«سفیران ارشاد» عنوان مطلب امروز عباس عبدی در روزنامه اعتماد است. او این نت را زده است.
ایجاد تونل انسانی در راهروهای مترو برای عبور و مرور زنان بدون شک آثار و نتایجی دارد که ممکن است متوجه این رفتارها نشود. در نگاه اول، این منجر به بدتر شدن شکاف بین مردم و قدرت و افزایش خشم و نفرت می شود.
واکنش صریح روحانی اصلاح طلب به «تونل وحشت حجابی ها در مترو» / متدینین بیشتر آسیب می بینند
بدتر از آن بحث حجاب و حجاب را در مرکز سیاست قرار می دهد و بار اعتقاد و اختیار را به کلی از بین می برد. در کنار این آثار نکته مهمی نیز در آن وجود دارد و آن برگه ای است که در فروشگاه بانوان با عنوان سفیران ارشاد نوشته شده است. در این یادداشت سعی خواهم کرد توضیح دهم که چرا این عنوان در این مورد خاص کاملاً نادرست است.
اولاً این کار توسط دولت و قدرت انجام می شود. هدایت مردم در اختیار قدرت سیاسی نیست. این بدان معنا نیست که هیچ کس در حکومت شایسته بیان افکار هدایتگر مردم نیست، بلکه شأن حکومت، به ویژه در جوامع جدید، هدایتگر نیست. هدایت شأن دیگران خارج از صاحبان قدرت است.
این نکته مهمی است که در مورد رسالت پیامبران نیز مطرح شده است. پیامبر شأن هدایت و ابلاغ را دارد. حکومت امر دیگری است و پس از پذیرش مردم، جهت گیری به همان نسبت داده می شود و آن جهت گیری قدرت و نظم اجتماعی است. بنابراین این خانم ها سفیران مردم نیستند، بلکه حافظان نظم، پلیس و حجاب شهرداری هستند که واقعیت است.
کسانی هستند که کارمند دولت، شهربانی، شهرداری یا هر نهاد دیگری هستند و در قبال کارشان حقوق و دستمزد می گیرند و دستورات صادر شده را رعایت می کنند. با پلیس تماس بگیریم یا سفیر رسمی شهرداری هدایت؟ چرا پلیس هستند؟ چون وظیفه پلیس ایجاد نظم بر اساس قانون است، ربطی به رهبری ندارد. هرکس تخطی کند دستگیر و مجازات خواهد شد.
نکته دوم این است که ارشاد با دستور فرق دارد. پلیس اهمیتی نمی دهد که در مورد یک سرقت چه فکر می کند؟ آیا مجاز است یا ممنوع؟ پلیس موظف به دستگیری و مجازات سارق است در حالی که جهت گیری برعکس است.
هدف هادی این است که مردم را باور کنند که دزدی گناه است و مال مسروقه حرام است. راهنمای اندیشه ها کار دارد و پلیس اعمال. پلیس می تواند بدخلق، خشن و یا حتی به چیزی که آن را جرم می نامند بی اعتقاد باشد. اما رهبر باید مورد قبول مردم باشد. شما باید عامل آن افکار به بهترین شکل ممکن باشید.
شما باید عادات خوبی داشته باشید. به همین دلیل است که قرآن بارها بر حسن خلق پیامبر تأکید کرده و آن را عامل موفقیت در گرایش مردم به اسلام می داند. او تاکید می کند که پیامبر خشمگین و سنگدل نبود، اخلاق عالی دارد، رنج مردم رنج اوست و… معلوم است که با خشونت و زور نمی توان کسی را هدایت کرد. می توان نظم برقرار کرد، اما جهت گیری به معنای پذیرش ارزش ها و درونی سازی نظم اجتماعی توسط مردم است.
این تونل که توسط نیروهای پلیس در مترو ایجاد شده، ربطی به سفیر هدایت ندارد. نکته سوم؛ می توان گفت که حجاب یک موضوع قانونی است و باید اجرا شود. اشکالی ندارد، هرچند این قانون را اجرا نمی کنند، اما آنچه اجرا می شود غیرقانونی است و با رفتار غیرقانونی نمی توانید قانون را اجرا کنید.
اما بیایید فرض کنیم که قانونی است. این چه قانونی است که اکثریت یا حتی بخش قابل توجهی از مردم از نقض فاحش آن احساس دلخوری نمی کنند و نسبت به نقض آن واکنشی نشان نمی دهند؟ برعکس، آیا آنها از رویارویی با این رفتار خوششان نمی آید و حتی خود مواجهه ها در موضع انفعال و ضعف قرار می گیرند؟
قانون کیفری باید توسط مردم درونی شود و تخلف از آن باید به وجدان عمومی آسیب برساند و متخلفان باید مجازات شوند و فقط عده کمی مرتکب آن می شوند. اینطور نیست که تعداد قابل توجهی به آن تجاوز کنند یا مشکلی برای نقض آن نداشته باشند. این وظیفه دولت است که با نظم پذیرفته شده توسط مردم سازگار شود. اتفاقاً هر چه بیشتر با آن روبرو شود و خود را رهبر مردم معرفی کند، نتیجه معکوس دارد. این هدف با هدایت مردم به سمت پذیرش داخلی نظم مورد نظر دولت محقق می شود، اما این وظیفه در اختیار دولت و پلیس نیست. رهبران مردم دوستداران او هستند. اینطور نیست که مردم از آنها بترسند. شاید ترس با نظم سازگار باشد، اما با جهت گیری سازگار نیست، تا زمانی که ترس نیز در تعداد اندکی از رفتارها گنجانده شود و بیشتر گزاره های نظم اجتماعی مورد پذیرش و درونی افراد قرار گرفته باشد.
اگر از آنها خواسته شود که نظم را فقط با زور برقرار کنند، آن نظم بسیار پرهزینه، ناپایدار و شکننده خواهد بود.
2727
