گزارش هفده روزه آل احمد از درون اسرائیل – خبرگزاری مهر اخبار ایران و جهان

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: بیش از سه ماه است که مردم مظلوم غزه در معرض وحشیانه ترین حملات نظامی رژیم صهیونیستی قرار دارند. اکنون که افکار عمومی جهان در حمایت از فلسطینی ها بیدار شده است، ملت ایران می تواند به حمایت تاریخی خود از آرمان فلسطین افتخار کند. اما این حمایت دیرینه را مدیون کدام متفکران هستیم؟

اولین مواجهه هر جامعه با یک موضوع فراملی بستگی به گزارش هایی دارد که از روزنامه نگاران یا افراد آگاه دریافت می کند. در رابطه با مسئله فراملی فلسطین، اولین گزارش هایی که جامعه ایران دریافت می کند، نه تنها جنبه تهدید و اشغال ندارد، بلکه یهودیان نیز در زندگی جمعی در آن زندگی می کنند. کیبوتس می بینم شکل داده اند، تصویر مورد نظر اغراق آمیز است. ارائه می دهد.

این گزارش ها توسط خلیل ملکی، حسین ملک و داریوش عاشوری در دهه 1930 منتشر شد و همگی نگاهی جذاب به نحوه اداره واحدهای کشاورزی اشتراکی در سرزمین های اشغالی دارد و هیچ چیزی پشت پرده صهیونیسم نمی گوید.

جلال آل احمد اولین متفکر ایرانی است که در سفر به فلسطین اشغالی تحت تأثیر روایت آمریکایی صهیونیستی قرار نگرفته و گزارشی واقعی است. رویایی ارائه برای اولین بار به مردم ایران نسبت به تهدید صهیونیسم هشدار می دهد. هر چند جلال به دعوت دولت اسرائيل و پس از بازگشت از سفر دوم خود به اروپا، راهی فلسطین اشغالی شد، اما غافل نشد که یک سویه بودن مطالب سه روشنفکر مذکور، کنجکاوی او را برانگیخت تا به سرزمین های اشغالی سفر کند و واقعیت را با خود ببیند. چشم ها. .

آل احمد از بیانیه ای انتقاد می کند که همچنان منبع اختلاف بر سر مالکیت سرزمین فلسطین است: “اسرائیل اولین دولت-ملت حاکم بر سرزمین فلسطین نیست. رژیمی بدون قانون اساسی که بر سرزمین کوچکی حکومت می کند.” جلال با برداشتن پرده اندیشه های چپ، تضاد نهادی موجود در این رژیم را بیان می کند. نویسنده “ظهر و قلموی از این سفر 17 روزه به همراه همسرش سیمین دانشور، 20 صفحه یادداشت روزانه را به ایران آورد که در محافل مختلف از جمله مؤسسه مطالعات و تحقیقات علوم اجتماعی دانشکده ادبیات دانشگاه سخنرانی می کرد. دانشگاه تهران. بیشتر این یادداشت ها در سال 1341، دو سال پس از سفر، پس از بازنویسی جلال در یک ماهنامه منتشر شد. اولین جملات جلال در مقدمه این سفرنامه بسیار شبیه اولین جملات او در «غرب زدگی» است. در عنوانی که برای کارش انتخاب کرده حرف آخر را زده و حالا توضیح می دهد که چرا چنین عنوانی را انتخاب کرده است:

من به دو صورت «ولایت» را می گویم: اول اینکه حکومت یهود در آن سرزمین فلسطین نوعی «ولایت» است نه «دولت». دولت والدین جدید تبدیل شود اسرائیل در سرزمین موعود است نه در حاکمیت ساکنان فلسطینی بر فلسطین و این اولین تناقض ناشی از حضور دولت اسرائیل است… ثانیاً یعنی سرزمین فعلی اسرائیل به هیچ کشوری شباهت ندارد. به هر حال. . اگر می توانید مفهوم کشوری را داشته باشید که ما داریم. چیزی شبیه قاره. استان اسرائیل بخشی از این سرزمین است. چیزی در استان ساوه. کمتر از هشت هزار مایل مربع.

به این ترتیب، آل احمد از بیانیه ای انتقاد می کند که همچنان منبع اختلاف بر سر مالکیت سرزمین فلسطین است: «اسرائیل اولین دولت ملی حاکم بر سرزمین فلسطین نیست. رژیمی بدون قانون اساسی که بر سرزمین کوچکی حکومت می کند. ” جلال با برداشتن پرده اندیشه های چپ، تضاد نهادی موجود در این رژیم را بیان می کند. اگرچه در قسمت اصلی کتاب که به قبل از جنگ شش روزه می پردازد، هنوز نمی توان پشت ظاهر فریبنده آن را حدس زد. اسرائيل درونی وحشتناک وجود دارد، اما او عموماً بدبینانه به این استان تازه ایجاد شده نگاه می کند و در مقدمه کوتاه کتاب، سنگ خود را رژیمی مبتنی بر اشغال توصیف می کند. واشنگتن انجام می دهد:

«اسرائیل تجسم سخت کفاره گناهانی است که فاشیست ها در آن سال های جنگ مرتکب شدند. رو به جلو و بوخان والد و قبرهای دیگر مرتکب شدند. توجه داشته باشید که این گناهی است که غربی انجام می دهد و من کفاره غربی را می دهم. و این سرمایه ای است که غرب صادر می کند و من آن را بر پایه شرق قرار می دهم. همچنین در این مورد من حرف و حرف دارم و در همه اینها، اگر بخواهیم صادق باشیم، مسیحیت از اسرائیل پرده بین خود و جهان اسلام کشیده است…».

