یکی از اشتباهات رایج والدین این است که فکر می کنند باید تمام نیازهای کودک را برآورده کنند. این افراد فکر می کنند که عشق یعنی اینکه نیازهای کودک را بر نیازهای خود ترجیح دهید. اگرچه نیت این والدین برای فرزندانشان خیر است، اما می تواند تأثیر معکوس در آنها داشته باشد. با گذشت زمان، این به کودکان یاد می‌دهد که نیازها و خواسته‌های خود را سرکوب کنند و دائماً به رفع نیازهای دیگران فکر کنند. گاهی نیازها و خواسته های شما و خانواده تان با هم تداخل پیدا می کند و برآوردن آن ها به طور همزمان امکان پذیر نیست. در این صورت چگونه باید نیازها را اولویت بندی کنیم؟ در این مقاله قصد داریم به این سوال پاسخ دهیم. همچنین متوجه خواهید شد که چه چیزی را بین نیازهای خود و فرزندانتان در اولویت قرار دهید و تا چه حد خواسته های آنها را برآورده کنید.
نظریه دلبستگی و رابطه آن با ارضای نیازها
جان باولبی نظریه دلبستگی را در دهه 1950 ارائه کرد. با کمک این نظریه علمی می توانیم بفهمیم که چگونه به دیگران وابسته هستیم. دانشمندان با بررسی تعامل مادر و کودک نشان داده اند که رابطه ای که در کودکی با والدین خود داریم بر نوع روابط ما در بزرگسالی تأثیر می گذارد. این موضوع بسیار مهم است، زیرا کیفیت روابط ما نقش مهمی در سلامت و شادی شخصی ما دارد.
کودکانی که به طور ایمن دلبستگی دارند، آرزوهای خود را راحت‌تر بیان می‌کنند و اگر به آنچه می‌خواهند نرسند، راحت‌تر کنار می‌آیند. والدین این کودکان بیشتر اوقات از نظر عاطفی در دسترس آنها بوده اند و نیازهای فرزندان خود را پذیرفته اند. این گروه از والدین به طور مستقیم یا غیرمستقیم به فرزندان خود گفته اند که من به شما اهمیت می دهم، حرف شما را می شنوم و نیاز شما را می پذیرم.
به یاد داشته باشید که پذیرش نیازهای کودکان به معنای برآورده کردن ساده آنها نیست. تمام نیازهای کودک باید شناخته شود، اما برای پوشش دادن آنها لازم نیست از خیلی چیزها بگذریم.
چگونه یک پیوست امن ایجاد کنیم
- 33 درصد مواقع شما تمام شرایط را برآورده می کنید: در این صورت به نیاز کودک گوش می دهید و آن را برآورده می کنید. مثلا در حین آشپزی کودک از شما می خواهد که برایش کتاب بخوانید. در این صورت کار را متوقف می کنید، روبروی او می نشینید و از خواندن کتاب برای او ابراز خوشحالی می کنید.
- 33 درصد از مواقع نیازهای کودک را درک نمی کنید: ممکن است شما از نیازهای فرزندتان آگاه نباشید، متوجه آنها نشوید یا آنقدر مشغول باشید که نیازهای فرزندتان برآورده نشود. در این صورت ممکن است کودک شما ناراحت شود.
- 33 درصد از مواقع سعی می کنید وضعیت را اصلاح کنید.: این مرحله مهمترین مرحله برای ایجاد یک پیوست ایمن است. در این صورت اگر اشتباهی مرتکب شویم متوجه آن شده و با عذرخواهی مسئولیت را می پذیریم. اینگونه به فرزندان خود می آموزیم که نیازی به کامل بودن ندارند. شما می توانید شکست بخورید و از شکست خود درس بگیرید. به خاطر داشته باشید که ما باید در این رابطه مسئولیت پذیر باشیم تا بتوانیم رابطه ای صادقانه با فرزندمان ایجاد کنیم.
5 راه برای رفع نیازهای کودک
1. در مورد نیازها و خواسته های خود صادق باشید.
بسیاری از مردم به جای پذیرش نیازهای خود آنها را انکار می کنند. دلایل زیادی برای این وجود دارد. بسیاری از مردم نمی توانند برآورده نشدن نیازهای خود و غم و اندوه ناشی از آن را تحمل کنند، دیگران نمی خواهند به دیگران وابسته باشند تا از آنها ناامید نشوند، یا شاید نیازمند بودن در فرهنگ آنها اشکالی ندارد.
