محسن کراتی گفت: تمام عمرم شوهر خوبی نبودم! البته در سفر همیشه تلفنی در ارتباط هستیم، اما این چه نوع زندگی است؟ هر جا می رود همه به حاج آقا سلام می کنند. خوش به حالت! چه آقایی هستی گاهی که از جایی برمی گردد خوشحال می شود و می گوید با اینکه شوهر خوبی نیستی اما اسم و رسمت جبران می کند!
بخش‌های مهم این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
در ابتدا خیلی علاقه ای به رفتن به حوزه نداشتم. پدرم طلاب و روحانیون را دوست داشت و هر وقت طلبه هایی از شهرهای دیگر به کاشان می آمدند و منبر می آمدند، آنها را به خانه ما دعوت می کرد و از آنها پذیرایی می کرد. به دلیل علاقه ای که به طلبه ها و روحانیون داشت از من خواست که طلبه هم بشوم. من در آن زمان 14 ساله بودم و موافق ادامه تحصیل در حوزه نبودم. تا اینکه بالاخره تصمیم گرفتیم از بین خود یک نفر را به عنوان داور انتخاب کنیم و هر چه او گفت انجام دهیم. مدیر مدرسه بازنشسته ای را برای قضاوت انتخاب کردیم که از آشنایانمان بود و به من گفت: تو دانش آموز شو!
آقای جلالی که برنامه «قرآن روی صحنه» را با آیت الله طالقانی داشت، آمد و گفت شما آقای کراتی هستید؟ گفتم بله.» پرسیدند: «می خواهی چه کار کنی؟» گفتم: «آقای مطهری مرا فرستادند.» گفتند: «اینجا محل هنر است.» گفتم: «شاید من هنرمندم. همچنین گفتند: «می‌توانی بخندی؟» گفتم: «حساب حساب! خدا به من قدرت داد تا دو ساعت بخندی! به طوری که نمی توانید لب های خود را ببندید، اما با کلمات حسابی.
خوشحال بودیم که خدا به ما دختر داد. مسئولیت اصلی تربیت دختر بر عهده حاج خانم بود و بخشی از وقت حاج خانم با پسران می گذشت. در سفرهایی مثل مشهد، کربلا و عمره هم آنها را می بردم. دخترها همیشه مادرشان را دوست داشتند. الان هم دامادها و دخترهایمان در تهران هستند و نمی گذارند حاج خان تنها بمانند، اما باز هم من در تمام عمرم آنطور که باید و شاید شوهر خوبی نبودم!
البته در سفر همیشه تلفنی در ارتباط هستیم، اما این چه نوع زندگی است؟ راست می گوید اما هر جا می رود همه می گویند به حاج آقا سلام برسان. خوش به حالت! شما چه آقایی هستید. گاهی که از جایی برمی گردد خوشحال می شود و می گوید با اینکه شوهر خوبی نیستی اما اسم و رسمت جبران می کند!
