دانشمندان می گویند برای درک زندگی پیچیده در اوج خود، باید به دایناسورها روی بیاوریم. هنگام جستجوی سیارات فراخورشیدی با اتمسفر بالقوه قابل سکونت، ستاره شناسان به زمین امروزی به عنوان نمونه ای برای دنبال کردن نگاه می کنند. یک مطالعه جدید نشان می دهد که برای کشف نشانه های حیات باید دوران گذشته زمین را در نظر گرفت.
با توجه به فراوانی نمادهای زیستی خاص، یافتن جهان‌های مشابه زمین در دوران مزوزوئیک، زمانی که دایناسورها در زمین پرسه می‌زدند، بسیار آسان‌تر خواهد بود. همانطور که تلسکوپ فضایی جیمز وب در جستجوی سیارات فراخورشیدی قابل سکونت است، داده های گذشته زمین مفید خواهد بود.
در حال حاضر، ستاره شناسانی که به دنبال نشانه هایی از حیات فرازمینی هستند، تنها از داده های زمین امروزی استفاده می کنند. آنها به دنبال ترکیبی خاص در جو سیارات فراخورشیدی هستند: ترکیبی از نیتروژن، اکسیژن و سایر گازهای کمیاب که تنها جوی را تشکیل می دهند که حیات را پشتیبانی می کند. طبق تحقیقات دانشگاه کرنل، این مدل احتمالا بهترین مدل برای جستجوی زندگی نیست.
دانشمندان با استفاده از تخمین‌های دو مدل آب و هوایی (GEOCARB و COPSE) به این نتیجه رسیدند که تلسکوپ‌ها می‌توانند به راحتی امضای نوری «جهان‌های ژوراسیک» را شناسایی کنند. این به دلیل وجود غلظت‌های بالاتر دو جفت نشانگر زیستی (ازون/متان و اکسیژن/متان) است که در حدود 100 تا 300 میلیون سال پیش در جو زمین وجود داشته‌اند. نتایج این مطالعه اخیرا در مجله “Monthly Notices of the Royal Astronomical Society” منتشر شده است.
لیزا کالتنگر، مدیر مؤسسه کارل ساگان و دانشیار نجوم در دانشگاه کرنل، در بیانیه خبری دانشگاه کرنل گفت: «اثر انگشت زمین امروز مدل ما برای شناسایی سیارات بالقوه قابل سکونت بوده است، اما «زمانی بود که این اثر انگشت دقیق تر و در روشن کردن نشانه های زندگی بهتر است.” با استفاده از ترکیب جو زمین در آن زمان، جستجوی نشانه‌های حیات در کیهان آسان‌تر می‌شود.»
دانشمندان ترکیب اتمسفر و طیف های انتقال حاصل از آن را در طول دوره فانوزوئیک تجزیه و تحلیل کردند. این بازه 500 میلیون ساله (و ما هنوز در آن هستیم) تنها دوره ای در تاریخ زمین است که در آن سیاره از حیات پیچیده پشتیبانی کرده است.
بیشتر بخوانید:
عنصر کلیدی اکسیژن است که در 400 میلیون سال گذشته در محدوده ای وجود داشته که دانشمندان آن را پنجره آتش می نامند (غلظت 16 تا 35 درصد). اگر غلظت اکسیژن کمتر بود، هرگز شعله ور نمی شد و اگر غلظت از آن محدوده فراتر می رفت، آتش هرگز خاموش نمی شد (که برای زندگی مایه تاسف است).
تئوری های دیگر نشان می دهد که ظهور دایناسورها با اوج اکسیژن رسانی جو در حدود 300 میلیون سال پیش همزمان شده است. در نتیجه، بررسی سیارات دور با اثر انگشت مشابه، شانس بیشتری برای یافتن سیاره‌ای که میزبان حیات پیچیده است، به ما می‌دهد.
۵۸۵۸
