توسط بنجامین سگال، دکتر، همانطور که به کارا مایر رابینسون گفته شده است
ما راه درازی را در درمان ام اس پیموده ایم — این یکی از بزرگترین داستان های موفقیت در پزشکی بوده است. در طول 20 سال گذشته، انقلابی در داروهایی رخ داده است که سیر بیماری را تغییر می‌دهند، به‌ویژه مولتیپل اسکلروزیس عودکننده-فرودکننده (RRMS).
زمانی که در تمرین بودم، هیچ دارویی نداشتیم که پیش آگهی ام اس را تغییر دهد یا از حملات جلوگیری کند. تنها چیزی که داشتیم استروئید بود. ما آنها را در هنگام حملات جدی به مردم دادیم تا بهبودی را تسریع کنیم. اما ما چیزی برای کاهش شانس ابتلا به این بیماری نداشتیم. ما همچنین نمی‌توانیم حملات آینده را متوقف کنیم، ناتوانی را به تعویق بیندازیم، یا آن را کمتر جدی کنیم.
اکنون بیش از 20 داروی مورد تایید FDA وجود دارد که این کار را انجام می دهند. آنها شامل واکسن هایی هستند که می توانید به خودتان بدهید، قرص ها و انفوزیون های داخل وریدی. اما آنها در میزان اثربخشی و عوارض جانبی که دارند متفاوت هستند. و ما راهی برای پیش بینی اینکه کدام بیمار به کدام دارو بهترین پاسخ را می دهد، نداریم.
هدف متخصصان ام اس در حال حاضر چیزی است که ما آن را “بدون فعالیت بیماری” می نامیم. این به معنای عدم عود، بدون ضایعات جدید و عدم پیشرفت مداوم ناتوانی است. برای بسیاری از بیماران، ما می توانیم به آن دست پیدا کنیم، به خصوص آنهایی که RRMS دارند.
همچنین تغییراتی در نحوه نگاه ما به مولتیپل اسکلروزیس پیشرونده ثانویه (SPMS) وجود دارد. در چند سال گذشته، سه دارو برای RRMS و SPMS تایید شده است. قبل از آن، هیچ دارویی برای SPMS تایید نشده بود، به جز یک شیمی درمانی بسیار قوی که ما دیگر از آن استفاده نمی کنیم.
ما اکنون شواهدی داریم که نشان می دهد درمان زودهنگام، و به ویژه درمان با داروهای خاص، ممکن است تبدیل RRMS به SPMS را به تأخیر بیندازد. در برخی موارد، بیماران در طول چند دهه کاهش تدریجی ندارند.
آنچه در افق است
بسیاری از روش‌های درمانی جدید برای پیشرفت بیشتر درمان ام‌اس در حال مطالعه هستند. دو حوزه مهم مطالعه، چگونگی ترویج ترمیم در ام اس و نحوه درمان ام اس پیشرونده است.
ریکاوری و ترمیم
در افراد مبتلا به ام اس، میلین تخریب می شود که علائم زیادی ایجاد می کند. محققان در حال بررسی راهبردهای مختلفی برای کمک به بدن در تشکیل میلین جدید، پوشش محافظ اطراف اعصاب هستند.
