به گزارش خبرنگار مهر، بعدازظهر سرد پاییزی 17 آذر 76 بود که فوتبال برای شادی سراسر ایران جنبه خوب خود را نشان داد که به قول فرانس پرس «جهان لحظه ای سبک شد». ، چون 60 میلیون ایرانی «هوا پریدند» چون مردم برای تیم ملی کشورشان کلاه برداشتند و ساعت ها و روزها لب به تحسین آن گشودند و غرق در جشن و شادی شدند.
برابری در آزادی
تیم فوتبال ایران برای صعود به جام جهانی 1998 فرانسه در مرحله پلی آف مقابل تیم فوتبال استرالیا قرار گرفت. بازی رفت این دیدار در تاریخ 10 آذر 1385 به میزبانی ایران در ورزشگاه آزادی برگزار شد و با نتیجه 1-1 به پایان رسید. 1 مساوی تا همه چیز در ملبورن استرالیا در بازی برگشت مشخص شود.
شبی که فوتبال دوستان نخوابیدند
شب قبل از بازی تعداد کمی از فوتبالدوستان ایرانی توانستند راحت و بدون استرس بخوابند زیرا می دانستند فردا زمین کریکت ملبورن و 80 هزار تماشاگر آن 90 دقیقه جهنم برای شاگردان ویرا خواهد بود.
تنها 10 روز تا قرعه کشی جام جهانی باقی مانده بود و برنده این دیدار آخرین مسافر پاریس بود. تیم ایران 18 ماه پیش سفر خود به فرانسه را با برتری 17 بر صفر مقابل مالدیو آغاز کرد و در آخرین ایستگاه با فراز و نشیب های فراوان وارد ملبورن استرالیا شد.
استرالیا در آن روزها تیمی قدرتمند با ستاره هایی بود که بیشتر آنها در فوتبال انگلیس بازی می کردند و تری ونبلز فقید را روی نیمکت داشت. مردی که با تیم انگلیسی به نیمه نهایی جام ملت های اروپا رسید و سابقه مدیریت تاتنهام و بارسلونا را هم داشت.
کانگوروها در شرایطی مقابل ایران قرار گرفتند که می توانستند با تساوی بدون گل به جام جهانی 1998 فرانسه صعود کنند. ونابلس قبل از بازی گفت: فکر می کنم باید برای برد بازی کنیم، حتی اگر 0-0 باشد، مطمئنم خوشحال خواهیم شد، اما می دانیم که بازی برای تساوی بسیار خطرناک است.
ترکیب تیم مقابل استرالیا در ملبورن
احمدرضا عابدزاده، مهدی پاشازاده، افشین پیروانی، مهدی مهدوی کیا، خداداد عزیزی، حمید استیلی، کریم باقری، محمد خاکپور، رضا شاهرودی، نعیم سعداوی و علی دایی بازیکنانی بودند که والدر ویرا برای این دیدار در تیم ملی انتخاب کرده بود.
جهنمی به نام زمین کریکت
این دیدار در حالی قرار بود در ملبورن برگزار شود که اتفاقات عجیبی در حال رخ دادن بود، گویی جشن افتتاحیه جام جهانی در ملبورن برگزار می شد. در آن روز 98 هزار تماشاگر منتظر به ورزشگاه آمدند که باورنکردنی بود زیرا ظرفیت این ورزشگاه تنها 80 هزار نفر بود و حدود 18 هزار نفر از نزدیک مسابقه را تماشا کردند.
رژه قهرمانان کشور، ورود چتربازان و سر و صدای کر کننده تماشاگران، ورزشگاه را به جهنمی واقعی تبدیل کرده بود. قبل از شروع بازی در ورزشگاه، به هر تیمی که تا آن مرحله به جام جهانی صعود کرده بود، پرچم آن کشورها معرفی شد و به عنوان تیم سی و دوم در انتظار صعود به جام جهانی فرانسه بودند.
