به گزارش بازار، بانک جهانی در گزارشی به بررسی وضعیت فقر و رفاه اجتماعی ایران طی سال های 2011 تا 2020 پرداخته است که کل دوره 8 ساله ریاست جمهوری حسن روحانی را در بر می گیرد.
بر اساس این گزارش، نزدیک به 10 میلیون ایرانی در «یک دهه» به دلیل تحریم‌ها، سوء مدیریت اقتصادی و نوسانات قیمت بین‌المللی نفت، اپیدمی کرونا، فقیر شده‌اند.
بر اساس این گزارش، تولید ناخالص داخلی سرانه ایران در دهه جاری سالانه 0.6- درصد بوده است.
تولید ناخالص داخلی سرانه معیاری از تولید ناخالص داخلی به ازای هر نفر در جمعیت یک کشور است و نشان می دهد که میزان تولید یا درآمد به ازای هر فرد در یک اقتصاد می تواند نشان دهنده متوسط بهره وری یا استاندارد زندگی باشد.
کاهش چشمگیر فقر در ایران پس از انقلاب اسلامی ایران
بر اساس این گزارش، در دهه های قبل از سال 1390، ایران شاهد کاهش فقر بوده است، به طوری که افراد زیر خط فقر در سال 1980 به 40 درصد و در اوایل دهه 2000 به 20 درصد جمعیت رسیده اند.
اما از سال 2011 لغو و اعمال مجدد تحریم ها توسط آمریکا و دیگر کشورها بر رشد اقتصادی و رفاه ایرانیان تأثیر منفی گذاشته و این رقم از 20 درصد به 28 درصد رسیده است. اقتصاد ایران یک دهه از رشد اقتصادی را از دست داده است.
این گزارش خاطرنشان می کند که اقتصاد ایران پس از گذراندن یک دهه از دست رفته با رشد اقتصادی ناچیز (2011-2020) به تدریج در حال بهبود است.
با کاهش محدودیت‌های کرونا و بهبود شرایط در بخش نفت، 4 فصل متوالی بهبود اقتصادی انجام شده است. رونق اقتصادی با واکسیناسیون گسترده در نیمه دوم دهه 1400 افزایش یافت، اما محدودیت ذخایر ارزی موجود به دلیل تداوم تحریم های آمریکا منجر به نوسانات نرخ ارز و افزایش تورم شده است.
این رونق اقتصادی که عمدتاً باعث ایجاد اشتغال نشده است، موجب کاهش رفاه خانواده‌ها به‌ویژه پایین‌ترین دهک‌هایی شد که با تورم بالا به شدت تحت تأثیر کرونا قرار گرفته‌اند.
در عین حال، حوادث ناگوار ناشی از تغییرات آب و هوایی، مانند خشکسالی و افزایش بی سابقه ما، منجر به کمبود آب و قطع برق شده است.
اقتصاد ایران در سال 1399 از رکود دو ساله خارج شد و در سال 1400 رشد کمی را تجربه کرد.
