به گزارش رکنا، زمستان سال 93، قتل دختری 32 ساله در خانه ای قدیمی در منطقه فلاح تهران به پلیس اطلاع داده شد. پس از بررسی های اولیه مشخص شد زن جوان با بستن روسری به گردن خفه شده و به قتل رسیده است.
برادر مقتول در جریان تحقیقات به ماموران گفت: من و مادرم و خواهرم چند سالی است که با هم زندگی می کنیم. روزی که خواهرم را به قتل رساندند من و مادرم برای انجام کاری به شهر رفته بودیم و او در خانه تنها بود و چهار روز بعد وقتی به خانه برگشتیم جسد او را پیدا کردیم.
پس از آن ماموران متوجه شدند که در نزدیکی منزل مقتول ساختمانی نیمه کاره وجود دارد و نگهبان ساختمان به نام رحیم نیز از روز قتل مفقود شده است. آنها شروع به ردیابی او کردند و رحیم را در حالی که قصد داشت به طور غیرقانونی از مرز عبور کند، پیدا کردند. تایباد برای خروج از کشور دستگیر شد.
متهم پس از دستگیری و در بازجویی های اولیه به قتل اعتراف کرد و گفت: نگهبان ساختمان نیمه ساز بودم و همیشه از اتاقم مراقب این دختر بودم. تا اینکه روز حادثه متوجه شدم مادر و برادرش به مسافرت رفته اند و او در خانه تنهاست. برای همین وسوسه شدم که به خانه اش بروم و دزدی کنم. ساعت 2 بامداد بود که وارد خانه اش شدم اما او از خواب بیدار شد و شروع به داد و فریاد کرد و ترسیدم همسایه ها متوجه شوند و پلیس مرا دستگیر کند.
در همین حال پزشکی قانونی در گزارشی اعلام کرد مقتول قبل از مرگ به طرز فجیعی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و سپس با فشار بر عناصر حیاتی گردن کشته شده است. این گزارش احتمال آزار و اذیت مقتول توسط متهم را برجسته کرده است.
به این ترتیب متهم مجددا مورد بازجویی قرار گرفت و گفت: برای صدمه زدن به مقتول به آنجا رفتم اما او مقاومت کرد و او را خفه کردم.
با اعترافات متهم و تکمیل تحقیقات، برای رحیم کیفرخواست صادر و پرونده برای رسیدگی به بند ۱۰ دادگاه کیفری یک استان تهران ارسال شد.
اولین جلسه دادگاه
در ابتدای آن جلسه والدین خواستار قصاص شدند.
سپس متهم در جایگاه قرار گرفت و از خود دفاع کرد. در پایان جلسه قضات برای صدور حکم وارد دادگاه شدند و وی را به پرداخت مابه التفاوت مهریه اولیای دم محکوم کردند.
از آنجایی که اولیای دم نتوانستند مابه التفاوت را پرداخت کنند، پیگیر اجرای حکم نشدند و رحیم در زندان ماند تا اینکه در نامه ای به قضات دادگاه کیفری یکی از استان تهران خواستار اجرای حکم شد. یا آزادش کن
در پی این درخواست جلسه ای در بند 10 دادگاه کیفری یک استان تهران تشکیل شد.
جلسه دوم دادگاه
مادر مقتول در ابتدای این دیدار بر اجرای حکم قصاص تاکید کرد و گفت: از زمانی که این مرد دخترم را به طرز فجیعی کشته است، یک شب است که با آرامش نخوابیده ام و تنها با قصاص او می توانم استراحت کنم، اما خیر. توان پرداخت مابه التفاوت را دارد.” لذا از قضات تقاضا دارم با پرداخت مابه التفاوت مهریه از محل صندوق بیت المال موافقت کنند تا قاتل دخترم اعدام شود. در پایان جلسه قضات از کارشناسان پزشکی قانونی خواستند که آیا دختر جوان قبل از قتل مورد تعرض قرار گرفته است یا خیر، بنابراین در صورت ضرب و جرح، متهم به قصاص و اعدام محکوم می شود اما کارشناسان پزشکی قانونی اعلام کردند که چون جسد چهار روز پس از قتل به پزشکی قانونی منتقل شد و تشخیص این موضوع ممکن نبود به همین دلیل قضات دادگاه مجددا متهم را به قصاص و 99 ضربه شلاق محکوم کردند.
سومین جلسه قضایی
با اینکه 9 سال از قتل می گذرد و بازداشت شده همچنان در زندان به سر می برد، مجدداً در پرونده خود درخواست تعیین تکلیف کرد و وقتی جلسه سوم در اتاق 10 دادگاه تشکیل شد، گفت: در این 9 سال که در زندان بودم. ، اولیاء دم نتوانستند، مابه التفاوت را پرداختند و من بلاتکلیف در زندان ماندم. حالا از قضات می خواهم حداقل با قرار وثیقه من را از زندان آزاد کنند. در پایان جلسه داوران برای بررسی و اعلام نظر در مورد این درخواست به شور آمدند.
