خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: طی دو ماه گذشته حوادث غزه و مسائل مربوط به جنایات صهیونیست ها به تیتر اول رسانه های جهانی تبدیل شده است. اخیرا دیده بان حقوق بشر اروپا مدیترانه اعلام کرده است که 20031 فلسطینی در این جنگ به شهادت رسیده اند که از این تعداد 8176 نفر کودک هستند.
با وجود آتش بس موقت چهار روزه که از روز جمعه اجرایی شده و بارها توسط ارتش رژیم صهیونیستی نقض شده است، تقاضاهای بین المللی برای فشار بر تل آویو در حال افزایش است. از دیدگاه ناظران، یکی از این ابزارهای فشار، محدودیت های ورزشی مانند تعلیق حضور در بازی های المپیک 2024 فرانسه است.
اخیرا مجله آمریکایی The Nation به بررسی احتمال تعلیق رژیم صهیونیستی از المپیک پاریس پرداخته و نوشته است: با روسیه و آفریقای جنوبی این کار را کردند، چرا با رژیم صهیونیستی نمی توانند این کار را انجام دهند؟
دوران آپارتاید و رد بازی های المپیک در آفریقای جنوبی
تاریخ نشان داده است که کشورهای مختلف جهان بارها به دلایل مختلف تحریم شده اند و اجازه حضور در بازی های المپیک را نداده اند و آفریقای جنوبی در دوران آپارتاید یکی از این موارد است.
آپارتاید یک سیستم نژادپرستانه بود که از سال 1948 بر آفریقای جنوبی به عنوان میراثی از استعمار حکومت می کرد. حق رای، موقعیت سیاسی و امکانات متعلق به سفیدپوستان و رنگین پوستان جدا شد. سفیدپوستان شهروندان درجه یک محسوب می شدند. سرخپوستان و زردها به عنوان شهروند درجه دوم حقوق محدودی داشتند و سیاه پوستان شهروند درجه سه بودند و هیچ حقوقی نداشتند.
در آپارتاید آفریقای جنوبی، حتی در ورزش، مسابقات برای هر نژاد و کلاس از هم جدا بود و تیم ملی فقط از سفیدپوستان تشکیل می شد. در این کشور، همه ورزش ها از نظر نژادی با باشگاه ها و ادارات جداگانه جدا شده بودند. فقط باشگاه‌های سفیدپوست در تیم آفریقای جنوبی در بازی‌های المپیک و بازی‌های مشترک‌المنافع که بعداً به عنوان بازی‌های مشترک المنافع شناخته شد، شرکت کردند.
کمیته بین المللی المپیک به رهبری Avery Brundage این موضوع را یک موضوع داخلی آفریقای جنوبی خواند و هیچ اقدامی نکرد و بر جدایی سیاست از ورزش تاکید کرد.
از سال 1948، ورزشکاران سیاهپوست از حذف خود از کمیته بین المللی المپیک شکایت داشتند، اما به آنها گفته شد که موضوع را به بازی های مشترک المنافع ببرند.
با ظهور استعمار در آفریقا در اواخر دهه 1950، کمیته های ملی المپیک کشورهای تازه استقلال یافته به مقابله با آپارتاید برخاستند و به تدریج وارد کمیته بین المللی المپیک شدند، اما کمیته بین المللی المپیک نماینده کمیته های المپیک کشورها نبود. بلکه افرادی که برای همکاری آمده بودند و اغلب از کشورهای جهان اول بودند. از سوی دیگر فدراسیون های بین المللی که نهادهای حاکم بر بازی های المپیک بودند با سرعت بیشتری به درخواست های تازه واردان پاسخ دادند.
در اوایل دهه 1960، زمانی که آفریقای جنوبی خود را جمهوری اعلام کرد و از کشورهای مشترک المنافع خارج شد، منزوی ماند. از المپیک 1964 توکیو تا المپیک 1999 بارسلونا، آفریقای جنوبی تحریم بود و به دلیل آپارتاید حق شرکت در این بازی ها را نداشت.
البته گام های بلندی برای غلبه بر آپارتاید و رسوایی این تبعیض آشکار نژادی برداشته شد: مثلاً در سال 1959 معلمی به نام «دنیس بروتوس» تصمیم گرفت از طریق ورزش با نژادپرستی مبارزه کند. او می‌خواست تبعیض نژادی را در آفریقای جنوبی تبلیغ کند تا طبق اساسنامه المپیک این کشور اخراج شود. با شروع اعتراضات، بروتوس دستگیر و به 18 ماه زندان محکوم شد. او از زندان به فعالیت اعتراضی خود با ماندلا و سیسولو ادامه داد.
