نادر داودی: اسفند 1376 بود، مسابقات جام «جهان پهلوان تختی» در تهران برگزار شد. سخنگوی ورزشگاه از ورود «علی اکبر ناطق نوری» به جایگاه ویژه خبر داد. در خرداد همان سال در انتخابات ریاست جمهوری به خاتمی شکست خورد. اما حاضران در واکنشی غیرمنتظره برخاستند و فریاد زدند. دوستت داریم خاتمی. ناطق نوری برای لحظاتی با مردم احوالپرسی کرد اما به سرعت تعجب کرد و نشست.
در سال ۱۳۷۶ جامعه به پیام های رسمی نظام قدرت واکنش نشان داد. لحظاتی بعد یک نفر دیگر وارد ورزشگاه شد و باعث ایجاد غوغا در اتاق شد. زمزمه ورودی محمدعلی فردین من به سالن کشتی می آمدم. طولی نکشید که مردم از ورود خود به سالن مطمئن شدند و یکصدا شعار دادند. «علی فردین» و «فردین دوستت داریم».
در کنار تشک مشغول عکاسی از بازی ها بودم که ناگهان تصمیم گرفتم به فردین نزدیک شوم و از حضور او در راهرو عکاسی کنم. نتیجه این گاهشماری عکسی است که در اینجا می بینید.
هنوز به تشک برنگشته بود که دوباره در راهرو غوغایی به پا شد. مدیران ورزشگاه تصمیم گرفته بودند «فردین» را از محل مسابقه حذف کنند. هر چه درباره «غلامرضا تختی» و ممنوعیت ورودش به سالن های مبارزه شنیده بودم، اینجا برای «محمدعلی فردین» جلوی چشمم افتاد.
خروج وی از سالن در میان تشویق مردم به احترام وی رخ داد و دو سال پس از این ظلم بر دوش مردم جان باخت.
