به گزارش مانیبان، محمدجواد تندگویان در سال 1329 هجری شمسی در تهران به دنیا آمد و پس از گذراندن تحصیلات متوسطه و ورود به دانشگاه نفت آبادان در رشته مهندسی نفت فارغ التحصیل شد. در دوران تحصیل به مبارزه با رژیم پهلوی ادامه داد و در سال 1352 توسط ساواک دستگیر و به 11 ماه زندان محکوم شد. پس از پیروزی انقلاب در رشت کارخانه ای را اداره کرد.
پس از مدتی به وزارت نفت دعوت شد و به عنوان مدیر مناطق نفت خیز جنوب مشغول به کار شد. در جریان رسیدگی به پرونده کارکنان صنعت نفت، شهید تندگویان به وزارت نفت دعوت و به عنوان عضو ارشد کمیسیون پاکسازی آبادان انتخاب شد. چند ماه بعد رئیس مناطق نفت خیز جنوب شد و با تلاش مستمر خود موفق به بهره برداری، حفر و کنترل چاه ها شد، به گونه ای که علاوه بر مطبوعات ملی، مطبوعات خارجی نیز به آن اشاره کردند. توانایی او در کنترل گاز یکی از چاه های مناطق نفت خیز.
در همان زمان شهید رجایی وی را برای تصدی وزارت نفت به مجلس پیشنهاد کرد و با اکثریت آرا به سمت وزیر نفت منصوب شد. او دید وسیع و جامعی از صنعت نفت داشت. هدف از فروش نفت به دست آوردن ارز لازم برای خرید کالاهای سرمایه ای و ایجاد صنایع جدید بود که کشور را به سمت صنعتی شدن سوق دهد. او قصد داشت صنعت نفت را که تافته بافته می شد به یک نهاد مردمی تبدیل کند و با شروع جنگ تصمیم گرفت صنعت نفت را در سراسر کشور پراکنده کند تا از آسیب پذیری آن بکاهد.
او به فکر تبدیل نفت خام به محصولات گران قیمت از جمله پتروشیمی بود، اولویت دولتش تامین گاز مردم به ویژه مناطق محروم بود. شهید تندگویان خود را فرزند انقلاب می دانست و هرگز از مردم جدا نشد و برای بالا بردن روحیه کارکنان شرکت نفت به مناطق جنوب سفر کرد. این کار او باعث شد که کارکنان صنعت نفت در شرایط جنگ تنها نباشند و ثانیاً تصمیمات گرفته شده در کمترین زمان ممکن اجرا شود.
در یکی از این بازدیدها که 40 روز بیشتر از وزارتش نگذشته بود، در نزدیکی پالایشگاه آبادان به اسارت نیروهای بعثی درآمد. رژیم بعث عراق اسارت وزیر نفت را تاکتیکی برای علنی کردن پیروزی‌های خود می‌دانست، اما به سرعت دریافتند که تدقویان از کسانی نیست که حتی در اسارت هم تسلیم خواسته‌های غیرمنطقی آنها شود و روحیه‌ی بلند او به اندازه‌ای است که نمی‌توان آنها را درگیر کرد. . در تسخیر تعداد انگشت شماری از مردم.
در همایش «بالی» با حرکت بسیار ساده هیأت ایرانی به یکباره تمام حصارهای رژیم بعث شکسته شد و عکس شهید تندگویان روی صندلی خالی وزارت نفت ایران همه را روشن کرد. دوربین های دنیا و در کمترین زمان ممکن به الاقصی رسید، به اقصی نقاط جهان مخابره شد و خبر مظلومیت آن را اعلام کرد.
جنگ به پایان رسید و مردم ایران با آغوش گرم از آزادیخواهان پذیرایی کردند، اما مجاهد بزرگ در میان سفیران آزادی نامی برده نشد. آری «جواد» به آرزوی ابدی خود رسیده بود و روح بلندش به سوی پروردگارش بال گشوده بود.
پیکر این شهید پس از 11 سال اسارت در نهم دی ماه 1370 به خاک ایران منتقل شد و در کنار نخست وزیری در بهشت زهرا(س) در کنار شهدای هفتم تیر آرام گرفت.
منبع: ایسنا