سرانجام بایکوت و اعتراضات ورزشی-فرهنگی باعث شد تا دنیا متوجه تبعیض و ظلم آپارتاید شود. سرانجام، سیستم آپارتاید آفریقای جنوبی از دهه 1990 تقریباً ناپدید شد. در سال 1991، به عنوان بخشی از گذار به سوی برابری چند نژادی، کمیته المپیک جدید تشکیل شد و به کمیته بین المللی المپیک پذیرفته شد و این کشور در بازی های المپیک تابستانی 1992 شرکت کرد.
روسیه و بلاروس بازی های المپیک را تحریم کنند
بحران اوکراین در آستانه دو سالگی است و در این مدت غرب با محوریت آمریکا از تمام توان خود برای فشار بر روسیه و متحدانش استفاده کرده و این فشارها حتی به عرصه ورزش هم کشیده شده است.
پس از تهاجم نظامی روسیه به اوکراین، کمیته بین المللی المپیک روسیه و بلاروس را از شرکت در تمامی رویدادهای المپیک و غیر المپیکی جهان منع کرد. این تحریم شامل این است که رویدادهای ورزشی بین المللی در روسیه و بلاروس برگزار نخواهد شد. پرچم ها، سرودها و نمادهای ملی روسیه و بلاروس نباید در رویدادهای ورزشی بین المللی نصب شوند. هیچ دولتی این دو کشور را به یک رویداد ورزشی بین المللی دعوت نخواهد کرد.
آنها ابتدا ورزشکاران روس و بلاروس را از شرکت در مسابقات ورزشی منع کردند و پس از انتقاداتی، این سیاست تغییر یافت و اعلام شد که ورزشکاران روس می توانند در این مسابقات شرکت کنند اما نه با پرچم روسیه و بلاروس.
آنها سپس پرچم کمیته ملی المپیک را در اختیار دارند و ورزشکاران شرکت کننده از روسیه در این رویدادهای ورزشی بین المللی با این پرچم رقابت می کنند و مدال به نام آنها ثبت می شود نه روسیه. در مرحله بعد تیم فوتبال روسیه را از جام جهانی حذف کردند.
چند ماه پیش توماس باخ، رئیس کمیته بین المللی المپیک از 203 کشور برای حضور در بازی های المپیک 2024 پاریس دعوت کرد که نامی از روسیه، بلاروس و گواتمالا در میان این کشورها نبود. دعوت نشدن این سه کشور به بازی های المپیک با واکنش «املی اود کاستر» وزیر ورزش فرانسه همراه شد.
وی در سخنان خود با اشاره به شرایط کمیته بین المللی المپیک برای کشورهای روسیه و بلاروس گفت: هدف ما این است که بر اساس اصل عدم تبعیض عمل کنیم که در منشور سازمان ملل نیز به آن تاکید شده است. حال باید منتظر ماند و دید که آیا بی طرفی برای ورزشکاران روسیه و بلاروس نیز کاربردی است یا خیر. ما می خواهیم ورزشکاران این کشورها بدون پرچم، بدون سرود و با تعهد کامل به قوانین ضد دوپینگ در مسابقات شرکت کنند.
نتیجه سخنرانی.
وضعیت آپارتاید آفریقای جنوبی که از بازی های المپیک حذف شده بود، بسیار شبیه به نقض آشکار حقوق بشر توسط صهیونیست ها است. بسیاری از سیاهپوستان فعال در زمینه حقوق بشر و مبارزه با آپارتاید معتقدند جنایات رژیم صهیونیستی در دوره های مختلف نشان داده است که علیرغم شباهت های نظام آپارتاید این رژیم با آفریقای جنوبی، آپارتاید سرزمینی اشغال شده بسیار خشونت آمیزتر است. بدیهی تر و غیرانسانی تر از وضعیت مشابه در آفریقا است و انتظار می رود حداقل در مورد بازی های المپیک نیز چنین اتفاقی برای آنها بیفتد.
اخیرا روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» در گزارشی به مقایسه کشتارهای آمریکا در عراق، سوریه و افغانستان و همچنین رژیم صهیونیستی در غزه پرداخت و به این نتیجه رسید که «جنایتی که آمریکا در 20 سال انجام داد، اسرائیل متعهد شد “در کمتر از 2 ماه ضربه زد.”
علاوه بر رد بازی های المپیک توسط آفریقای جنوبی به دلیل آپارتاید، تحریم ورزشی روسیه و بلاروس نیز نشان داد که تحریم سایر کشورها به دلیل سیاست های آنها ظاهراً مذموم نیست. اگر بتوان روسیه را به دلیل حمله به اوکراین تحریم کرد، می توان سایر بازیگران را تحریم کرد و حتی ایران را هم نمی توان به خاطر تحریم رژیم صهیونیستی متهم کرد.
