به گفته محققان، بیماران مبتلا به آرتریت زانو که به طور منظم از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) استفاده می‌کردند، در مقایسه با گروه کنترلی که داروها را مصرف نمی‌کردند، التهاب زانو و ضعیف‌تر شدن غضروف زانو داشتند.
دکتر یوهانا لویتجنس، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، گفت: «ما دریافتیم شرکت‌کنندگانی که به‌مدت چهار سال به‌طور منظم از NSAID استفاده می‌کردند، نتایج بدتری برای سینوویت، که التهاب زانو است، داشتند.
وی افزود: علاوه بر این، مشاهده کردیم که ترکیب غضروفی در گروه مصرف کننده NSAID نسبت به گروه کنترل بدتر بود.
NSAID ها تولید مواد شیمیایی در بدن را مسدود می کنند که باعث التهاب می شوند. مردم این قرص ها را به طور منظم برای تسکین کوتاه مدت از درد آرتریت مصرف می کنند.
آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم رایج ترین NSAID ها هستند که بدون نسخه در هر داروخانه ای در دسترس هستند.
برای این مطالعه، محققان داده های جمع آوری شده از بیش از 1000 شرکت کننده در یک مطالعه مشاهده ای طولانی مدت آرتروز زانو را تجزیه و تحلیل کردند.
محققان 277 نفر را که حداقل یک سال به طور منظم از NSAID استفاده می کردند با 793 نفری که با این داروها درمان نشده بودند مقایسه کردند.
همه شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه و چهار سال بعد تحت MRI زانو قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که مصرف کنندگان NSAID در ابتدای مطالعه نسبت به گروه کنترل التهاب مفاصل و کیفیت غضروف بدتری داشتند و سلامت زانوی آنها پس از چهار سال حتی بدتر بود.
Levitjens گفت: “هیچ مکانیسم محافظتی برای NSAID ها برای کاهش التهاب یا کند کردن پیشرفت آرتروز زانو وجود نداشت.” استفاده از NSAIDها برای اثر ضدالتهابی آنها در سالهای اخیر بارها در بیماران مبتلا به استئوآرتریت ترویج شده است و باید دوباره مورد بررسی قرار گیرد، زیرا هیچ اثر مثبتی بر التهاب مفاصل نشان داده نشده است.
Luitjens پیشنهاد می کند که NSAID ها ممکن است در کنترل نوع التهاب ناشی از آرتریت زانو موثر نباشند. همچنین ممکن است که NSAIDها غضروف را ضعیف کنند، مشابه تأثیر استروئیدها بر غضروف.
وی خاطرنشان کرد: یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده برای تایید آنچه در این مطالعه مشاهده شد، مورد نیاز است.
