حذف پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا همان طور که انتظار می رفت بی عواقب نبود. بخشی از این عواقب را می‌توان در دقایق پایانی دیدار مقابل قطر دید. هواداران عصبانی بودند و به جای ناامید شدن، طرحی را طراحی کردند تا اعتراض خود را به شکل ملموس تری نسبت به شرایط باشگاه اعلام کنند. هدف چیزی بیش از دو نفر نبود. رضا درویش مدیرعامل و یحیی گل محمدی سرمربی پرسپولیس. شعار رایج «شرم، برو کنار» متوجه این دو نفر بود. عده ای آن را سر مدیرعامل باشگاه فریاد زدند و عده ای هم یحیی را مقصر دانستند. اگرچه طرفین در پایان مسابقه سعی کردند اوضاع را آرام کنند و حتی از هواداران باشگاه عذرخواهی کردند، اما ناگفته نماند که این جو بیش از آنچه تصور می شود آتش زا است. حتی اگر مدیرعامل باشگاه بگوید مشکلی با یحیی وجود ندارد و این ماجرا توسط رسانه ها ساخته شده است. حالا که یکی دو روز از آن اتفاق ناخوشایند می گذرد و پرسپولیس مقابل هواداران پرشور خودی شکست خورده، شاید بتوان به دور از فضای احساسی، کلی تری به ماجرا نگاه کرد. چه کسی باید بیاید تا پرسپولیس را از بحرانی که در آن گرفتار شده رهایی بخشد؟
یحیی باید بره
خواسته بخشی از هواداران پرسپولیس برکناری مربی است. آنها می گویند یحیی با عصبانیت گاه و بی گاه خود تمرکز تیم را به هم ریخته است و دیگر نمی تواند آنطور که باید روی کارش تمرکز کند. برخی خریدهای جنجالی او را زیر سوال می برند و او را سرزنش می کنند که ستاره ای مثل آل کثیر را نمی خواهد و باعث جدایی آنها شده و یا زمینه ساز جدایی مهدی عبدی در لحظات حساس بدون مهاجم شده است. البته از نظر فنی تر، یحیی با نتایجی که اخیراً با پرسپولیس کسب کرده زیر ذره بین است. پرسپولیس تاکنون 6 بازی را پشت سر گذاشته است که نتوانسته رقبای خود را در لیگ های مختلف شکست دهد. آخرین بار قرمزهای تهران توانستند استقلال تاجیکستان را در تهران شکست دهند اما از آن زمان فرمول برد را فراموش کردند. در لیگ برتر مقابل صنعت نفت و ملوان به تساوی رسیدند و مقابل سپاهان شکست خوردند. یحیی از 9 امتیاز آن لیگ فقط دو امتیاز کسب کرده است. در لیگ قهرمانان اروپا وضعیت بدتر شد. استقلال از تاجیکستان (بازی برگشت)، النصر از عربستان و الدحیل تیم هایی بودند که راه را برای یحیی بستند. دو بازی اول مساوی و آخرین بازی باخت پرسپولیس بود. نتیجه در این لیگ شما را خوشحال نمی کند. او سه بازی انجام داده و به جای 9 امتیاز، تنها دو امتیاز کسب کرده است. البته نتیجه تلخ تر است. چرا که باعث خروج پرسپولیس از لیگ قهرمانان آسیا شده است. حالا با این نتایج صبر خیلی ها لبریز شده و دستاورد یحیی را برای بقای نیمکت پرسپولیس کافی نمی دانند.