جلال در قسمت اول کتاب با عنوان «آغاز یک شور و شوق» توضیح می‌دهد که چگونه استبداد استالین روشنفکران چپ را به چیزی تبدیل کرد. کیبوتس می بینم آموزش دیده و علاقمند. او تعصب قومی اعراب در قرون گذشته را در پیدایش این جریان دخیل می داند. جاذبه ای که باعث شد برخی از روشنفکران اسرائيل او فردی خوش بین بود و معتقد بود که این امر محصول تجربه انباشته کمونیسم شکست خورده در دوره استالین و تعصبات کور کشورهای عربی در برخورد با ایران است. اما جلال در این کتاب در نهایت این دو حجاب را برمی دارد.

بخشی دیگر با عنوان «آغاز کینه» در کتاب «سفر به ولایت». اسرائيلاین نامه ای است که یکی از دوستانش به آل احمد نوشته است، اما در واقع روایت دردناک جلال از وقایع منتهی به جنگ شش روزه و حوادث پس از آن است. این ترفند برای فرار از سانسور ساواک مورد استفاده قرار گرفت، اما حتی با این ترفند ساواک نتوانست این مقاله را تحمل کند و هفته نامه ای که اولین بار آن را منتشر کرد تعطیل شد. بخش اصلی کتاب که مروری بر یافته های جلال در طول سفر است، دوباره لایه لایه است. بزک ساخته شده است اسرائيل او بسیاری از تضادها یا نقاب هایی را که در این گروه که از اروپا و روسیه مهاجرت کرده اند می بیند، رنده می کند و به آنها اشاره می کند. در دیدار با بازرس وزیر فرهنگ اسرائيل به صراحت می گوید:

«گفتم که تو این باریکه (فلسطین) را آباد کرده ای، فکر کردم مسائل منظورم سیاست و جلسات آنها با اعراب نشستم. اما من وانمود کردم که قزم چیز دیگری است. گفتم: به نظر می رسد جمعیت اسرائیل بسیار بیشتر از آن چیزی است که شما در آمار می دهید. راهنما گفت: این سومین و چهارمین بار است که چنین نظری صادر می شود. دارم گوش میدم. اما چرا آمار غلط دادیم؟

گفتم: برای کاهش ترس اعراب.

راهنما و بازرس به یکدیگر نگاه کردند. و همسرم از زیر میز اشاره کرد که موضوع را برگردانده است.

بخشی دیگر با عنوان «آغاز کینه» در کتاب «سفر به ولایت». اسرائيلاین نامه ای است که یکی از دوستانش به آل احمد نوشته است، اما در واقع روایت دردناک جلال از وقایع منتهی به جنگ شش روزه و حوادث پس از آن است. از این ترفند برای فرار از سانسور ساواک استفاده شد، اما ساواک با این ترفند هم نتوانست این مقاله را تحمل کند و هفته نامه ای که اولین بار آن را منتشر کرده بود بسته شد. «آغاز نفرت» روایت دست اولی است که جلال تنها دو هفته پس از جنگ شش روزه نوشته است. با لحنی سرشار از نفرت از جنایات صهیونیست ها و سرشار از انتقاد از سیاست های غلط جمال عبدالناصر و دیگر رهبران کشورهای عربی درگیر در جنگ. در آن زمان که تنها بیست سال از «روز نکبت» و تأسیس رژیم صهیونیستی می‌گذشت، جلال همه جا دست نظام سرمایه‌داری را در جنایات صهیونیست‌ها دید و همدستی بانک‌های غربی را در این جنایت افشا کرد. ملت فلسطین به شرح زیر است:

«بیست سال، یک مشت اراذل با کمک مالی بین بین المللی و به برکت سازمان های تروریستی. صهیون و “هاگاناآنها سرزمین فلسطین را اشغال کرده و یک میلیون نفر از ساکنان آن را بیرون رانده اند. بیست سال است که آنها تکه تکه سرزمین عرب را اشغال کرده اند. بیست سال است که سازمان ملل از آنها خواسته است تا به آوارگان فلسطینی اجازه بازگشت به سرزمین خود را بدهند و آنها سرسختانه امتناع می‌کنند. در این مدت دقیقاً یازده بار توسط سازمان ملل متحد محکوم شده اند».

اگرچه مقالات قبلی جلال در مورد اسرائيل که در نشریات منتشر شده بود، گهگاه مایه اعتراض و نارضایتی روحانیون شده بود (و به عنوان مثال، آیت الله خامنه ای در خاطرات خود عنوان می کرد که در پاسخ به مقاله سفر خود به استان عزرائیل، با جلال تماس گرفت و در گفتگویی نقدهایی به ایشان اختصاص داده شده است) اما این بار مقاله «آغاز کینه» بلافاصله مورد توجه حوزه قرار گرفت و توسط روحانیون آگاه در دو مرحله یکی در 5000 نسخه و دیگری در 50000 نسخه تکثیر شد.

در مجموع می توان گفت که «سفر به ولایت عزرائیل» تنها فیض تقدم نیست. ارائه او تصویری به دور از جانبداری و جدایی همیشگی مسئله صهیونیسم و ​​یهودیت به جلال آل احمد اختصاص داد، اما برخی از نظرات او حتی امروز جنبه های پنهان مسئله فلسطین را روشن می کند. «سفر به ولایت عزرائیل» سومین سفر خارج از کشور جلال است که در آن شکل خاص داستان نویسی خود را تمرین کرده و به کمال می رساند. کامل‌ترین شکل این روایت را می‌توان در سفرهای بعدی او به روسیه و آمریکا و به‌ویژه در سفر حج مشاهده کرد، جایی که نگاه فردگرایانه راوی در کنار کنایه‌های تند، بسیار برجسته است.