اگر در کودکی نیازهای خود را انکار می کردید، به نحوه رفتار خود در قبال نیازهای فرزندتان توجه کنید. آیا بدون در نظر گرفتن شرایط خود به سرعت نیازهای آنها را برآورده می کنید؟ آیا از نیازهای فرزندتان فرار می کنید، اما در نهایت آنها را برآورده می کنید؟
هیچ یک از این واکنش ها بد نیستند، بلکه نشان دهنده نیازهای شما هستند. اگر به این واکنش ها بیشتر توجه کنید و از موقعیت خود بیشتر آگاه باشید، در پاسخ به نیازهای کودک رفتار بهتری خواهید داشت.
به خاطر داشته باشید که اگر مدام نیازهای خود را انکار کنید، به فرزندتان نیز این کار را آموزش خواهید داد. در این صورت حتی اگر خلاف آن را برای کودک توضیح دهید، چندان موثر نخواهد بود.
2. همه نیازها را بپذیرید، اما فقط برخی از آنها را برآورده کنید.
اگر برآوردن نیازهای فرزندتان باعث رنجش شما می شود، احتمالاً در این کار زیاده روی کرده اید. بر اساس تحقیقات، 55 درصد از ارتباط ما با دیگران از طریق زبان بدن، 38 درصد لحن صدا و 7 درصد کلمات است.
اگر هنگام برآوردن نیاز کودک آهی بکشید یا با بی احتیاطی رفتار کنید، کودک می داند که شما با او صادق نیستید و این را از شما یاد خواهد گرفت. در این موارد وضعیت خود را به وضوح برای فرزندتان توضیح دهید. ابتدا به نیاز او احترام بگذارید و به او این حق را بدهید که این نیاز را داشته باشد، سپس توضیح دهید که چرا نمی توانید خواسته او را برآورده کنید.
این گفتگوی پدر و پسر را به عنوان نمونه در نظر بگیرید:
می دانم که اگر در خانه بمانم و به جای بیرون رفتن با هم بازی کنیم، خیلی خوش می گذرد، اما با دوستانم بیرون خواهم رفت زیرا باید با دوستانم هم بازی کنم. فردا درباره احساس شما درباره آن صحبت خواهیم کرد. اگر الان از دست من ناراحت و عصبانی هستی می فهمم.
3. قاطعانه نه بگویید
خیلی وقت ها به خاطر وجدان و دلسوزی خود توانایی نه گفتن به فرزندانمان را نداریم. باید در نظر داشته باشید که اگر درخواست کودک را بپذیرید و بدون رضایت این کار را انجام دهید، آسیب بیشتری به او وارد می کنید تا اینکه از ابتدا درخواست او را قاطعانه رد کنید.
مثلاً می توانیم خواسته های کودک را برآورده کنیم و در پایان روز که ناراحت هستیم، شروع به بحث کنیم. یا وقتی می خواهیم سر کار برویم برای اینکه با احساسات منفی کودک مواجه نشویم سعی می کنیم با آرامش از خانه خارج شویم یا به او بگوییم: بعد از هر کاری که برایت کردم، اینطور رفتار می کنی؟
این موارد باعث می شود کودک در قبال نیازهای خود احساس مسئولیت کند. این در حالی است که خود ما از پذیرش نیازها و خواسته های خود پرهیز کرده ایم.
4. در رفع نیازهای فرزندتان به عصبانیت خود توجه کنید
احساس خشم معمولاً منشأ حسادت دارد. ممکن است از اینکه فرزندانتان نیازها و خواسته های زیادی دارند عصبانی نباشید، بلکه حسادت کنید که نیازهای آنها به راحتی برآورده می شود. اگر این مورد شماست، بهتر است از خود بپرسید: “چه چیزی می خواهم که اگر حرفم را بزنم، از قضاوت دیگران بترسم؟” از چه کسی می توانم برای برآوردن آرزوهایم کمک بخواهم؟”
5. به کیفیت بر کمیت اهمیت دهید
مهم نیست که چند تا از آرزوهای فرزندتان را برآورده می کنید. آنچه مهم است این است که برآوردن این نیازها چه احساسی در شما و فرزندتان ایجاد می کند. بر اساس تحقیقات انجام شده، صرف 5 تا 10 دقیقه در روز برای بازی با کودک، پیوند بین او و والدینش را تقویت می کند. بهتر است بر کیفیت زمانی که با کودک خود می گذرانید تمرکز کنید نه تعداد دفعات آن.
تو بگو
شاید نه گفتن به درخواست فرزندتان و مواجهه با ناراحتی و عصبانیت او برای شما احساس خوشایندی نباشد. با این حال، به خاطر داشته باشید که برآوردن هر خواسته و نیاز کودک می تواند تأثیر بسیار منفی روی او بگذارد. در نهایت بهترین راه این است که با خود و فرزندتان صادق باشید و نیازها را به درستی اولویت بندی کنید.
چگونه نیازهای فرزندتان را برآورده می کنید؟ آیا قبول داری که تمام آرزوهای او را برآورده کنی؟
