیری (1346)

حذف کلیشه ها از تصویر مهران مدیری همیشه طنز برای داوران جشنواره فیلم فجر به قدری جذاب و حائز اهمیت بود که بالاترین جایزه بازیگری این هنرمند در سال 1387 برای ایفای نقش غیرطنز در فیلم وجود دارد. پای همیشه زن وسط» اثر کمال تبریزی. بررسی سابقه سینما و تلویزیون این کارگردان نشان می دهد که بیشتر موفقیت های او در این رسانه به خاطر حضور در آثار طنزی است که ساخته است و کمتر شاهد موفقیت و قدردانی از نقش او در نقش های جدی یا مثلا سایر سینماگران بوده ایم. پرونده مادری بیش از سایرین مورد تحلیل قرار می گیرد، زیرا علاوه بر سیاست های داوری در فجر، ناکامی یک مدیر در عرصه بازیگری نیز باعث شد که وی از کاندیداتوری و کسب سیمرغ کمتر برخوردار شود.

رضا عطاران (1347)

رضا عطاران که حضور خود را در تلویزیون با قطعات کمدی آغاز کرد و در سینما راه کمدی را دنبال کرد، برای بهترین بازی در دو فیلم غیر کمدی دو سیمرغ بلورین را از آن خود کرد. «دهلیز» و «روشن» دو فیلم «بهروز شعیبی» و «روح‌الله حجازی» هستند که عطاران پس از سال‌ها بازی در سینما و تلویزیون برای آن‌ها سیمرغ گرفت تا بار دیگر با کلیشه‌زدایی از تصویر قبلی و تغییر ژانر مشخص شود. از بازیگری تا ایام دهه فجر چقدر اهمیت دارد؟

امین حیایی (1349)

امین حیایی که در دهه 70 و به خصوص دهه 80 یکی از موفق ترین بازیگران گیشه بود و حتی در مناسبت هایی نامش به عنوان یک سوپراستار مطرح می شد و حضورش تضمینی برای فروش فیلم بود، یکی از بازیگران این فیلم است. که در نقش‌های کمدی و ملودراماتیک ظاهر شدند، اما حضور در فیلم‌هایی مانند «کما» و «خراجی‌ها» بیش از سایر آثار در ذهن مردم ماندگار شده است، با وجود این دو موفقیت آنها در جذب سیمرغ در فیلم‌های غیر کمدی بوده است: «شب» از «رسول صدر عاملی» و «برف». «آخرین» ساخته «امیرحسین عسگری» دو فیلمی بودند که باعث شد امین حیایی به عنوان یکی از رکوردداران سیمرغ بازیگری در ایران ثبت شود.

سعید آقاخانی (1350)

شاید هیچکس فکرش را نمی کرد که سعید خان دایی از سریال ساعت خوش روزی در نقش قیصر در فیلم خون شد مسعود کیمیایی بازی کند. در تشریح موفقیت های جشنواره ای سعید آقاخانی همین بس که تمام کار کمدی او در یک سو و حضور در فیلم های جدی دهه 90 در سوی دیگر است. اولین حضور آقاخانی در یک نقش جدی در فیلم «خداحافظ طولانی» (فرزاد موتمن) بود و در همان سال سیمرغ نقش مکمل مرد جشنواره را گرفت. بعدها کیمیایی هم ریسک بزرگی کرد و بعد از کلیشه زدایی اولیه از چهره آقاخانی، او را در فیلم «خونین» تبدیل به امپراطور کرد. او برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم خون خرد از جشنواره منتقدان شد، بنابراین نگاه مثبت به تغییر جنسیت بازیگری و کلیشه زدایی از تصویر قبلی در جامعه سینمایی به چشم می خورد. منتقدان

مجید صالحی (1354)

از شاگردان آکادمی بازیگری و کارگردانی رضا عطاران می توان به مجید صالحی اشاره کرد که همچنان با نقش «مجید دلبندم» در سریال «سیب خنده» همراه است. با وجود اینکه صالحی از ابتدا سعی در انجام کارهای نیمه کمدی داشت، اما بیشتر به خاطر کنایه های ذاتی اش به عنوان یک کمدین شناخته می شود. اما مجید صالحی با بازی در فیلم های «استراحت مطلق» (از انجمن منتقدان سینما در سال 1393) و «شماره 10» (از جشنواره فیلم فجر 1401) ارزشمندترین جوایز سینمایی خود را نیز دریافت کرد، بنابراین این فرضیه به قانون تبدیل می شود. . … اینکه نقش های کمدی هرگز یا به ندرت در جشنواره فجر پذیرفته می شود و این جایزه برای کمدین های جدی است.

پژمان جمشیدی (1356)

پدیده سینمای ایران در دهه 90 و ستاره این سال های سینمای ایران بازیگری در کمدی را نیز آغاز کرد و باید آن را محصول آکادمی سروش صحت دانست. تمسخر سریال «پژمان» به تنها گل ملی پژمان جمشیدی در این مجموعه تلویزیونی همچنان در بسیاری از محافل و باشگاه های ورزشی بیان می شود. جمشیدی پس از ایفای نقش درخشان در «پژمان» در بسیاری از آثار و عمدتاً فیلم ها و سریال های کمدی از «50 کیلو آلبالو» و «تگزاس» تا «دینامیت» و «هتل» ظاهر شد. اما در دوران بازیگری او نقش یک شخصیت غیرطنز بیشتر از بسیاری از آثار طنز او دیده شد، زیرا تنها جایزه او که دیپلم افتخار بازی در نقش مکمل بود، حضور جدی در فیلم یادبود بود. جنوب» ساخته حسین دوماری و پدرام امیری. به دست آمده.

جواد عزتی (1360)

جواد عزتی به عنوان یکی از بازیگران با استعداد و محبوب این سال های سینمای ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. او بازی طنز خود را با سریال «من مستاجر هستم» ساخته پریسا بخت آور آغاز کرد، با بازی بابا اتی در سریال طنز «قهوه تلخ» مهران مدیری به موفقیت دست یافت و پس از 13 سال همچنان بابا اتی را برای عموم تداعی می کند. اما به نظر می رسد که دنیای حرفه ای بازیگری عزتی پس از حضور در نقش های غیر کمدی (قصه ظهر محمدحسین مهدویان 1394) آغاز شد، بنابراین از یک نقطه خاص شاهد حضور او در فیلم های جدی و کمتر در کمدی بودیم. به جز «آینه باغ»، «چارنگشت» و «هزارپا» تقریباً همه آثار سینمایی عزت فیلم کمدی نبودند. او با وجود اینکه سه بار نامزد دریافت سیمرغ فجر شده است، هنوز موفق به کسب جایزه نشده است.

انتهای پیام/