غزل زیاری: در سال 1996 بود که وزارت دفاع آمریکا قراردادی چهار ساله با بوئینگ برای طراحی جنگنده حمله مشترک (JSF) امضا کرد. هدف طراحی و ساخت یک هواپیمای تاکتیکی چند منظوره کم هزینه برای نیروی دریایی، نیروی هوایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده و نیروی دریایی بریتانیا و نیروی هوایی سلطنتی بود.
بوئینگ طراحی دو هواپیمای نمایشی مفهومی X-32A و X-32B را روی کاغذ آورد و آنها را مونتاژ کرد.
فرآیند پرواز آزمایشی
در سپتامبر 2000، X-32A اولین پرواز خود را از پالمدیل به پایگاه نیروی هوایی ادواردز در کالیفرنیا انجام داد. این هواپیما در دوره آزمایشی چهار ماهه 66 پرواز انجام داد. ویژگی ها و قابلیت های کنترلی برای سوخت گیری در پرواز، عملیات تسلیحاتی و پرواز مافوق صوت را تایید کرد.
را این هواپیما با استفاده از سیستم بالابر مستقیماً به سیستم پرواز توانست با موفقیت بلند شود. اجاق گاز حالت را تغییر دهید و رانش را از نازل کروز هواپیما به نازل های بالابر تغییر دهید. هواپیما X-32B علاوه بر این، توانایی خود را در شناور ماندن و فرود عمودی نشان داد.
پروازهای آزمایشی در جولای 2001 به پایان رسید و در اکتبر همان سال، وزارت دفاع ایالات متحده اعلام کرد که لاکهید مارتین X-35 به جای X-32 انتخاب شده است.
مزایای بوئینگ F32 به F35
حال سوالی که مطرح می شود این است که بوئینگ X-32 از چه نظر بهتر از لاکهید مارتین X-35 بوده است؟
دیوید تاسی، خلبان سابق A-7 نیروی دریایی ایالات متحده، می گوید: “یک نکته این بود که هواپیمای X-32 یک ماه قبل از X-35 وارد میدان مسابقه شد. “این هواپیما آماده پرواز بود و به وضوح پیشروی اولیه داشت.”
– این هواپیما در عین حال ارزانتر بود. X-32 طراحی پیچیده‌تر و ساختار ساده‌تری داشت و طرح نهایی پیشنهادی که با نمونه اولیه متفاوت بود، بسیار معمولی‌تر به نظر می‌رسید.
بیشتر بخوانید:
– هواپیمای X-32 شانس بیشتری برای زنده ماندن در نبردها داشت و دلیل آن احتمالاً طراحی ساده تر آن بود.
– این هواپیما احتمالاً با گذشت زمان قابل استفاده تر شد. زیرا طراحی لاکهید تا حدودی سفت و سخت تر بود.
وی در بخش پایانی سخنان خود گفت: ما فقط می توانیم تصور کنیم که اگر الزامات اجاق گاز اینکه این طرح ها چه شکلی به نظر می رسند، کنار گذاشته می شود. وقتی ثابت شد که فن رانش لاکهید کار می کند، رقابت به پایان رسیده است.”
مشکلات مشابه در F-32 و F-35
در هر صورت همانطور که در مدل نهایی F-32 مشاهده می کنیم، این هواپیما به جای بال دلتای بزرگ X-32 دارای یک بال کاملا اصلاح شده است و از کانسپت Taileron نیز بهره می برد. دیوید رندال، کارشناس هوانوردی توضیح می دهد: “زمانی که برنده مسابقه اعلام شد، هواپیمای F-32 فقط در مدل های کاغذی و فایبرگلاس وجود داشت و سال ها رشد و توسعه طول کشید تا این تلاش ها به ثمر بنشیند.”
بوئینگ جنبه های دریایی کنترل فرود ناو را به طور کامل درک نکرد و پس از نهایی شدن طراحی X-32 مجبور شد از ابتدا شروع کند. این یک اشتباه بزرگ از سوی آنها و یکی از دلایل اصلی شکست آنها در این معامله بود. بدون شک X-35 به محصول نهایی بسیار نزدیکتر بود.
رندال ادامه داد: بیشتر مشکلات F-35 به دلیل مشکلات سیستم های اویونیک و کدگذاری و نگهداری جدید پوسته بیرونی پنهانکار است. اینها همان سیستم ها و مواد مورد استفاده در F-32 هستند، بنابراین تاخیرها و مشکلات مشابهی داشتند که چندین سال به طول انجامید.
آبنما: elclubgeekaviation
۵۸۵۸
