گزارش کردن صبحگاهنکته ای که درباره تختی صحبتی نشده است، مدال های او در بازی های المپیک و مسابقات جهانی است.
تختی در 3 بازی المپیک یک مدال طلا و دو نقره به دست آورد و یکی از بهترین ورزشکاران کشور شد.
در مورد تختی و چرایی محبوبیت آن نظرات مختلفی وجود دارد.
برخی معتقدند تختی اغراق شده است و همین موضوع تختی را تبدیل به چهره ای مافوق بشری در ذهن مردم کرده است، اما طرفداران تختی معتقدند هیچکس نمی تواند اعمال و رفتار او را انجام دهد و در آینده نیز هیچکس نمی تواند آن را تکرار کند. اینکه تختی هیچ توجهی به منافع شخصی خود نداشت و آنقدر به فکر مردم بود که تمام دارایی خود را برای کمک به آنها خرج کرد باعث شد تختی تختی شود.
اما در مورد غلامرضا تختی ابهام دیگری وجود دارد. اگر او در این دوران زندگی می کرد، مثلاً 1402، آیا به همان اندازه محبوب می شد؟ آن هم در شرایطی که به لطف فضای مجازی، چهره های مطرح ورزشی برای مردم به چهره هایی نسبتا عادی تبدیل شده اند.
شاید تختی هم مانند بسیاری از قهرمانان فعلی ورزش کشور در فضای مجازی صفحه ای داشت و گاهی دلنوشته ای در استوری اینستاگرامش منتشر می کرد.
شاید ترجیح می داد وارد فضای مجازی نشود، اما برای فردی که همیشه سعی کرده در کنار مردم و برای مردم باشد، فضای مجازی می تواند نقش کاتالیزور را در این زمینه ایفا کند.
در شرایطی که هیچ یک از قهرمانان سابق و فعلی ورزش کشور نمی توانند تمام زندگی خود را وقف کمک به مردم کنند، قطعا تختی می تواند چهره ای دست نیافتنی باشد. حالا که ورزشکاران مدام از کمبود جوایز گلایه می کنند، تختی می توانست الگو باشد.
او با پیراهن تیم ملی مسابقه می داد و فقط برای اینکه لحظه ای دل مردم کشورش را شاد کند به میدان می رفت. وسعت دید تختی از مشکلات فراتر از دید یک فرد عادی بود. نگاهی که در آن ریا و خودشیفتگی وجود نداشت و نمونه آن زندگی این قهرمان بزرگ است.
اکنون که برخی از چهره های مطرح ورزشی کشور تلاش می کنند حداقل به تختی شباهت داشته باشند، تشخیص ساره از ناصر دشوار است، اما مطمئناً هیچ کدام نمی توانند حتی ذره ای از شخصیت تختی را تکرار کنند.
تختی شخصیتی چند وجهی داشت. او طوری زندگی می کرد که هیچکس نمی تواند در اخلاق و اخلاق او شک کند و قطعا اگر در این عصر بود چنین انتظاری از عرش می آمد.
مرگ تختی چه با خودکشی و چه با هر چیز دیگری به هیچ وجه به ارزش های انسانی او لطمه ای وارد نمی کند. زیرا مهمترین اصلی که تختی به آن وفادار ماند، انسان بودن به معنای واقعی بود.
تختی می‌توانست با کمی خودخواهی سال‌ها خود را از هر نظر ایمن کند و حتی به بالاترین مقام‌های ورزشی و حتی سیاسی برسد، اما کاری که کرد این بود که به همه آن سمت‌ها پشت کرد. بعید است که هیچ یک از کسانی که از نظر دستاوردهای ورزشی بر تخت سلطنت نشسته بودند، جسارت و توانایی انجام چنین کاری را داشته باشند.
در هر فصل به یکی از ورزشکاران عنوان تختی اعطا می شود. کاش کمی دست و دلمان برای این چیزها می لرزید. چرا که اگر مدال هایی که تختی به دست آورده باشد، قطعا راه و رسم زندگی او برای همیشه دست نیافتنی می ماند و حتی سرشناس ترین چهره های ورزشی هم نمی توانند به پای تختی برسند.
منبع: Khabaronline
