فاطمه زهرا افشارکیا با بیان اینکه ارزیابی و شناخت واقعیت و شکل تحریف شده آن از 4 سالگی در کودک شکل می گیرد، گفت: دروغگویی در کودکان زیر 6 سال طبیعی است و ریشه در روند رشد کودک دارد. کودک، بنابراین والدین از زمانی که کودک تقریباً در 2 سالگی صحبت می کند، بعداً شاهد رفتار دروغگویی کودک خواهند بود.
وی افزود: به طور معمول از ۶ سالگی میزان دروغگویی کودکان کاهش می یابد، اما اگر بعد از این سن به دروغگویی ادامه دهند، اینجاست که می تواند نگران کننده باشد و باید بررسی شود.
افشارکیا در خصوص اینکه چرا کودکان دروغ می گویند، تصریح کرد: یکی از دلایل آن سن کودک و مشکلات مربوط به رشد اوست، بنابراین شاید کودک ما هنوز کمتر از 6 سال دارد، بنابراین اول از همه سن کودک باید رعایت شود. بررسی شود که آیا اصلاً توانایی دارد آیا دروغ یا حقیقت را تشخیص می دهد یا خیر؟
این مربی تربیت خانواده با بیان اینکه گاهی فرزندان از والدین خود الگو می گیرند، گفت: برای تربیت فرزند بهتر است ابتدا خود را تربیت کنیم و رذایل اخلاقی را از گفتار و زبان خود حذف کنیم و گاهی دروغ ریشه در ترس و اضطراب کودک دارد. . به دلیل احساس گناه و عدم همدلی والدین.
وی تصریح کرد: فرهنگ مدارا و غفلت در امور جزئی با پرداختن به موضوعات مهم با روش صحیح و فرصت تحلیل کودک باید قبل از تنبیه و سرزنش در خانواده ها نهادینه شود.
وی تصریح کرد: گاهی کودک برای نشان دادن استقلال هویتی خود به دروغ متوسل می شود، بنابراین والدین باید رفتارهای هویت ساز که منجر به پرکردن خلأ استقلال کودک می شود، از خود نشان دهند تا کودک کمتر به این شیوه بازیابی، احساس استقلال خود متوسل شود. .
افشارکیا افزود: گاهی کودک خواهان توجه است و راهی برای دروغ گفتن پیدا می کند و والدین باید با حضور بی قید و شرط در موقعیت های دیگر و تحت فشار قرار دادن کودک برای یادآوری موضوع و جزئیات آن، این ویژگی را در او نشان دهند. دروغ گفتن زیرا مغز کودک در رابطه با فشار ناگهانی برای به خاطر سپردن موضوعی مقاومت ایجاد می کند و کودک برای فرار از فشار روانی موقعیت ناخواسته دروغ می گوید.
این مربی تربیت خانواده با بیان اینکه چه باید کرد تا کودکان دروغ نگویند، گفت: ابتدا باید عوامل سرزنش، تهدید و فشار روانی را از محیط خانه حذف کنیم و از دریچه همدلی به اشتباهات کودک نگاه کنیم. یعنی خودمان را جای کودک بگذاریم و در مرحله بعد باید به کودک احساس امنیت بدهیم که اگر حقیقت را بگوید و تلخ و بد باشد تحت هر شرایطی دوستش داشته باشیم و نتایج آزاردهنده ای برای او ایجاد نکنیم. او را همین الان، اما به او فرصت دهید تا موقعیت را تجزیه و تحلیل کند و متوجه شود که ما اشتباه را به درستی اصلاح خواهیم کرد.
وی با بیان اینکه موضوع نوحه خوانی و تلاش برای اثبات دروغ کودک مرحله سوم است، تصریح کرد: باید با فرهنگ مهجوریت و استفاده از آن در شرایط مناسب در تربیت آشنا باشیم.
افشارکیا افزود: کتک زدن والدین نتیجه ای جز دروغ گفتن بیشتر کودک و شکستن شرم از دروغگویی ندارد و تاثیر اقتدار والدین بر سبک تربیتی باعث تغییر در رفتار کودک نمی شود. بنابراین بهترین رویکرد برای تغییر رفتار کودکان، تغییر رفتار در خودمان است.
این مربی تربیت خانواده گفت: والدین اولین الگوی کودک هستند پس بیایید میزان دروغگویی را در رفتار خودمان بررسی کنیم و الگوی خوبی برای فرزندمان باشیم.
وی با اشاره به اینکه در پرداختن به دروغگویی کودک باید به چند نکته توجه کرد، تصریح کرد: نباید به کودک برچسب دروغگو بزنید و این رفتار را به او القا کنید و مدام به او تاکید نکنید که راست می گوید یا قصد دروغ گفتن دارد. سوالات مهم و از فرزندان خود در مورد زندگی آنها نپرسید تا اگر کودک تصادفاً دروغ گفت عصبانی و پرخاشگر نشود. بهتر است برای این دسته از سوالات به دنبال منابع دیگری باشید.
افشارکیا یادآور شد: در قالب داستان ارزش راست گفتن و عواقب دروغ را به کودک بیاموزید و تا جایی که امکان دارد والدین سخت گیر و کمال گرا نباشند و به کودک اجازه اشتباه و تدبیر را بدهند. منصفانه و ملایم با توجه به سن کودک، روش صحیح صحبت کردن را بیاموزد، ضمن اصلاح رفتار کودک، روابط بین والدین و فرزندان را گرم و صمیمانه نگه دارد.