یحیی نباید بره
یحیی هنوز هم پیروان زیادی دارد. او در سال های اخیر ثابت کرده که بهترین مربی ایرانی است. نتایج او در پرسپولیس گواه این موضوع است. آنها در لیگ برتر قهرمان شده اند و در لیگ قهرمانان آسیا نیز نتایج قابل قبولی داشته اند. خیلی ها فراموش می کنند که او و تیمش در این مدت بدشانس بودند و در گروه مرگ لیگ قهرمانان آسیا قرار گرفتند. با این حال آنها در رده دوم قرار گرفتند و شاید اگر پنالتی گلسیانی به درون دروازه می رفت، حالا یحیی همچنان همان «امپراتوری» بود که عکسش در ابتدای مسابقه روی سکوها به تصویر کشیده شد. گل محمدی شاید در لیگ قهرمانان بدشانس بود اما با وجود ناکامی موقت در لیگ برتر، همچنان این شانس را دارد که به روند پیروزی ها برگردد و قهرمانی را به دست آورد. فاصله تیمش از بالای جدول آنقدر زیاد نیست که بتوان آن را فاجعه توصیف کرد. در ادامه با حضور چندین ساله خود در این باشگاه با زیروبم کار آشنا شد و می تواند این تیم را حداقل در لیگ برتر به سرنوشت خود برساند. علاوه بر همه اینها، ما نباید چیزهای دیگر را فراموش کنیم. از جمله اینکه دستش برای خرید بازیکن مخصوصا بازیکن خارجی سطح بالا بسته بود و سقف قرارداد اجازه نمی داد به خواسته هایش برسد. از طرفی اخراج یحیی در این مقطع نیاز به پول دارد، یک مربی خوب ملی که بیکار نباشد و یک مربی خارجی هم نیاز به پول دارد. هزینه ای که می تواند بودجه این تیم را از سقف بالاتر ببرد و تاریخچه امتیازات حذف شده تکرار شود.
درویش باید برود
اصولا از روزی که رضا درویش مدیریت باشگاه پرسپولیس را برعهده گرفت، با یحیی گل محمدی به چالش کشیده است. بسیاری از مردم هنوز در این فکر بودند که چرا یک سرمربی جدید باید با سرمربی موفقی که در دوران حضورش در باشگاه جام های زیادی کسب کرده اینگونه رفتار کند. زمزمه هایی هم در مورد رویکرد رضا درویش به شیوه جذب یحیی گل محمدی به گوش می رسد که به دلیل غیرمستند بودن نیازی به تکرار ندارد. اما اینکه خیلی ها در فضای مجازی و واقعی به نقل از رضا درویش چنین شایعاتی می گویند، رویه بدی است. درویش در ابتدا کمک چندانی به پرسپولیس نکرده است. به خصوص از نظر مالی، برخلاف رقبای ثروتمند و صنعتی، تیم هیچ مشکل اساسی نداشته است. او برخلاف وعده هایش معوقات مالی بازیکنان پرسپولیس را پرداخت نکرد و از همه بدتر آنها را تا مرز جریمه پیش برد. فاصله و فاصله او با مربی و بازیکنان باشگاه به حدی زیاد شد که بازیکنان این تیم در اقدامی هماهنگ علیه او داستان سازی کردند. حالا در چنین سریال مهمی که چنین فاصله ای رخ می دهد، آیا قرار است همه چیز به حالت عادی برگردد؟
درویش نباید برود
درست است که رضا درویش از نظر مدیریتی ضربه های ریز و درشتی وارد کرده است، اما به نظر کلی با تغییر یا برکناری او چه تغییری می شود؟ او یکی از مقامات دولتی بیشماری است که از سوی یک نهاد بالاتر به عنوان مدیر کل باشگاه منصوب می شود. او بیش از یک مدیرعامل است، او اجرایی است که باید در جهت اهداف گروه برتر خود گام بردارد. البته درویش هم بدشانس بود که پرسپولیس را در دوران مهمی مثل تصویب لایحه سقف بودجه این فصل تجربه کرد. شاید اگر شرایط فرق می کرد، می توانست برای خرید ستاره های گران قیمتی مانند ستاره های بالا اقدام کند. تغییر آن در این مرحله و آوردن مربی جدید تنها این بهانه را از هیئت مدیره تقویت می کند که چون آنها در نیم فصل حضور داشتند، دستشان در ایجاد تغییرات و تحولات بسته است.
