تیم تحقیقاتی علی حافظ مقدم در بیمارستان زنان و بریگهام (BWH) موفق به تولید نانوکاوشگر فلورسنت زیست تخریب پذیری شدند که می تواند برای تشخیص رتینوپاتی دیابتی (DR) در مراحل اولیه مولکولی استفاده شود.
رتینوپاتی عارضه ای در بیماران دیابتی است که باعث کاهش شدید بینایی در آنها می شود. تشخیص بالینی فعلی منجر به آسیب ساختاری غیرقابل برگشت می شود. تشخیص سریع و مداخله به موقع می تواند منجر به بهبودی سریع بیمار شود. نتایج این یافته ها در مجله Biosensors and Bioelectronics منتشر شده است.
محققان قبلا یک نانواسکنر فلورسنت برای تصویربرداری مولکولی ساخته بودند و بیان ژن VEGFR-2 را در چشمان بیماران دیابتی نشان داده بودند.
پس از گردش در جریان خون، این نانوحامل ها به VEGFR-2 متصل می شوند که در شبکیه بیان می شود. تعامل نانو اسکنر با سلول های شبکیه را می توان با میکروسکوپ مشاهده کرد و برای تشخیص زودهنگام DR استفاده کرد.
در این پروژه جدید، محققان یک نانوحسگر ساخته اند که هم تجزیه پذیر است و هم به اندازه کافی روشن است که در تشخیص بدن مورد استفاده قرار گیرد. فلوروفورها تمایل به کاهش شدت تابش دارند. برای غلبه بر این چالش، یک فلوروفور با بازوهای جانبی بزرگ که مولکول‌های همسایه را نزدیک نگه می‌دارد، سنتز و در نانوسیم بارگذاری شد. نتیجه یک نانوکاوشگر تجزیه پذیر با روشنایی کافی بود که توانست DR را در موش ها متمایز کند.
حافظ مقدم، استادیار رادیولوژی دانشکده پزشکی هاروارد و مدیر نشانگرهای مولکولی نانوتصویربرداری گفت: تشخیص زودهنگام عوارض دیابت یک نیاز پزشکی برآورده نشده است. به گفته ستاد توسعه نانو، یکی از موانعی که مانع از این کار شد را پشت سر گذاشتیم. “نتایج جدید ما زمینه را برای آزمایش بالینی این ابزار در تلاش برای جلوگیری از کاهش بینایی در افراد مبتلا به دیابت فراهم می کند.”
