مطالعات نشان می دهد که تقریبا 50 درصد از مبتلایان به میگرن دچار کمبود منیزیم هستند. میگرن یک بیماری شایع است که با سردرد ضربانی یک طرفه مکرر همراه با حالت تهوع و استفراغ و اختلالات بینایی و بویایی مشخص می شود.
در مطالعات انجام شده بین 4 تا 6 درصد از مردان و بین 13 تا 6 درصد از زنان از میگرن رنج می برند. میگرن می تواند در دوران کودکی شروع شود، اما معمولا در دوران بلوغ ظاهر می شود. در بیش از 80 درصد بیماران، شروع میگرن قبل از 30 سالگی رخ می دهد.
(1). اختلالات خواب، استرس، ضربه، استعمال دخانیات و غذاهای تند و سابقه خانوادگی در شروع یا تشدید میگرن موثر است.
(2). مکانیسم های مختلفی در پاتوژنز میگرن ذکر شده است. امروز در مورد نقش سروتونین و منیزیم در حملات میگرنی صحبت می کنیم و دیده شده است که منیزیم تاثیر زیادی در تحریک ذهنی دارد. کاهش منیزیم با افزایش تحریک پذیری عصبی و عصبی عضلانی، تهویه بیش از حد و حساس شدن عروق مغز به اثرات هیپوکاپنی آشکار می شود. استفاده دارویی از منیزیم می تواند نقایص عصبی در آسیب های مغزی را کاهش دهد
(3). در بیماران میگرنی، منیزیم نقش مهمی در تنظیم دارد. تحقیقات اخیر شامل ارزیابی نوروفیزیولوژیک و اندازه گیری سطح منیزیم در گروهی از بیماران سردرد است. شواهد موجود نشان می دهد که بیش از 50 درصد بیماران در طول حمله حاد میگرن دارای سطوح پایین منیزیم یونیزه هستند.
(4). تزریق منیزیم در چندین بیمار باعث بهبودی سریع و پایدار می شود. مطالعات نشان می دهد که مصرف خوراکی منیزیم ممکن است دفعات میگرن را کاهش دهد. در مطالعات دیگر به این نتیجه رسیدند که سندرم میگرن در زنان با کاهش سطح منیزیم سرم و مغز همراه است و تزریق سولفات منیزیم در کاهش سردرد و از بین بردن علائم موثر است.
(5). طبق تحقیقات، کاهش منیزیم سرم در شروع حمله حاد میگرن موثر است و این ایده ممکن است راهی برای پیشگیری و درمان حمله حاد میگرن با استفاده از قرص‌های منیزیم مانند Mg-Pidolate و منیزیم داخل وریدی باشد. سولفات