شنبه ای متفاوت از همه شنبه ها
ساعت یک بعد از ظهر روز شنبه 17 آذر 1376 با شنبه های دیگر کمی متفاوت بود، زیرا آن روز قرار بود اتفاق بسیار مهمی بیفتد که می تواند مردم ایران را تحت تاثیر قرار دهد. ساندرو پل با دمای 15 درجه بالای صفر در ملبورن سوت شروع بازی را به صدا درآورد تا طوفان بازیکنان استرالیا آغاز شود که مشخصا در بهترین لحظات جسمی و روحی خود قرار داشتند و در همان دقایق ابتدایی یکی از مدافعان بود. تیم لا ایرانیان کاری کرد و بازیکن کنار آنها پرسید ساعت چند است.
فشار روی استرالیایی ها به حدی بود که کمتر کسی فکر می کرد کمتر از 5 گل به ایران نرسد. توپ هایی که از چپ و راست به سمت دروازه ایران پرتاب می شد، هر مدافعی را دچار اشتباه می کرد اما چند بازیکن باتجربه دفاعی و یک دروازه بان به نام احمدرضا عابدزاده معادله را تغییر دادند.
شکستن قفل در عقاب آسیایی
بلوک دروازه ایران در نهایت در دقیقه 32 شکسته شد و هری کیول، مهاجم جوان آن روزهای استرالیا توانست دروازه ایران را باز کند و استرالیا را یک بر صفر پیش بیاورد. ملی پوشان در این دیدار چیزی برای از دست دادن نداشتند و از هر سو مورد حمله قرار گرفتند اما در نیمه اول نتوانستند کاری از پیش ببرند.
در نیمه دوم، دروازه تیم ملی زودتر از حد انتظار باز شد و اورلیو ویدمار با گذشت سه دقیقه از نیمه دوم، گل دوم استرالیا را به ثمر رساند تا همه چیز به سود استرالیا شود. با گل دوم، سقف رویاهای تیم ملی فرو ریخت، اما ورود یک استرالیایی «دیوانه» آویزان روی دروازه، گرما و آتش حملات استرالیا را خنک کرد و به بازیکنان ایران فرصت تمرکز و چرخش بازی را داد.
شیرین ترین قرعه تاریخ فوتبال ایران
تیم ایران به کار خود به خوبی ادامه داد و از آنجایی که فوتبال غیرقابل پیش بینی است، غیرممکن ها برای ایران ممکن شد. و هیچکس فکرش را نمی کرد، ورود ابراهیم تهامی در مسابقه همه چیز را برای ایران عوض کرد و عملکرد بازیکنان باعث شد خداداد عزیزی چند ثانیه بعد از حضور تهامی و با ورود به محوطه جریمه استرالیا و با پاس کریم باقری فرصت پیدا کند. توپ داخل توپ را از روی تیر کنار دروازه وارد دروازه استرالیا کرد تا گل اول ایران به ثمر برسد.
در ادامه بازی، “مارک بوسنیچ” دروازه بان استرالیایی شروع مجدد کرد و کریم باقری توپ را به سمت نیمه استرالیا هدایت کرد تا توپ به علی دایی برسد. او همچنین با یک پاس عمقی و استادانه توپ را به خداداد عزیزی داد تا غزال سریع آسیایی در تک به تک با دروازه بان استرالیایی توپ را وارد دروازه این تیم کند.
اگرچه پس از این گل استرالیا باز هم توپ را به روی ایران بست و حملات خود را گسترش داد اما سد دفاعی شاگردان ویرا اجازه باز شدن دروازه را نداد. 8 دقیقه وقت اضافه برای ایران 90 دقیقه به طول انجامید اما در نهایت شیرین ترین تساوی فوتبال ایران رقم خورد و تیم ملی به جام جهانی 1998 فرانسه صعود کرد.
سیبیل های دوست داشتنی
بازیکنانی که آن روزها در تیم فوتبال ایران حضور داشتند و بعدها لژیونرهای دائمی شدند، این روزها ظاهری متفاوت با اکثر فوتبالیست ها داشتند. چند بازیکن آن تیم سیبیل هایی داشتند که دیگر ندارند، اما خاطره چهره آنها هنوز در ذهن فوتبالدوستان باقی مانده است. علی دایی، کریم باقری، افشین پیروانی و نعیم سعداوی و برخی دیگر از بازیکنانی که فرصت حضور در آن مسابقه را پیدا کردند چهره متفاوتی نسبت به امروز داشتند.
