روملو لوکاکوی قلاب‌دار تبدیل به قربانی خواهد شد، اما واقعیت این است که بلژیک برای شرکت در این جام جهانی کهنه، وحشتناک و به قول کوین دی بروین «بسیار پیر» بود.
الریان، قطر – در سوت پایان، با حذف بلژیک از جام جهانی پس از تساوی 0-0 مقابل کرواسی، روملو لوکاکو مقابل نیمکت بلژیک ایستاد و با ناراحتی دو برابر شد. در کنار او، دستی بر شانه اش، تیری آنری، کمک مربی بلژیک ایستاده بود. اما هیچ دلداری وجود نداشت که بتواند این همه را به سرعت برطرف کند. لوکاکو در نهایت ایستاد و پس از مشت زدن به پهلوی گودال، نشست. یوری تیلمانز خیلی زود دوید تا کنارش بنشیند.
روبرتو مارتینز، سرمربی بلژیک، قبل از تایید آنچه که انتظار می‌رفت، بازیکنانش را در آغوش گرفت.
او گفت: “این آخرین بازی من با تیم ملی بود و همانطور که می توانید تصور کنید احساسی است.”
مارتینز قبل از جام جهانی تصمیم گرفته بود که هر اتفاقی بیفتد، با پایان قرارداد فعلی اش در پایان مسابقات، قرارداد جدیدی امضا نکند. اما بیرون رفتن از جام جهانی به روشی که بلژیک انجام داد دلیل کافی برای انجام این کار حتی در غیاب آن ترتیب بود.
لوکاکو در دهه گذشته بازیکنی از اهمیت حیاتی برای بلژیک بوده است، پیشرو نسل به اصطلاح طلایی. اما او آخرین بار یک بازی را در پایان ماه اوت شروع کرد. او دو بازی تعویضی برای اینتر پس از مصدومیت ران و سپس 10 دقیقه برای بلژیک مقابل مراکش انجام داده بود. این که پنجشنبه در نیمه‌ی اول به میدان برود و وظیفه برگرداندن بازی‌ای که بلژیک در آن تقریباً هیچ تاثیری در آن ایجاد نکرده بود، به او سپرده شود، حتی اگر او آماده و در فرم بود، درخواست بزرگی بود.
Francisco Seco/AP
مارتینز گفت: از نظر پزشکی، روملو نتوانست 90 دقیقه بازی کند. او نمی‌توانست آن جسمانی که شما نیاز دارید را داشته باشد. ما از او به گونه ای استفاده کردیم که بتواند در محوطه جریمه باشد و در موقعیت های عالی قرار گرفت.
اما پس از قرار گرفتن در آن موقعیت ها، او سه موقعیت باشکوه را از دست داد (همچنین با ضربه سر از شش قدم پس از خارج شدن توپ از بازی). در یک ساعت، پس از مهار یک موج یانیک کاراسکو، توپ به سمت لوکاکو رفت. او 10 یاردی بیرون بود، توپ از روی او عبور می کرد، تور باز می شد. به نظر می‌رسید که او تلاش می‌کند تا بدنش را در موقعیت مناسب قرار دهد، اما با این وجود یک ضربه از او دور شد. به داخل تیرک برخورد کرد، در مقابل دروازه توپ زد و دفع شد.
در آن زمان وسوسه انگیز بود که فکر کنیم این لحظه ای بود که نسل طلایی به پایان رسید. اما لوکاکو همچنان دو گل دیگر داشت، پس از اینکه توماس مونیر یک پاس کوتاه را به او داد و سپس، به شکل غیرقابل توضیح، نتوانست توپ را از روی خط بچرخاند، زیرا ارسال تورگان هازارد در ارتفاع سینه به سمت او رسید. از محدوده نقطه خالی
لوکاکو قربانی آسانی است، اما حقیقت این است که نسل طلایی از چهار سال پیش که به نیمه نهایی جام جهانی رسید، در حال افول بوده است. زوج دفاع مرکزی توبی آلدروایرلد و یان ورتونگن در مجموع 270 بازی ملی و مجموعاً 68 سال سن دارند. ادن هازارد چندان به بازیکنی که قبلا بود نزدیک نیست. هیچ پشتوانه قانع‌کننده‌ای برای لوکاکو وجود نداشت، که می‌توانست چیزی غیر از یک بازی ناامیدکننده به مارتینز بدهد. حتی کوین دی بروین این روزها چهره ای سرخورده به نظر می رسد و علناً ادعا می کند که بلژیک برای قهرمانی در جام جهانی “بسیار پیر” بوده است.
تاناسیس استاوراکیس/AP
بلژیک روز دوشنبه یک جلسه صریح برگزار کرده بود تا سعی کند هماهنگی تیم را بازگرداند که ظاهراً با اظهارات قوی دی بروین مختل شده بود. بعد از اینکه بلژیک در اولین بازی خود در این تورنمنت مقابل کانادا پیش افتاد، دی بروین و آلدرویرلد که با یک توپ بلند دروازه را به ثمر رسانده بودند، آشکارا در زمین مسابقه شدیدی را درگیر کردند. مثل همیشه در چنین شرایطی، تیم یک دشمن مشترک پیدا کرد و رسانه‌هایی را مقصر دانست که به ادعای مارتینز می‌خواستند بلژیک شکست بخورد تا آنها بتوانند «جام جهانی خود» را ببرند.
به دنبال تغییرات قابل توجهی در ترکیب پنج شنبه، لئاندر دندونکر به خط هافبک رفت و سه دفاعی به یک چهار دفاع تبدیل شد. هازارد که تناسب اندامش منبع انتقادات زیادی بود، برادرش تورگان و میشی باتشوایی برای لئاندرو تروسارد، یانیک کاراسکو و دریس مرتنز کنار گذاشته شدند.
اما تفاوت چندانی نداشت. بلژیک فقط قدیمی نیست. بی حوصله به نظر می رسد، انگار که تمام سال های انتظار و نزدیکی ها آن را فرسوده کرده است. در این مسابقات فقط یک گل به ثمر رساند. مارتینز پس از ناامیدی از شکست مقابل مراکش، عملکرد روز پنجشنبه را بهبود بخشید. به این معنا که بود که شکستی که باعث حذف شد، حق با او بود.
کسانی خواهند بود که مارتینز را مقصر می‌دانند، اما وقتی او ترکیبی را در آمادگی کامل داشت، آن را به مقام سوم جام جهانی رساند. پس از اینکه او جایگزین مارک ویلموتس شد، فرم به طرز چشمگیری بهبود یافت. با این حال، این تیمی است که به شدت از کار افتاده است. نیاز به تغییر وجود دارد، هم از نظر کادر مربیگری و هم احتمالاً بازیکنان. پیروزی یک چهارم نهایی مقابل برزیل در کازان چهار سال پیش، زمانی که لوکاکو و دی بروین به طرز درخشانی با هم ترکیب شدند، به نظر می رسد مدت ها پیش باشد.
اما این نیز بخشی از دوران سلطنت مارتینز بود و با گذشت زمان، به جای رکود بعدی که به یاد می‌ماند، این اوج است. با این حال، نسل طلایی بلژیک برای همیشه ناتمام باقی خواهد ماند.
- Gastelum: همانطور که مهارت پدری جهانی می شود، ذهن او هرگز از خانه نمی ماند
- Wilson: Day of Tiebreak Chaos به گروه آشوب جام جهانی پایان می دهد
- ویلسون: کانادا نشان می دهد که به بلژیک باخت بی رحمانه است
